De uitverkoop gaat verder
De Post werd voor bijna de helft verkocht aan buitenlandse ondernemingen. De paar openbare diensten die nog overblijven worden verder klaargemaakt voor privatisering. De spoorwegen werden op vraag van Europa opgesplitst tussen een beheerder van de infrastructuur (Infrabel) en vervoerder (NMBS). De splitsing van de NMBS is een verdere stap in de totale ontmanteling en uitverkoop van de Belgische spoorwegen.
Karel Mortier
De Europese ministers van transport hebben in december beslist om het internationaal reizigersvervoer in 2010 volledig te liberaliseren. De liberalisering van het nationaal reizigersvervoer zou nog niet zo’n vaart lopen maar gezien de centrale ligging van België zal een liberalisering van de internationale lijnen een grote impact hebben op het nationaal vervoer.
Private investeerders zullen bijvoorbeeld mogen rijden tussen Oostende-Keulen, Antwerpen-Rijsel en tickets aanbieden voor verplaatsingen tussen de stations op die lijnen. Een groot deel van de winstgevende nationale verbindingen worden dus geliberaliseerd, ook al willen de ‘progressieve’ regeringspartijen dit niet met zoveel woorden zeggen. De liberalisering van de internationale verbindingen zou “goed zijn voor de mensen”, zegt Renaat Landuyt, federaal minister van transport. Het zou geen gevolgen mogen hebben voor minder rendabele verbindingen.
Verschillende voorbeelden in de buurlanden hebben echter aangetoond dat de liberalisering van het reizigersvervoer niet heeft geleid tot een betere dienstverlening of een daling van de prijzen. Maar dat is van ondergeschikt belang voor de toekomstige investeerders.
Dat de liberalisering van de internationale én winstgevende nationale verbindingen geen gevolgen zou hebben voor minder rendabele en regionale lijnen is een leugen. De uitbouw van het hogesnelheidsnetwerk is immers reeds ten koste gegaan van het nationaal netwerk. Mensen zullen in de toekomst kunnen kiezen tussen verschillende vervoersbedrijven, maar het zal een keuze zijn tussen de pest en de cholera.
Nadat energie, communicatie en post reeds werden overgeleverd aan de grillen van de markt is het nu de beurt aan het openbaar vervoer. De liberalisering van al die diensten ging gepaard met het verlies van tienduizenden banen, een toename van de werkdruk en een verslechtering van de arbeidsvoorwaarden.
Bij De Post volgen de saneringsplannen elkaar in een snel tempo op. Georoute 1 is nog niet verteerd, of Georoute 2 is al in aantocht. Wat dit allemaal inhoudt voor de mensen die afhankelijk zijn van die diensten werd onlangs nog duidelijk toen bekend werd dat duizenden gezinnen de winter moeten doorbrengen zonder energie nadat ze gedumpt werden door hun private energieleveranciers. We zien wie moet betalen voor de reclamecampagnes waarmee de energieleveranciers proberen om nieuwe klanten te lokken.
De liberalisering van de openbare diensten is echter geen uitgemaakte zaak. Het jarenlang verzet van de Europese dokwerkers tegen de liberalisering van hun dienst en de ondermijning van hun statuut door zelfafhandeling van cargo toe te laten, toont aan dat verzet mogelijk is en loont. Iedere nieuwe poging om de havenarbeid te liberaliseren, stuit op verzet en acties van de dokwerkers. Zonder dat volgehouden verzet was de liberalisering van de havenarbeid reeds lang een feit. Durf te vechten, durf te winnen!
