De vakbonden ACV-Transcom en ACOD-overheidsdiensten riepen alle personeelsleden van de luchthaven Oostende-Brugge op om op vrijdag 2 december vanaf 10 uur het werk gedurende 24 uur neer te leggen. Deze actie was gericht tegen de directie die onlangs vijf van de zeven kuisvrouwen ontsloeg.
Eddy Van Acker, ACOD-militant Oostende
Volgens luchthavenmanager Vanspauwen was de reden tot ontslag de ondermaatse kwaliteit van het geleverde werk en een onderlinge slechte sfeer onder het kuispersoneel. Dit werd dadelijk ontkend en tegengesproken door de drie verschillende vakbonden en andere personeelsleden. De poetsvrouwen met 8 tot 10 jaar dienst werden jaarlijks positief geëvalueerd.
Het is dezelfde Vanspauwen die enkele tijd terug stelde : "Het succes van de luchthaven kan onder meer afgelezen worden aan het aantal gecreëerde banen” (Standaard 05 juni 2003)
Gino Vanspauwen werd in 2003 aangesteld voor het aantrekken van private ondernemers en een nieuw imago aan te kweken voor de luchthaven van Oostende. Dit gebeurde door een agressieve promotie en door het oprichten van vennootschappen waarbij publiek-private samenwerking mogelijk is. Hij stelde in de Standaard van 21 november 2003 dat de luchthaven stilaan uitgemest geraakte om klaar te zijn voor het innemen van een sterke concurrentiepositie en een professioneel communicatiebeleid. Bij zijn aanstelling kopte een krant over Vanspauwen : "Mijn thuis is een virtueel eiland, bevolkt door twee volwassenen, vier kinderen en een hond”.
Hilaire Berckmans (nationaal secretaris ACOD) stelde: "De jongste jaren waren er al heel wat klachten, maar dit is de druppel die de emmer doet overlopen. Het is de hoogste tijd om actie te ondernemen. Zo’n 300 ACOD-leden en ook heel wat leden van de christelijke vakbond zullen afzakken naar de kust. We plannen een staking aan de luchthaven en in het centrum van Oostende, waar we richting stadhuis zullen wandelen. Want het wordt tijd dat ook de overheden ingrijpen”.
Doel van de actie was de reïntegratie van de vijf ontslagen poetsvrouwen, de administratieve medewerkster opnieuw in haar functie aanstellen en engagementen van de hogere overheid over de wijze van leidinggeven op de Luchthaven.
Binnen de vakorganisaties kan men zich niet van de mening ontdoen dat op de Luchthaven Oostende een op zijn zachtst gesteld “eigenaardig” personeelsbeleid geldt dat gebaseerd lijkt op willekeur. Het “beleid” van de directie overschrijdt alle grenzen. Toen de poetsvrouwen een petitie opstartten om aan te tonen dat het personeel wel tevreden was over hun werkzaamheden, verbood het management van de luchthaven hen de toegang en werd hun contract onmiddellijk verbroken….
Een administratieve medewerkster (toevallig lid van een vakbond ) stelde tegenover de directie dat ze het ontslag niet terecht vond. Zij werd direct verplaatst van dienst en kreeg – op een geïsoleerde plaats – een andere functie toegewezen… Het management vaardigde bovendien een nota uit waarin de syndicale rechten eenzijdig werden beperkt.
In de aanloop naar de 24-urenstaking was de solidariteit enorme en uiteindelijk waren er meer dan de verwachte 300 betogers zouden opdagen.
De dag voor de staking waren er nog onderhandelingen met manager Vanspauwen en werd er een compromis bereikt dat stelde dat er voor de ontslagen poetsvrouwen een onderzoekswerkgroep wordt samengesteld uit vakbond en Vanspauwen. “Deze zullen in alle vrijheid en met alle mogelijke faciliteiten onderzoeken of de vijf ontslagen al dan niet te verantwoorden vallen. Indien het oordeel is dat dit niet zo is, worden de werknemers terug in dienst genomen “. Het personeelslid dat verplaatst werd kan haar eerdere werk terug uitoefenen. De nota (zeg maar : aanval op het syndicaal statuut) werd ingetrokken. De staking, acties, betoging werden afgeblazen.
Bij navraag en gesprekken met vakbondsmilitanten uit verschillende sectoren werd meermaals herhaald dat het compromis naar voor werd geschoven omwille van de stijgende druk van vakbondsleden in aanloop naar de actie. Toch kon men uit de gesprekken opvangen dat een onvoorwaardelijke terug in dienst nemen van de personeelsleden zonder verlies van rechten een duidelijk signaal zou zijn naar de directie van de Luchthaven. Wie wordt het volgende slachtoffer?
