Gisteren trotseerden zo’n 700 betogers het winterweer om door Gent te betogen tegen het economisch congres van het Vlaams Belang. Met deze betoging werd aangegeven dat het economisch programma van het VB een asociaal neoliberaal programma is dat enkel gericht is op het verder afbreken van de sociale verworvenheden van de arbeiders en hun gezinnen.
Geert Cool
Terwijl het VB beweert op te komen voor de ‘kleine man’, zien we in werkelijkheid dat haar economisch programma er vooral op gericht is om de patroons gunstig te stemmen. Met het oog op een mogelijk doorbreken van het cordon sanitaire na de gemeenteraadsverkiezingen van 2006, wil de partij aan het patronaat duidelijk maken dat ze haar belangen wil verdedigen.
De tegenbetoging was dan ook belangrijk om het verzet tegen het Generatiepact en tegen het huidig neoliberaal beleid van deze regering, ook te richten tegen diegenen die vinden dat het Generatiepact nog niet ver genoeg gaat.
Blokbuster had reeds maandenlang opgeroepen voor een tegenbetoging en kreeg daarbij de steun van verschillende organisaties, waaronder de vakbonden. Op de betoging hadden Blokbuster en LSP dan ook de grootste delegatie met enkele honderden aanwezigen.
Ondanks het slechte weer, kwamen zo’n 700 betogers opdagen. Daaronder ook enkele vakbondsdelegaties, onder meer uit de metaalsector met de voorzitter van ABVV-metaal, Herwig Jorissen. Die kwam eerder in opspraak door zijn VMO-verleden, maar maakte met zijn aanwezigheid duidelijk aan welke kant hij vandaag staat.
Bij de aanvang van de betoging werd onder meer gesproken door Mil Kooyman van ABVV-Scheldeland. Die waarschuwde ervoor dat het Vlaams Belang niet staat voor wat ze soms beweert te staan. De partij werpt zich op als het “vlaams bedrog” als ze beweert op te komen voor de arbeiders. Daarna sprak Jo Coulier van ACOD-VUB en mede-oprichter van Blokbuster in 1991. Hij legde onder meer uit hoe het VB tegen de vakbonden wil opkomen.
De betoging trok door een Gentse volkswijk met een verkort parkoers. Het volledig parkoers kon niet worden afgelegd wegens het te slechte weer. Aan het Van Eyck zwembad werd geëindigd met twee toespraken. Boris Van Acker sprak namens Blokbuster en Bart Vandersteene namens LSP. Daarbij werd nadruk gelegd op het feit dat de anti-racistische beweging 14 jaar na de eerste Zwarte Zondag (24 november 1991, toen het Vlaams Blok voor het eerst in heel Vlaanderen een electorale doorbraak kende) voor een belangrijke nieuwe uitdaging staat. In een actieve arbeidersstrijd is het mogelijk om extreem-rechts in het defensief te duwen. Het VB is immers niet actief betrokken bij de arbeidersstrijd en ontmaskert zichzelf doorheen een actieve strijd door haar gebrek aan aanwezigheid en haar dubbele houding waarbij eigenlijk de patronale belangen worden verdedigd.
Vanuit het actieve verzet tegen het neoliberaal beleid zal het noodzakelijk zijn om te bouwen aan een politiek alternatief dat wel in staat is om de arbeiders en hun gezinnen een eigen politiek instrument te geven. Daarom vinden Blokbuster en LSP de oproep voor een nieuwe arbeiderspartij bijzonder cruciaal. In Duitsland werd aangetoond hoe een nieuwe formatie ter linkerzijde erin kan slagen om een deel van het kiespubliek van extreem-rechts terug te winnen. In België is dat potentieel evenzeer aanwezig.
De betoging tegen het economisch congres was een succes ondanks de praktische omstandigheden die maakten dat er vooral georganiseerden deelnamen aan de optocht. Op dit succes zullen we verder bouwen om de anti-racistische beweging een nieuwe dynamiek te geven.
