“Onze huizen zijn vernield, we hebben niets meer, onze kinderen slapen in de open lucht en hebben niets te eten”: Zo beschrijft een inwoner van de bergachtige regio in Pakistaans Kasjmir zijn situatie. De aardbeving die op 8 oktober Kasjmir en het Noord-Westen van Pakistan verwoestte, heeft eens te meer het ware gelaat van het kapitalisme getoond. De burgerij slaagde er niet in om de wanhopige bevolking te voorzien in haar basisbehoeften. “Men kan me niet verwijten slechter gehandeld te hebben dan Bush bij de orkaan Katrina”, zo verklaarde de Pakistaanse president Pervez Musharraf. Op dat punt kunnen we hem geen ongelijk geven.
Cédric Gérôme
Kasjmir: 58 jaar onderdrukking
Het Indische subcontinent was al slachtoffer van een explosieve situatie in de tijd van het Britse kolonialisme. De aarbeving heeft de situatie gewoon erger gemaakt.
De geschiedenis van Kasjmir wordt gekenmerkt door constante onderdrukking vanwege buitenlandse mogendheden. Eerst waren er de verschillende feodale despoten, dan het Britse imperialisme en sinds 1947 India en Pakistan. Elk van hen heeft de etnische en religieuze verdeeldheid gebruikt om te heersen.
Dat zorgt ervoor dat Kasjmir vandaag één van de regio’s is waar het nationale vraagstuk zich het scherpst stelt. Sinds de splitsing tussen India en Pakistan wordt het gebied bezet en betwist door beide landen, en waren er reeds verschillende openlijke conflicten.
Het eerste conflict voltrok zich in 1949, naar aanleiding van een controlelijn die het gebied verdeelde tussen Kasjmir onder Pakistaanse controle (Azad-Kasjmir en de gebieden in het noorden) en Kasjmir onder Indische controle (Jammu-en-Kasjmir). Tussen 1990 en 2003 waren er 50.000 doden in het conflict. De risico’s voor dit gebied van de wereld worden bovendien versterkt door de wapenwedloop tussen India en Pakistan. India zou momenteel zo’n 250 nucleaire kernkoppen in handen hebben, Pakistan 150.
Het conflict in Kasjmir wordt in Pakistan en India gebruikt om de aandacht af te leiden van de aanval op de levensstandaard van de arbeiders.
De armsten betalen voor de winsthonger van de rijksten
De Pakistaanse regering was niet voorbereid op een mogelijke ramp. Nochtans is het risico voor aardbevingen in deze regio aanzienlijk. Aanvankelijk reageerde de regering amper op de ramp, Musharraf moest zelf toegeven dat er 72 cruciale uren werden verloren.
45% van de Pakistaanse begroting wordt aan het leger besteed, terwijl slechts 1,7% naar gezondheidszorg gaat. Het is dan ook duidelijk waar de prioriteiten van de regering liggen. De onbekwaamheid van de regering zorgt voor woede onder de bevolking. Er wordt bijna dagelijks betoogd tegen de regeringsaanpak van de crisis.
De westerse landen geven slechts een aalmoes aan steun. Alleszins is de omvang van die steun niet in overeenstemming met de omvang van de ramp. Zowat 120.000 kinderen in de bergstreken hebben nog steeds geen hulp gekregen omdat de wegen vernield zijn. De regering-Bush reageerde op het tekort aan helicopters door er 25 te leveren… Nochtans worden honderden VS-helicopters ingezet langs de Afghaanse grens, voor militaire operaties tegen de Taliban.
Deze catastrofe legde opnieuw de tegenstellingen tussen arm en rijk bloot. In veel dorpen waren de huizen gebouwd uit modder. Die woningen stortten ineen als kaartenhuisjes. De enige gebouwen die niet werden getroffen, waren villa’s en hotels die door de lokale elite werden opgetrokken in duurzaam bouwmateriaal.
Verschillende bedrijven proberen gebruik te maken van de miserie om hun zakken te vullen. Naar schatting zijn er 3,3 miljoen daklozen (terwijl het ’s nachts vriest), maar de prijs voor een tent is verdriedubbeld! De grote farmaceutische bedrijven hebben er niet beter op gevonden dan vervallen geneesmiddelen naar de slachtoffers op te sturen.
Steun de TURC (Trade Union Rights Campaign)
Het officiële aantal slachtoffers bedraagt zowat 80.000, maar er wordt een tweede dodengolf verwacht door de koude en de honger.
Onze kameraden van Socialist Movement Pakistan en Socialist Liberation (onze zusterorganisaties in respectievelijk Pakistan en Kasjmir) zijn bijzonder actief betrokken in het organiseren van hulp voor de getroffen gebieden. Dat wordt gekoppeld aan een politieke campagne om arbeiders te organiseren op basis van een socialistisch alternatief.
Onze kameraden zijn er actief met een campagne voor vakbondsrechten (TURC). Die campagne staat in voor hulpverlening in een aantal steden.
Aarzel niet om deze campagne financieel te ondersteunen met een storting op het rekeningnummer 001-2260393-78, met vermelding ‘Steun Kasjmir’.
Meer info vind je ook op de website van TURC: http://www.turcp.org/
