Massaal was het! Duizenden betogers kwamen uit verschillende delen van Antwerpen samen om te betogen tegen het BAM-tracé, het weinig populaire voorstel van het politieke en zakelijke establishment om de ring rond Antwerpen doorheen de stad te sluiten. De opkomst toont het potentieel dat rond dit thema nog steeds aanwezig is en wellicht nog nooit zo massaal op straat kwam.
Er waren betogingen die vertrokken vanuit vijf vertrekpunten: Deurne, Merksem, Borgerhout intra muros, Borgerhout extra muros en de Dam. Bij een gelijkaardige actie vlak voor de gemeenteraadsverkiezingen waren er slechts twee vertrekpunten (Deurne en Merksem). Het is duidelijk dat de beslissing om extra vertrekpunten in te lassen de mobilisatie enorm versterkt heeft.
Dat maakt duidelijk dat het verzet tegen het BAM-tracé lokaal sterk wordt gedragen. Het zal er nu op aankomen om deze dynamiek te organiseren en te consolideren. Waarom geen actiecomités per wijk of zelfs op kleinere schaal opzetten? Een netwerk van honderden erg lokale comités die hun vertegenwoordigers verkiezen in overkoepelende bijeenkomsten, zou de enorme betrokkenheid die op 4 mei op straat kwam kunnen blijven betrekken in het organiseren en beslissen van de komende acties en campagnes.
De strijd is immers zeker nog niet gestreden. Alle gevestigde partijen wijzen erop dat er straks vier jaar zonder verkiezingen zijn. Hun analisten spreken over een “opportuniteit”, onder meer om ons een hard besparingsbeleid op te leggen. Maar ook voor de discussie rond het BAM-tracé kan dit voor de betonlobby een “opportuniteit” zijn. Het idee dat gevestigde partijen zoals Open Vld of CD&V het verzet tegen het BAM-tracé zullen opnemen, is een illusie. Op hen moeten we niet rekenen, als ze al enige twijfel aan de dag legden was dit enkel en alleen omwille van het massale karakter van ons protest.
In ons verzet moeten we ons organiseren en argumenten naar voor brengen waarmee we de niet-overtuigden kunnen meetrekken. Diegenen die hopen op een snelle oplossing voor het fileleed dat dagelijks op onder meer de Antwerpse Ring toeslaat. De tijdelijke en beperkte maatregel om de Liefkenshoektunnel tot eind juni in de spits tolvrij te maken, is een goede stap die uitbreiding moet kennen. Maar met enkel meer wegen zullen we er niet komen. Het debat over mobiliteit moet uiteraard ook over het openbaar vervoer gaan.
Gratis en degelijk openbaar vervoer met bussen, trams, meer publieke fietsen en waarom op de donkerste uren van de nacht ook geen goedkope publieke taxi’s, zou heel wat problemen kunnen aanpakken. Het zou bovendien ook voor het personeel beter zijn, voldoende personeel en gratis bussen en trams zou de frustraties van reizigers en personeel beperken. Het zou het aantal agressiegevallen tegen personeel drastisch beperken, het grootste deel van de gevallen van agressie ontstaan door discussies over de betaling van een ticket.
De afbouw van het goederenverkeer per spoor stuurt dagelijks tientallen extra vrachtwagens over de weg. De gevestigde partijen verdedigen de liberalisering van het goederenverkeer per spoor met het argument dat dit de gemeenschap geld kost. Het fileleed en onze gezondheid, worden in hun berekeningen van ‘kosten’ niet opgenomen. Of het zou als kost voor de gezondheidszorg moeten zijn.
Het besparingsbeleid dat ons na de verkiezingen van 25 mei staat te wachten, zal verdergaan in de afbouw van de openbare dienstverlening. Alle gevestigde partijen willen immers besparen – de ene al wat sneller en uitgebreider dan de andere. Dit zal de mobiliteitsproblemen verder doen toenemen.
Een antwoord bieden op de Antwerpse mobiliteitsknoop is niet mogelijk door ons te beperken tot het tracé van de sluiting van de ring. Een alternatieve visie moet vertrekken van wat nodig is voor de meerderheid van de bevolking. Het efficiënt organiseren van de mobiliteitsvraag moet in de eerste plaats vanuit de gemeenschap gebeuren met een publiek programma voor een snelle en drastische uitbreiding van het aanbod van openbaar vervoer dat bovendien gratis of erg goedkoop moet gemaakt worden. Het goederenverkeer per spoor (en over het water) moet terug uitgebreid in plaats van beperkt worden, dit kan op korte termijn heel wat vrachtwagens van de weg halen.
Een dergelijk programma gaat regelrecht in tegen de belangen van de betonlobby en andere grote bedrijven die het vandaag voor het zeggen hebben via hun politieke marionetten. Het breekt met de besparingslogica die middelen voor dienstverlening aan de gemeenschap transfereert naar nog meer fiscale cadeaus en bonussen voor de superrijken. Rond dit soort voorstellen zal er ongetwijfeld nog geen consensus bestaan onder de actievoerders. Wij zien het als een bijdrage aan het broodnodige debat over wat we met het enorme potentieel van verzet tegen het BAM-tracé kunnen doen.
De petitie die op de actiedag werd gelanceerd is nuttig. Zullen we de petitiecampagne lokaal organiseren zodat ieder huis van de stad bezocht wordt met de vraag om te tekenen? Zullen we verspreiding van de petitie organiseren via lokale comités in iedere wijk? En zullen we in zowel de lokale als de overkoepelende comités de discussie voeren over hoe we het mobiliteitsprobleem fundamenteler kunnen oplossen?
Reacties zijn gesloten.