Op de sociale media woedt een brede discussie naar aanleiding van de verklaring van de Antwerpse artiest ‘Bear Grills’ dat hij blanco zou stemmen. Hij stelde: “Niemand is bezig met de echte problemen, zoals pensioenen, onderwijs, racisme… We moeten hen dat massaal laten voelen.”
Blanco stemmen is geen goede optie om dat te doen. Het betekent aan de zijlijn gaan staan in de hoop dat anderen in onze plaats zullen opkomen rond de terechte problemen die aangehaald worden. Hoe kan een blancostem aangeven dat er meer middelen nodig zijn voor onderwijs, huisvesting en degelijke pensioenen? Wat is er al ooit bekomen door passief te wachten en toe te kijken?
Het standpunt van een blancostem is een uiting van een apolitieke benadering. Eerder deed Bear Grills interviews met vertegenwoordigers van alle grote partijen. Erg kritisch was dat allemaal niet, zelfs Dewinter die eerder scherp aangepakt werd door de artiest kwam er met een vrije tribune van af. Moesten de interviews wat scherper geweest zijn met vragen rond de zaken die er echt toe doen, dan zou een onderbouwd standpunt voor de verkiezingen gemakkelijker geweest zijn. Na de weinig politieke interviews volgde echter de apolitieke conclusie van een blancostem.
Het is begrijpelijk dat velen na een kiescampagne waarin reclamebureaus de toon lijken te zetten niet bepaald enthousiast zijn. De gevestigde politici bekampen elkaar met besparingsvoorstellen en technische details. Ze denken ons te overtuigen met grote afbeeldingen van hun eigen hoofd. Maar waarom zouden we politiek overlaten aan de politiekers? Als we iets willen doen rond onze levens- en werkomstandigheden dan moeten we zelf ook een actieve rol spelen en onze eisen en bekommernissen naar voor brengen.
Wij zullen niet blanco stemmen. We roepen in Vlaanderen op om voor de PVDA+ te stemmen om die partij haar eerste zetels te bezorgen. In Brussel nemen we zelf deel met Gauches Communes. Aan onze stemoproep koppelen we de noodzaak van een front van verzet tegen de besparingen die er na de verkiezingen zullen aankomen. Dat kunnen we het beste door nu al actief op te komen voor een massaal programma van publieke investeringen om de vele tekorten inzake kinderopvang, huisvesting, onderwijs, gezondheidszorg,… aan te pakken.
Of hoe dacht ‘Bear Grills’ de echte problemen anders op te lossen?
