Artikel door George Martin Fell Brown, Socialist Alternative (VS)
We nemen soms aan dat iedereen op het internet – van politieke bloggers tot grote bedrijven of mensen die gewoon een video van hun kat publiceren – op min of meer gelijke wijze het publiek kan bereiken. Dat is het principe van neutraliteit van het internet. Nieuwe regels die voorgesteld worden dor de Amerikaanse Federal Communications Commission (FCC) ondermijnen die neutraliteit om plaats te maken voor openlijke discriminatie met verregaande gevolgen voor de vrije meningsuiting op het internet.
De nieuwe voorstellen tot regulering komen er na een succesvolle rechtszaak van kabelbedrijf Verizon. Tom Wheeler, de nieuwe voorzitter van de FCC, was voorheen een hooggeplaatste lobbyist voor de kabelbedrijven. De voorstellen van regulering zullen breedbandaanbieders toelaten om te discrimineren in de informatie die ze over hun netwerken toelaten. Dit vormt een ernstige aanval die de weg vrijmaakt voor een nog strakker gecontroleerd internet.
In 2007 verklaarde Obama publiekelijk dat hij “sterk voorstander van de neutraliteit van het internet” was. Hij waarschuwde dat zonder deze neutraliteit de kwaliteit van wat we lezen sterk achteruit zou gaan. Het feit dat hij dit scenario nu zelf toelaat, wijst eens te meer op de hypocrisie van de president.
Wat is de neutraliteit van het internet?
De neutraliteit van het internet is het principe dat regeringen en bedrijven alle data op het internet gelijk moeten behandelen waarbij er geen discriminatie is naargelang de gebruiker, de inhoud, de site,… Het principe beschermt de vrije meningsuiting op het internet.
Het internet wordt vaak voorgesteld als een instrument dat inherent vrijheid in zich draagt. Maar het functioneren van het internet is afhankelijk van een uitgebreid fysiek netwerk dat informatie van de ene plaats naar de andere overbrengt. De architectuur van dat netwerk kan een grote impact hebben op wat er effectief doorkomt. De meest bekende inbreuk op de neutraliteit van het internet is de zogenaamde ‘Grote Chinese Firewall’, waarbij de Chinese overheid de architectuur van het internet aanwendt om kritiek op de regering meteen aan censuur te onderwerpen.
Volgens bedrijven als Verizon is de neutraliteit van het internet op zich een regeringsaanval op de vrijheid van internet. De vrijheid die Verizon op het oog heeft, is die van breedbandbedrijven die “de mogelijkheid hebben om individuele onderhandelingen te voeren met de aanbieders van inhoud… en dit op een commercieel redelijke wijze.” Met andere woorden: de neutraliteit van het internet staat in de weg van de vrijheid van de kapitalisten om de vrijheid van alle anderen te ondermijnen.
Zonder de neutraliteit van het internet kunnen breedbandbedrijven bepalen welke informatie wel en welke niet door het netwerk gaat. We zagen daar een voorbeeld van toen in Canada in 2005 leden van de vakbond van de telecommunicatiesector het slachtoffer werden van een lock-out door hun werkgever Telus, een groot telefoonbedrijf en internetaanbieder. Tijdens het conflict blokkeerde Telus de toegang tot verschillende vakbondswebsites waardoor alle klanten van Telus er geen toegang meer tot hadden. Zonder de bescherming van een basis aan neutraliteit op het internet, zullen dergelijke incidenten steeds frequenter voorkomen, zeker op een ogenblik van strijd.
Maar nog meer dan deze openlijke censuur, dreigt het gevaar van een internet met twee snelheden. Het belangrijkste ‘recht’ dat Verizon opeist is dat van een opdeling tussen verkeer dat op een “snelle baan” wordt geplaatst voor wie het zich kan veroorloven, terwijl de rest het maar wat trager aan moet doen. Een dergelijk stelsel zou individuen en anderen die het niet kunnen betalen achterstellen.
Rivaliteit tussen kapitalisten
Tijdens het conflict kwamen enkele internetbedrijven op voor de verdediging van de neutraliteit van het internet. Een open brief van Google, Microsfot, eBay, Facebook en anderen stelde dat de voorgestelde maatregelen “een bedreiging voor het internet” vormen. Netflix had enkele publieke conflicten met Comcast en AT&T rond deze kwestie en ging zelfs zo ver dat het berichten tegen Verizon op schermbuffers van Netflix plaatste. Dit gaf de indruk dat deze bedrijven ‘goede’ kapitalisten zijn die het opnemen voor de underdog.
Het zou echter een fout zijn om te denken dat Netflix, Google, Microsoft en anderen uit altruïsme handelen. Het gaat om een strijd tussen die kapitalisten die inhoud voor het internet aanbieden en diegenen die de infrastructuur aanbieden.
Bedrijven als AT&T, Verizon en Comcast zijn gespecialiseerd in het fysieke kabelnetwerk waarop het internet kan functioneren. De vereiste dat dit netwerk neutraal is, bedreigt hun winsten. Bedrijven als Netflix, Google en eBay anderzijds zijn gespecialiseerd in de inhoud die over deze kabelnetwerken wordt verspreid. Hun winsten hangen af van hun mogelijkheid om informatie gemakkelijk verspreid te krijgen over het internet, liefst met zo weinig moeilijkheden.
De bedrijven die verantwoordelijk zijn voor de inhoud verzetten zich tegen de voorgestelde reguleringen, maar ze doen dit niet vanuit een bekommernis om de vrije meningsuiting. Terwijl Google zich voordoet als een bedrijf dat enkel maar het beste met alle internetgebruikers voorheeft, aarzelde het bedrijf niet om in China via Google.cn websites die ingaan tegen het Chinese regime te censureren. Toen het bedrijf zich in 2010 uit China terugtrok, was dit pas na een reeks cyberaanvallen op de servers van Google. Andere zoekmachines zoals Yahoo hebben nog steeds gecensureerde versies van hun diensten in China.
Verschillende sectoren van de kapitalistische klassen komen wel meer met elkaar in conflict, maar in laatste instantie hebben ze wel dezelfde klassenbelangen. Het kapitalisme neigt op natuurlijke wijze naar monopolievorming. Op het vlak van communicatie neemt dat monopolie vaak de vorm van ‘verticale integratie’ aan tussen verschillende sectoren van de economie. Terwijl online winkels hun eigen warenhuizen opstarten, gaan zoekmachines over tot het lanceren van eigen smartphones en beginnen sites die films streamen hun eigen shows te filmen. Het leidt er enkel tot dat de gezamenlijke klassenbelangen scherper naar voor komen. In 2010 gingen Google en Verizon een partnerschap aan en besloot Google al gauw om het beleid van neutraliteit van het internet af te zwakken zodat het aanvaardbaar was voor beide partijen.
Voorbij de neutraliteit van het internet
De aanval op de neutraliteit van het internet is een aanval op de vrijheid van internet. Maar dit betekent niet dat de neutraliteit van het internet volstaat om tot vrij internet te komen. Een wet die een sector van de economie aan regels onderwerpt, volstaat niet om het volledige kapitalistische systeem te stoppen. In hun conflict met Netflix besloten Verizon en Comcast bewust om de snelheid van hun internetverbindingen te verlagen om Netflix tot een akkoord te dwingen. Het akkoord dat ze uiteindelijk sloten had betrekking op een privaat netwerk dat buiten het domein van iedere wet inzake neutraliteit valt.
Professor Tim Wu uit de Amerikaanse staat Columbia bedacht de term “neutraliteit van het internet”. Hij gaf toe dat hij bij deze term niet verder had gedacht. Voor hem was deze neutraliteit geen politiek probleem maar een kwestie van het “oplossen van een gezamenlijke technische uitdaging” om het internet zo goed mogelijk te laten werken. Het oplossen van een technologische uitdaging kan overigens veel gemakkelijker in een geplande economie dan in een systeem waar de grote bedrijven elkaar bekampen om de winsten te maximaliseren. Zolang het internet in handen is van de kapitalisten, zal de vrijheid op het internet steevast onder vuur liggen.
- Neen aan de nieuwe regels van de FCC. Verdedig de neutraliteit van het internet!
- Voor gratis en publiek gefinancierde toegang tot breedband. Voor een massaal programma om het breedbandnetwerk uit te breiden!
- Nationalisatie van de breedbandbedrijven onder democratische controle!
