Voor de ABVV-staking van 7 oktober haastten alle politici en media zich om te stellen dat het ABVV zich isoleerde met haar verzet tegen de ‘noodzaak’ om langer te werken. Vandaag werd in Brussel duidelijk gemaakt dat dit verzet absoluut niet geïsoleerd staat in de samenleving. Ruim 100.000 betogers van ACV en ABVV trokken door Brussel in één van de grootste syndicale betogingen in jaren.
Geert Cool
Op de betoging heerste een enorm strijdbare sfeer. De regering mag dan wel stellen dat het verzet geen nut heeft en Verhofstadt mag dan wel op vakantie vertrekken, dat zal niet volstaan om de woede te koelen. Heel wat mensen zijn het niet eens met de stelling dat ze langer moeten werken. Nu reeds worden de arbeiders als citroenen uitgeperst in België, de productiviteitsgraad ligt hier immers bijzonder hoog. En dat zou voortaan nog langer moeten? De mogelijkheid van brugpensioen op 58 in de praktijk afbouwen, is onaanvaardbaar voor tienduizenden vakbondsleden.
De vastberadenheid voor de betoging werd versterkt door het offensief van politici en patronaat tegen het stakingsrecht. Zo waren er eerder deze week dwangsommen tegen een stakingspiket bij Case New Holland in Zedelgem. Ook voor vandaag waren die dwangsommen van toepassing, maar de delegees verklaarden dat de dwangsommen geen impact zouden hebben omdat er geen werkwilligen zouden opdagen… Dat is het beste antwoord op de aanvallen op het stakingsrecht! Door de stakingen uit te breiden, staan de politici en het patronaat machteloos met hun offensief. Daarnaast zal een ernstig vakbondsantwoord nodig zijn, de verdediging van het stakingsrecht moet mee in het eisenplatform van verdere acties worden opgenomen.
Algemeen werd op de betoging aangenomen dat deze actiedag slechts een stap is in een bredere beweging tegen het ‘Generatiepact’ van de regering. Jammer genoeg werd er op de betoging geen verder actieplan aangekondigd. De vakbondsleiding stelt dat eerst een evaluatie volgt van de betoging en van de reactie van de regering, alvorens nieuwe acties zullen worden georganiseerd. Nochtans was op voorhand duidelijk dat de betoging een groot succes zou worden en dat de regering potdoof zal blijven voor het vakbondsverzet. Waarop moet dan gewacht worden om verder te bouwen op het succes van de betoging?
Voor veel ABVV en ACV-militanten zal de betoging hartverwarmend geweest zijn op het vlak van de vakbondseenheid. Zowel ACV als ABVV mobiliseerden sterk, wellicht was het ACV zelfs het sterkst aanwezig. Naast de twee grote vakbonden, was ook het ACLVB vertegenwoordigd. De eenheid op de betoging van 28 oktober was een gepast antwoord van de vakbondsbasis op de heisa rond de vermeende verdeeldheid. De discussies over de te volgen strategie aan de leiding van de vakbonden, werd overstemd door het brede ongenoegen dat aanwezig is bij de basis. Er waren sterke delegaties vanuit de zware industrie, maar ook van de bedienden en uit de openbare diensten.
Nood aan politieke vertegenwoordiging
Op de betoging waren er geen delegaties van traditionele partijen op te merken. De SP.a had aangekondigd dat ze haar standpunt aan de arbeiders zou uitleggen, maar kwam reeds terug op het idee van pamfletten aan de bedrijfspoorten. Uiteraard bleef de partij ook afwezig op een betoging die gericht was tegen het beleid van een regering waar ze zelf deel van uitmaakt. Bovendien komt de aanval op de brugpensioenen voornamelijk uit SP.a-hoek, het was immers Freya Van den Bossche die de eerste aanzetten opmaakte voor de aanval. Ook oppositiepartijen als CD&V of VB konden zich moeilijk vertonen op een betoging waarmee ze het niet eens zijn. Beide partijen stellen dat we nu eenmaal langer zullen moeten werken. Enkele VB’ers voegen er bovendien aan toe dat ze heimwee hebben naar de tijd dat de partij nog openlijker naar voor kwam met slogans als ‘Werken baat, staken schaadt’…
Het gebrek aan een politieke vertegenwoordiging van de vakbondseisen stond centraal in de tussenkomst van de Linkse Socialistische Partij. We kwamen tussen met een oproep voor een nieuwe arbeiderspartij, wat positief werd onthaald door veel militanten. Er is een besef dat er een probleem is op het vlak van politieke vertegenwoordiging. Op de ABVV-bussen vanuit Aalst circuleerde er naast onze petitie ook een petitie gericht aan SP.a om afstand te nemen van haar rechtse standpunten.
Zo’n 100 tot 150 militanten van LSP waren aanwezig op de betoging om campagne te voeren of om mee op te stappen in hun vakbondsdelegatie. Enkele Duitse kameraden van onze zusterorganisatie kwamen onze tussenkomst versterken en hadden een solidariteitsmotie van de WASG bij. We verdeelden 8.000 pamfletten, verkochten onze extra bijlage over het Generatiepact en de staking van 7 oktober en haalden handtekeningen op voor een nieuwe arbeiderspartij. We verkochten ruim 420 exemplaren van onze krant en haalden ruim 700 euro steun op. Aan onze stands was het bijzonder druk. De openheid was opmerkelijk en bevestigt het feit dat er een groeiende radicalisatie is. Op het punt van politieke vertegenwoordiging voor de vakbondseisen, heerst er nog verwarring. Maar de meesten zijn het eens dat niet langer kan worden gerekend op de traditionele partijen. Met de campagne voor een nieuwe arbeiderspartij willen we richting geven aan die discussie. Onze spandoeken en petitie bleven alvast niet onopgemerkt.
Verder bouwen op dit succes
De betoging van 28 oktober was een succes. 100.000 aanwezigen op een nationale betoging op vrijdag in Brussel, is bijzonder veel. Verhofstadt mag beweren dat hij er zich niets van aantrekken, maar ook hij zal moeten antwoorden op het enorme ongenoegen in de samenleving. Met deze betoging werd het neoliberaal beleid van de huidige regering afgewezen. Daar moet verder op gebouwd worden om het Generatiepact en de regering weg te staken.
De actiebereidheid en de strijdbaarheid daarvoor zijn aanwezig. De vakbondsleiding mag nu niet langer wachten om een actieplan op te stellen en de beweging verder uit te bouwen.
