Op 28 oktober kwamen 100.000 arbeiders op straat om hun ongenoegen te uiten over het "Generatiepact" van de regering-Verhofstadt. Een enorme menigte trok van het Noordstation naar het Zuidstation. Toen de politie het aantal betogers aankondigde, waren er nog steeds militanten aan het aankomen in het Noordstation. De discussies werden gekenmerkt door een strijdbare sfeer. De arbeiders maakten duidelijk dat ze het neoliberaal beleid een halt willen toeroepen.
Karim Brikci
Het patronaat staat geïsoleerd!
Alle politici en de media probeerden het voor te stellen alsof de vakbonden geïsoleerd stonden met hun verzet tegen het "Generatiepact". Die campagne werd door het machtsvertoon van de arbeiders beantwoord. Na de staking van 7 oktober, werd eens te meer de enorme steun van de bevolking voor het verzet tegen de aanval op het brugpensioen getoond. Arbeiders van De Lijn, de MIVB, de metaalsector, het onderwijs,… kortom iedereen was van de partij!
"Geen sprake van nieuwe onderhandelingen"
Omwille van de omvang van de betoging, moest Verhofstadt wel publiek reageren. Hij verklaarde dat er in geen enkel geval opnieuw zal onderhandeld worden over het "Generatiepact". Om zijn zelfgenoegzaamheid in de verf te zetten, vertrok de premier op vakantie.
Als een volleerde neoliberale regeringsleider legt hij het ongenoegen van de arbeiders gewoon naast zich neer. Maar dat zal de woede niet stoppen. Vlak voor de betoging van 28 oktober stelde ABVV-Metaal reeds dat er mogelijk een nieuwe stakingsdag komt op 21 november indien er geen fundamentele toegevingen worden gedaan. Die verklaring was een uitdrukking van de strijdbaarheid aan de basis.
PS en SP.a: "er is geen alternatief"
Na de staking van 28 oktober werd een reactie gevraagd aan Laurette Onkelinx (PS). Die verklaarde: "Men moet weten wat men wil. Ofwel leeft men in een markteconomie, die onderhevig is aan de wetten van de globalisering, en werk je binnen het bestaande kader. Ofwel heb je een revolutionair discours." In een lezersbrief antwoordde een zekere Christine: "Mevrouw de minister, ik heb de indruk dat u spreekt met de goede wil van een ouder van een verwend kind. U probeert om het verwend kind – het kapitaal – tevreden te stellen, maar dat kind is steeds arroganter en veeleisender… Hoeveel u ook probeert om het tevreden te stellen, het zal nooit genoeg zijn.”
Dit is maar een begin, we gaan door met de strijd!
Geen enkele in het parlement vertegenwoordigde partij verdedigt de eisen van het vakbondsfront. Arbeiders en jongeren hebben meer dan ooit nood aan een instrument om hun verworvenheden te verdedigen en de strijd mee te organiseren. Die discussie is versterkt door de betoging van 28 oktober en zal steeds harder weerklinken.
