Twee dagen van algemene staking. Een betoging van 100.000 in Brussel. Slechte communicatie?

Nieuwe partij nodig voor onze belangen

Na de manifestatie verklaarde Verhofstadt dat hij “de ongerustheid begrijpt van de mensen die betogen”. Hij voegde er echter meteen aan toe “dat er geen onderhandelingen meer over de kern van de zaak zouden worden gevoerd”. Dat lijkt normaal voor een liberale eerste minister. De politici van de SP.a en de PS zeggen echter hetzelfde. “Ik zal nagaan of de vakbonden bereid zijn om deel te nemen aan de uitvoering van het Generatiepact. Maar we zullen niet meer over de inhoud ervan onderhandelen.”, zegt SP.a-minister van Werk Vanvelthoven.

Jean Peltier

De “socialistische ministers” leveren niet zomaar een minimumdienstverlening aan de patroons. Ze zetten actief druk op de vakbonden om in te binden. Johan Vande Lanotte, de nieuwe SP.a-voorzitter (en voormalig Minister van Begroting), stelt dat “de vakbonden zich enkel interesseren voor één catergorie, de mensen tussen de 50 en de 60 die werk hebben”. Hij spreekt dreigende taal tegenover vakbondsmilitanten die zijn standpunt niet delen: “Wie zijn rug keert naar links, kijkt naar rechts.” Dit betekent dus: als de vakbonden kritiek hebben op de SP.a en de PS leveren ze stemmen voor het Vlaams Belang!

Laurette Onkelinx (PS) is niet van het TV-scherm weg te branden om het Generatiepact te verdedigen. Volgens haar komen er zoveel mensen op straat omwille van de “desinformatie” over de inhoud van het Pact. Daarmee viseert ze direct het ABVV-FGTB.

De realiteit is anders. SP.a en PS zijn vandaag zelfs geen “minste kwaad” meer, dat zich zou verzetten tegen de liberalen. Ze staan op de eerste rij om de aanvallen op het brugpensioen te verdedigen, maar ook de privatisering van de openbare diensten, de cadeaus aan het patronaat en de jacht op de werklozen.

Dat weten de patroons zeer goed. En ze erkennen het ook. Henri Mestdagh, de chef van de Waalse patroons, drukte recent zijn volledige tevredenheid uit over het Marshall Plan van Di Rupo. “Ik heb zelden een document gezien dat zo gunstig was voor de creatie van meer groei”, stelde hij. Hij vond dat “de socialisten veel zijn geëvolueerd”.

Meer en meer vakbondsmilitanten en andere arbeiders – of ze nu werken, werkloos zijn of gepensioneerd – zijn zich bewust van de evolutie van de partijen die ooit beweerden hen te vertegenwoordigen. Maar de conclusie moet fundamenteel worden getrokken: als geen enkele partij ons nog verdedigt maar ons in de rug schiet, moeten we de banden tussen de vakbonden en deze partijen verbreken. We moeten een nieuwe arbeiderspartij opbouwen, een echt linkse en socialistische partij, die even hard de belangen van de arbeiders verdedigt als de rechtse partijen de belangen van de patroons verdedigen.