De Israëlische regering is gevallen op basis van politieke onrust. Hierdoor is de verkiezingsdatum met 8 maanden vervroegd. De politieke onrust begon na de onverwachte verkiezing van ex-vakbondsleider Amir Peretz als hoofd van de Arbeiderspartij, in plaats van de gedoodverfde kandidaat Shimon Peres. De basis van de partij verkoos Peretz.
Jenny Brooks
Peretz stelde erg snel dat de Arbeiderspartij zou terugtreden uit de coalitieregering van premier Ariel Sharon. Hierdoor verloor Sharon zijn meerderheid. Daarop volgde een tweede opvallende wending: Sharon besliste om uit de rechtse Likoedpartij te stappen. In 1973 was Sharon al betrokken bij de oprichting van deze partij. Nu zal hij een nieuwe partij opzetten voor de komende verkiezingen en zal hij met die partij proberen een nieuwe regering te vormen.
Een deel van Likoed ziet Sharon als een verrader omwille van zijn recente “terugtrekkingsplan” waarbij Israëlische troepen uit de Gazastrook worden weggehaald. Een deel van de partij was bijzonder fel gekant tegen die terugtrekking en Sharon dacht wellicht dat hij beter geplaatst zou zijn indien hij uit de partij zou stappen die een obstakel geworden is voor zijn plannen.
De nieuwe partij van Sharon, onder de naam “Nationale verantwoordelijkheid”, trekt heel wat ex-leden van Likoed aan en zal wellicht een aantal opportunistische leidinggevende politici van andere kapitalistische partijen in het parlement aantrekken.
Sharon wil een nieuwe coalitieregering opzetten na de verkiezingen van vermoedelijk maart 2006. Daartoe hoopt hij dat zijn partij voldoende steun zal krijgen. Het beleid van een nieuwe coalitie onder leiding van Sharon zou het neoliberale economische beleid verderzetten en eveneens proberen een unilaterale scheiding met de Palestijnse gebieden verder te concretiseren.
Een meerderheid van de Israëli’s steunde de terugtrekking en de verkiezing van Peretz aan het hoofd van de Arbeiderspartij geeft ook aan dat er een breed ongenoegen is tegenover het besparingsbeleid en de aanvallen op de levensstandaard.
Peretz werd verkozen door de basis van de Arbeiderspartij omwille van een pleidooi tegen de meest brutale neoliberale maatregelen en voor een terugkeer naar een meer ‘sociaal-democratische’ positie.
Peretz heeft geen typisch profiel voor een leider van een grote kapitalistische partij. Hij komt immers van een arbeidersachtergrond, is van Arabisch-Joodse afkomst,… Maar hij heeft tevens een belangrijke rol gespeeld in het tegenhouden van arbeidersstrijd toen hij aan het hoofd stond van de vakbondsfederatie. Hij steunde vanuit die positie heel wat anti-arbeidersmaatregelen van de regering.
Hij zal tevens moeten werken met een diep verdeelde en gediscrediteerde Arbeiderspartij die geen alternatief naar voor brengt. Bij de komende verkiezingscampage zal de Arbeiderspartij het bovendien moeilijk hebben om het momentum van het nieuwe project van Sharon te doorkruisen.
