We publiceren hieronder ter informatie een opinieartikel dat werd geschreven door ex-parlementslid Jef Sleeckx. Hij gaat in op een aantal vragen en opmerkingen die hij hoort onder vakbondsmilitanten en aan de basis. Hij vraagt zich af hoe extreem-rechts kan worden bestreden. Duidelijke antwoorden brengt Sleeckx nog niet naar voor in zijn opinieartikel, maar de zoektocht naar antwoorden is belangrijk. Vandaar publiceren we de tekst van Sleeckx.

Met rechts in ‘t vizier en steun van de basis in de rug… Aan het werk!

Jef Sleeckx

Toen ABVV-militanten van Limburg mij kwamen vragen steun te geven aan hun actie om de rug te keren naar het SP.a-congres heb ik geen minuut getwijfeld. Als socialist heb ik hen via een open brief aan het congres een hart onder de riem gestoken. Tegen het generatiepact.

Toen ik gevraagd werd om met Georges Debunne en Lode Van Outrive een verzoek te richten naar het Vlaams Parlement tegen de Europese Grondwet heb ik geen minuut getwijfeld. Als burger en democraat ben ik de boer op gegaan om handtekeningen te verzamelen van mensen die tenminste een debat en een raadpleging van de bevolking willen vooraleer er over iets als een grondwet beslist wordt.

Luc Cortebeeck maakte als volgt de balans van de grote betoging tegen het generatiepact: “Je kunt de betoging van vandaag een beetje vergelijken met wat in Frankrijk is gebeurd toen daar de Europese grondwet werd verworpen. Ook daar ging het om een algemeen ongenoegen dat geuit werd. Ook in ons land gaat het ongenoegen duidelijker verder dan het loopbaaneinde” (FET 29/10)

EU-grondwet, Generatiepact, net zoals de witte mars en het globaal plan in de jaren ’90… het zijn sleutelmomenten waarop de befaamde kloof tussen de burger en de politiek naar boven komt. Of beter waarop duizenden gewone mensen opstaan voor hun sociale en democratische rechten en zelf de politiek in handen nemen. Maar waar tegenover de politiek geen andere antwoorden weet te verzinnen dan sociale afbraak ten dienste van het concurrentievermogen en communautair opbod ten koste van de democratie.

In De Morgen, die eerst kampanje voerde voor het generatiepact en Verhofstadt schrijft Walter Pauli: “Tussen de vakbondsbasis en de Wetstraat gaapt een diepe kloof. Een die misschien het politieke samenspel fundamenteler bedreigt dan destijds de ‘kloof met de burger’. Omdat ditmaal de georganiseerde arbeidersbeweging de kant van het ‘(werk)volk’ kiest en de weg verlaat waarover een politieke consensus bestaat”.(DM 23/11/’05). Begint de euro te vallen? Of gaat de middenklassendroom voort?

Extreemrechts is al die jaren slapend rijk geworden. Het VB is in de ogen van vele arbeiders, bedienden, jongeren en intellectuelen hoe spijtig dat wij dat ook mogen vinden, in hun ogen, een uitweg om hun proteststem te verheffen, hun diepe politieke frustraties en hun verzet politiek te uiten. Tientallen mensen hebben mij aangesproken op de betoging van 28 oktober met :” Jef, gij moet met iets nieuws beginnen, een beweging of iets dergelijks waarin de mensen zich terug thuisvoelen. Een beweging die linkse standpunten durft verdedigen en er ook met volle overtuiging voor gaat. De enige kans, Jef, om de arbeiders terug een krachtige stem te geven, die ze al lang verloren zijn bij de klassieke partijen, en dit Jef is de enige manier om terug proteststemmen van het VB terug te winnen, de klassieke partijen gaan daar niet meer in lukken die hebben bij zeer vele bijna alle krediet verloren alleen een duidelijk geprofileerde linkse beweging of eventueel een linkse partij is daartoe in staat, maar dan wel een beweging waarin het hoge woord door de basis wordt gevoerd”

Sinds jaren heb ik op lokaal vlak met tientallen mensen van de basis zowel groenen als roden als christenen, een antwoord bedacht op dit soort vragen: als parlementslid die met de arbeiders wetsvoorstellen voorbereidde en sinds 1999 als gewoon sp.a–lid werkten wij in een lokale “ Beweging van mensen van goede wil “met als motto: wie wil nog iets doen voor de andere zonder daar zelf een benefiet van te hebben? Rond die simpele boodschap hebben wij met mensen komende vanuit verschillende invalshoeken, de ene uit solidariteit, de andere uit sociale bewogenheid of naastenliefde, het doet er eigenlijk niet toe, ons verenigd. Wij zetten een reeks sociale activiteiten op ten voordele en ten dienste van hulpbehoevende mensen op de meest diverse terreinen. Wij ontwikkelen dus een politieke cultuur die mijlen verwijderd is van de traditionele politiek.

Die sloeg de weg in van de politieke marketing en de mobilisatie van de middenklasse rond de paars(groene) regeringen van Guy Verhofstadt. SP.a en PS werkten er met volle gewicht aan mee onder het motto van de actieve welvaartstaat. Vandaag kan de balans opgemaakt worden van deze politiek: de werkende bevolking keert de rug naar dit beleid en de socialisten plooien terug op een mobilisatie rond de waarden van de middenklasse om dit beleid te verkopen.

Zowel in Vlaanderen, Brussel als Wallonië werken al jaren duizenden mensen op lokaal vlak in bewegingen zoals bij ons in Mol. Rond de afwijzing van de EU-grondwet en van het generatiepact is de tijd gekomen om deze mensen samen te brengen en te organiseren. Rond de actie en bekommernissen van de brede werkende bevolking. Om stemmen af te pakken van het VB en in Franstalig België een tegengewicht te geven aan het Front National, dat in dezelfde vruchtbare bodem dreigt electoraal dreigt door te breken.

Het antwoord van Johan Van de Lanotte op de actie aan het SP.a-congres heeft immers veel kwaad bloed gezet. Al wie de rug keert naar de SP.a wordt in de hoek van rechts en extreemrechts geduwd. Afwijzing van inleveringen voor werk door het ABVV onder George Debunne begin jaren ’80 wordt de oorzaak genoemd van de volmachtentreinen van de regering Martens.

Op die manier bestaat geen tegenwicht meer voor rechts. Voor de neoliberale krachten in de wereld. Voor de globalisering van de economie en de politiek onder leiding van de multinationals en de VSA. Sinds de val van de Muur is ons tot ten treuren toe gezegd dat er voor de globalisering van het kapitalisme geen alternatief meer bestaat. Als dat zo zou zijn heeft dit de bevolking niet belet op te staan en in verzet te komen tegen de afbraak van de tewerkstelling, de sociale zekerheid en de democratie.

1 maal kan men van de eigen partij “uw sociale zekerheid” maken zoals gebeurde na het globaal Plan. Maar hoe meer de SP.a nodig toen was voor het Maastrichtbeleid hoe zwarter de verkiezingsavonden. En als de SPa al verkiezingen won dan was het ten koste van GROEN! dat zich in het beleid verbrand heeft.

Er zit niets ander op dan rechts open in het vizier te kijken en van onderuit een politiek alternatief uit te bouwen: ACV-ers en ABVV-ers, Vlamingen en Walen, vrouwen en mannen, jong en oud, oude Belgen en nieuwe Belgen, SP.a-ers en ACW-ers, partijlozen en partijmensen,…

Want wie rechts niet meer in het open vizier wil zien zal nooit een steun in de rug van de arbeiders krijgen! Daarom dank aan al diegenen die in beweging zijn tegen het generatiepact, aan zij die het debat willen aangaan rond de EU-grondwet. Hun verzet is een oproep om te tonen dat er wel degelijk een alternatief is voor dit beleid. Een oproep aan de bevolking in het noorden en het zuiden van het land, van alle generaties, mannen en vrouwen.

10 jaar geleden werd mij door Louis Tobback gevraagd een actie op het getouw te zetten rond de idee de “SP is nodig”. Deze actie heeft een belangrijke rol gespeeld in de verkiezingsoverwinning van de partij in 1995. Vandaag zijn de vergelijkingen met de tijd van toen niet uit de kranten en de syndicale en politieke vergaderingen te slaan.

Maar vandaag kan geen enkele partij zich nog tot het centrum van de strijd verheffen. In de vele reacties die ik binnenkrijg op mijn open brief aan het SPa congres en op de debatten over de EU-grondwet wordt mij de vraag gesteld:” Jef,voor wie moeten wij nog stemmen ?”. Het debat daarover moet breed en open gevoerd worden. En een antwoord op die vraag is niet gemakkelijk te verzinnen.

Daarentegen is er 1 ding dat als een paal boven water staat: vandaag zijn het de vakbonden die meer dan ooit nodig zijn.Sterke vakbonden. Met bewuste militanten en een hechte leiding. Het wekt bewondering dat het vakbondsfront opnieuw de aangepaste voorstellen van het generatiepact heeft verworpen. De vakbonden starten met een informatiecampagne om uit te leggen waarom dit plan geen aarde aan de dijk brengt in de fundamentele problemen van werk, sociale zekerheid en democratische rechten van werknemers. Meer dan ooit zijn vakbonden nodig.Vakbonden zijn geen achterlijk relict uit de industriële tijd. Vakbonden zijn geen corporatische organisaties zonder oog voor het belang van de ganse samenleving. Vakbonden zijn een waarborg voor democratie en peiler voor een “andere wereld die mogelijk is”. Daarom is meer dan ooit een politieke steun aan de vakbonden nodig!Daarom roep ik iedereen op de sensibiliseringscampanje en de acties van de vakbonden te ondersteunen. De vakbonden staan vandaag verweesd. Beschimpt door de media. Beschimpt door de politiek. Onbegrepen door de intellectuelen. Onder vuur door het patronaat met steun van het gerecht.

Ik roep alle burgers op samen te komen en het gesprek aan te gaan op welke manier wij de acties van de vakbonden kunnen steunen als burgers en hoe wij kunnen bijdragen tot politieke steun en tot alternatieven voor het beleid dat vandaag wordt opgedrongen.

Vandaag staan twee dingen vooraan:

1° De structurele werkloosheid. De regering beloofde 200.000 nieuwe jobs. De premier wordt de hemel in geprezen als hij in het parlement erkent dat hij in zijn opzet NIET gelukt is. In plaats van de vakbond aan te vallen is het de plicht van elke socialist om te luisteren naar de mensen die dag in dag uit op de bres staan om de tewerkstelling te verdedigen, om het werk en de inkomens eerlijk te herverdelen en die het geld willen halen waar het zit om nieuwe jobs te creëren.

2° De dreiging vanuit de politiek om het gesprek over werk en sociale zekerheid te gaan regionaliseren op een ogenblik dat de problemen meer dan ooit mondiaal zijn en meer dan ooit globale alternatieven vereisen. Wat federaal niet kan geraapt worden dreigt dubbel en dik te worden betaald op gewestelijk vlak.

Samen met militanten over partij- en vakbondsgrenzen heen in Vlaanderen en Wallonië trek ik vanaf nu naar bedrijven, scholen, ziekenhuizen, markten en bijeenkomsten om te luisteren en ideeën op te doen voor alternatieve voorstellen. Om zo te komen tot een politiek front dat de rug keert naar rechts en met steun van de bevolking in de rug.

AAN HET WERK!

MET DE RUG NAAR HET GENERATIEPACT EN DE EU-GRONDWET!!!

EN MET RECHTS IN HET VIZIER!!!

stuur mij uw mening over deze oproep : sleeckx.Jef@skynet.be

Organiseer een gesprek. Speel info door over hetgeen in jouw buurt , in uw bedrijf , op uw school , in uw gemeente gebeurt. Om te zien dat er wel degelijk alternatieven mogelijk zijn. Meldt uw acties en meldt het resultaat.