Begin 2014 was Ierland het eerste land van de eurozone dat het ‘hulpplan’ dat in 2010 met de trojka (IMF, Europese Centrale Bank en Europese Unie) werd gesloten, kon stopzetten. Het plan kwam er als gevolg van de massale publieke schuldenberg door de redding van de banken na de uitbarsting van de crisis.
Voor heel wat Europese verantwoordelijken is het Ierse besparingsbeleid een model. Voor Paul Murphy, het Europees parlementslid van de Socialist Party (onze Ierse zusterorganisatie), is dat niet het geval. Hij voert momenteel een campagne om herverkozen te worden nadat hij aantoonde hoe een parlementaire positie kan aangewend worden om de strijd van de gewone bevolking, zowel in Ierland als elders, te versterken.
“Ze spreken over economisch herstel, maar wij slagen er nog steeds niet in om de eindjes aan elkaar te knopen”, stelt Paul in zijn verkiezingscampagne. Het einde van het besparingsbeleid is zeker nog niet in zicht. Voor dit jaar zijn er maatregelen voorzien voor een bedrag dat overeenstemt met 1,5% van het Bruto Binnenlands Product. Het beleid was al bijzonder hard: het gemiddelde loon van overheidspersoneel zakte met 17%, het aantal ambtenaren nam met een tiende af, de BTW ging omhoog, er kwamen tal van nieuwe taksen,… Sinds het begin van de crisis in 2008 is een op de zeven jobs verloren gegaan. Een van de gevolgen is een massale emigratie van jongeren. Op een bevolking van 4,5 miljoen mensen, hebben 180.000 jongeren tussen 15 en 24 jaar het land verlaten! En ondertussen heeft zich een nieuwe vastgoedzeepbel ontwikkeld waarbij deze zeepbel op ieder moment doorprikt kan worden.
Paul stelt dat het regeringsbeleid de bevolking kopje onder duwt: “In plaats van af te remmen, blijft de regering snijden in de middelen voor cruciale diensten zoals de gezondheidszorg en wordt binnen enkele maanden een draconische waterbelasting ingevoerd. De bevolking heeft al moeite om rond te komen door de loonsverlagingen, de veralgemening van deeltijdse arbeid en de verhoging van de werkloosheidsgraad. De lage lonen voor nieuwe jobs en de vereiste flexibiliteit bij deze jobs zorgen ervoor dat een lagelooneconomie tot stand komt.”
Als het Europese establishment het heeft over een “Iers mirakel” dan kijkt het niet naar de positie van de gewone werkenden. “De 300 rijksten zagen hun vermogen tussen 2010 en 2012 aangroeien met 50 tot 66 miljard euro en multinationals kunnen genieten van voorwaarden die een belastingparadijs waardig zijn terwijl ze tegelijk op goedkope arbeidskrachten beroep kunnen doen.”
“In feite gaat het om een echte overlevingsstrijd, niet om een reëel economisch herstel of een betere toekomst voor de meerderheid van de bevolking en de jongeren in het bijzonder”, stelt Paul Murphy. “Een echt socialistisch programma biedt wel een toekomst. Door de intrest op de schulden van de grote aandeelhouders niet meer af te betalen, zou dit jaar al 8 miljard euro beschikbaar zijn. Een belasting van slechts 5% op de miljonairs zou 3 miljard opleveren en een verhoging van de vennootschapsbelasting tot het Europese gemiddelde levert 5 miljard euro per jaar op. Een programma van 5 miljard voor werk, zou 150.000 jobs kunnen creëren en daarmee een reële economische dynamiek.” Dat kan enkel door een socialistisch alternatief op de dictatuur van de markten te vestigen met de nationalisatie van de banken en de sleutelsectoren van de economie onder democratische controle om de economie democratisch te plannen met het oog op de behoeften van de bevolking.
Een militant in het parlement
Paul Murphy heeft in het Europees parlement het asociale beleid in Ierland en de rest van de wereld onvermoeibaar aangeklaagd. Hij deed dit als opvolger van Joe Higgins die in 2009 in het Europees parlement verkozen raakte maar nadien in het Ierse parlement ging zetelen toen hij daar verkozen werd. Paul zit in de parlementaire fractie GUE/NGL (Europees Unitair Links/Noords Groen Links) dat onder meer het Front de Gauche (Frankrijk), Syriza (Griekenland), Izquierda Unida (Spanje) en Die Linke (Duitsland) omvat.
Tegelijk was Paul bijzonder actief in de ontwikkeling van verschillende campagnes tegen het Ierse besparingsbeleid. Zo nam hij recent het initiatief voor een campagne tegen een jobplan dat er vooral op gericht is om jonge werkenden extra uit te buiten. De campagne komt op voor een echt programma van jobcreatie. Er waren ook campagnes tegen de nieuwe belastingen die de regering heeft opgelegd. Voor deze verkiezingen kreeg Paul de steun van de Anti Austerity Alliance (AAA).
De afgelopen maanden nam Paul actief deel aan de strijd voor het recht op abortus en holebirechten in Ierland. Ook in het Europees parlement ging hij in tegen homofobie en discriminatie in Ierland en de rest van de wereld. Hij voerde mee verzet tegen het Transatlantisch Verdrag dat een grote vrijhandelszone tussen de EU en de VS wil vestigen.
Paul trok naar Griekenland, Spanje, Italië en Portugal om de arbeidersstrijd daar te ondersteunen en te pleiten voor eengemaakt verzet tegen het Europese besparingsbeleid. Hij gaf actieve steun aan de staking van oliearbeiders in Kazachstan en sprak zich uit tegen de genocide op minstens 40.000 Tamils door de Sri Lankese autoriteiten. Tijdens de massabetogingen in Turkije vorig jaar trok hij naar Istanboel om mee te betogen en met de organisatoren te discussiëren. In 2011 nam hij deel aan de ‘Vrijheidsvloot’ voor Gaza. Hij werd in internationale wateren gevangen genomen door het Israëlische leger en zat een week in een Israëlische cel. Ook daarna bleef hij de Europese medeplichtigheid aan de onderdrukking van de Palestijnen aanklagen.
