Deze ochtend zijn we met 4 kameraden naar het piket aan de stelplaats van de MIVB, Delta, getrokken. Het was een klein piket, zeker in vergelijking met dat van de staking op 7 oktober. Het piket werd uitsluitend bemand door ACOD’ers, al kwam achteraf nog één CCOD-delegee langs. Volgens een ACOD-delegee was het pikket bij MIVB vooral een formaliteit, hoe dan ook zou 95% van het personeel meestaken.
Deze ochtend zijn er hooguit 5 bussen vertrokken (dat was tussen 5 en 8u). Op het piket werd gediscussieerd over het verwachte resultaat van vandaag. We waren het er allemaal mee eens dat deze betoging niet zou volstaan om Verhofstadt en co op andere gedachten te brengen en ook niet om de regering te laten vallen, iets dat velen daar onmiddelijk aan koppelden.
Allen waren het er bovendien over eens dat als de regering zou vallen, een rooms-rode colitie na verloop van tijd dezelfde maatregelen opnieuw op tafel zouden gooien. Niemand heeft ons daar expliciet gezegd dat hij/zij vond dat de band tussen ABVV en SP.a behouden moest blijven nadat wij het tegendeel hadden gesteld. Dat sluit uiteraard niet uit dat sommigen daar nog niet echt van overtuigd waren. Een aantal had al gehoord over de Linkspartei in Duitsland en was het ermee eens dat we zoiets ook in België nodig hebben. Niemand van hen had daar echter op dat ogenblik een concreet idee erover.
Delta was op 7 oktober een van de plaatsen geweest waar het ABVV een wegblokkade had opgeworpen. De politie had het piket toen voorgesteld om een filtrerende blokkade door te voeren. Filtreren betekent volgens ons: doorlaten. Alsof de politie na alle stoere verklaringen van minister Dewael en het patronaat vrede wou sluiten, zette ze zelf de weg af. Op het piket hoorden we onmiddelijk de opmerking: “gaan die nu ons werk doen?” Even later kwam een hoge piet van de politie ons vriendelijk vragen of we geen pamfletten wilden uitdelen terwijl een kleine 30 politieagenten voor ons het verkeer regelden. Het piket was dan even in de war, maar voor we het goed door hadden, was het al op weg naar het bewuste kruispunt. Lang heeft het niet geduurd. Binnen de korste keren hadden de stakers door dat de politie ons hier duidelijk wou maken hoe zij een filtrerend piket ziet, uiteraard integenstelling tot ons “agressief” piket. Ze wilden ons wellicht allemaal bekeren tot vriendelijke winkeljuffen, terwijl we eigenlijk allemaal boze gedupeerden zijn. Na 10 minuten hield het piket het daar voor bekeken en de 30 politieagenten moesten uiteindelijk wat in de berm gaan wandelen om de tijd te doden.
Tegen de tijd dat we vertrokken naar het Noordstation om een interventieteam te vormen, was duidelijk dat er vandaag geen bussen en trams meer zouden rijden. Op de weg zagen we voortdurend weer kleine piketten, hier ook heel wat groene vestjes trouwens. Toen al was duidelijk dat Verhofstadt vandaag zou moeten ondervinden dat niet de vakbonden, maar hijzelf, het patronaat, haar politieke lakijen en haar pennelikkers geïsoleerd staan.
