Besparingen in Nederland: voor de miljoenen mensen, niet de miljonairs…

Jarenlang is er hard ingegrepen in de koopkracht van werkende mensen en uitkeringsgerechtigden. De topinkomens werden telkens weer ontzien en zelfs beloond met verlaging van de lastendruk. Nu belooft het kabinet eindelijk de start van de zeven vette jaren, of zoals zij het aanduidt “het zoet na het zuur”. Het kabinet stelt in de Miljoenennota voor 2006 namelijk dat er ruimte is voor lastenverlichting en investeringen in kennis, onderwijs, milieu en infrastructuur.

Bas de Ruiter

Meer info over Nederland

Wie meer wil weten over de situatie in Nederland en de standpunten van onze zusterorganisatie Offensief kan terecht op de website van Offensief. Het laatste nummer van de krant Offensief vind je hier als pdf-versie.

De werkende bevolking in Nederland en de mensen die afhankelijk zijn van een uitkering of een pensioen worden blij gemaakt met een dode mus. Na jarenlange afbraak van lonen en uitkeringen en uitkleding van het principe dat de breedste schouders de zwaarste lasten moeten dragen, kan een onsje lastenverlichting geen eind maken aan de uitzichtloze situatie waarin velen zich bevinden.

Om maar een concreet voorbeeld te noemen is de invoering van het nieuwe zorgstelsel een maatregel die afbraak doet aan elke vorm van solidariteit tussen de hogere en lagere inkomens. Ongeacht de zogenaamde zorgtoeslag, stijgen de lasten voor de lagere inkomensgroepen aanzienlijk, terwijl diezelfde lasten voor de hogere inkomensgroepen dalen.

Kennelijk schijnt de Nederlandse regering te vergeten of het in elk geval te willen vergeten dat de winsten en hoge inkomens die de top van het bedrijfsleven binnenhaalt een gevolg is van het onderbetalen van de arbeiders die de winst produceren.

Het zijn die arbeiders die alles produceren wat op de markt verkocht wordt, maar die als loon niet in handen krijgen wat ze zelf aan waarde toevoegen.

Investeringen

De tweede belofte van het kabinet luidt dat er meer ruimte zal zijn voor investeringen in kennis, onderwijs, milieu en infrastructuur. Wat betekent dit nu precies, vraag ik me af? Betekent dit soms dat het onzalige kabinetsplan HOOP om het stelsel van studiefinanciering op te schop te gooien alsnog doorgang zal vinden? Door dit voorgestelde alternatieve financieringsstelsel zal de tweedeling tussen studenten van rijke en van arme ouders verder toenemen. Bovendien zal het voor die laatste groep in toenemende mate onmogelijk zijn om een opleiding in het hoger onderwijs te gaan volgen.

En wat betreft die investeringen in milieu en infrastructuur: wat moet ik me daarbij voorstellen? Dit kabinet staat erom bekend dat zij een voorliefde heeft voor asfalt en weinig tot geen aandacht besteed aan het openbaar vervoer, afgezien dan van prestigeprojecten, zoals de peperdure Betuwelijn, die vooral dienst zal doen voor goederentransport, kortom om de al winstgevende bedrijven nog een cadeautje te geven. Uitbreiding van het wegennet is dus zeker te verwachten: kabinetsplannen voor verbetering en uitbreiding van het openbaar vervoer zijn er niet. Hoe kan het goed zijn voor het milieu om meer mensen uit de trein en in de auto te jagen?

Geen vertrouwen

Uit recente peilingen blijkt een wantrouwen tegen dit kabinet onder 80% van de bevolking – van vertrouwen is dus eigenlijk niet eens meer te spreken, maar voor de volledigheid: dit betekent dus dat dit kabinet steun heeft van één vijfde van de bevolking. Wordt het in deze situatie dan toch niet eens tijd voor een regering die de belangen van de meerderheid van de bevolking wel serieus neemt?

Er wordt de laatste tijd veel gesproken over de mogelijkheden van een linkse regering van PvdA, Groen Links en SP. Een dergelijke coalitie zal geen trendbreuk veroorzaken.

De PvdA heeft in het verleden – tijdens de Paarse regeringscoalities – laten zien dat zij geen enkele schroom heeft verantwoordelijkheid te nemen voor bezuinigingen op de sociale zekerheid, lastenverlichting voor de rijken en afbraak van de solidariteit. Femke Halsema heeft aangegeven dat ook zij de neoliberale ideologie het mooiste vindt. Dus ook van Groen Links valt geen serieus alternatief te verwachten. De SP met zou met haar traditie van verzet in zo’n kabinet worden gegijzeld en tegen de belangen van de achterban worden ingezet. Dat zou een enorme teleurstelling veroorzaken.

Ook in Nederland is een massale arbeiderspartij nodig om op te komen voor de politieke belangen van de arbeiders. De SP kan een belangrijke rol spelen bij de totstandkoming van zo’n partij. Niet het aangaan van coalities met burgerlijke partijen maar een meerderheidsregering van een arbeiderspartij met een massabasis op grond van een socialistisch programma is de weg vooruit uit het moeras van de miljoennennota.

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie