Samen bouwen aan een front van verzet!

Het programma van de volgende regering: armoede en miserie voor de 99%. 

Door Emily (Namen)

dls334Voor het eerst in lange tijd zijn er in België gelijktijdige verkiezingen voor de Europese, federale en regionale parlementen. Het is een gedroomde kans voor de politici om ons vanalles te beloven en alle leugens uit de kast te halen. Zo beweert de PS dat zij de sociale zekerheid heeft ingevoerd, terwijl dit op basis van massastrijd was. Ecolo beweert het onderwijs te zullen redden, ook al stemmen de groenen in de regionale parlementen evenzeer voor de besparingen.

Langs Nederlandstalige kant wordt minder met beloften gestrooid, maar ook hier probeert spa zich op te werpen als een dam tegen de harde besparingen die N-VA voorstelt. Dat ze samen in de Vlaamse regering zaten, wordt niet vermeld. Dat sp.a noch Groen op lokaal vlak een fundamenteel ander beleid voert dan de gemeenten waar de N-VA het voor het zeggen heeft evenmin.

De retoriek mag dan wel verschillen, de besparingspraktijk slaat op alle niveaus toe en dit met medewerking van alle gevestigde partijen. Volgens deze politici nemen ze hun “verantwoordelijkheid” op om hun “politieke moed” te tonen bij het opknappen van het “vuile werk”.

De verantwoordelijkheid van de gevestigde politici heeft geen betrekking op de vele sociale tekorten bij diegenen die voor hen kiezen. Het beperkt zich tot de banken, grote aandeelhouders en de trojka, kortom, tot die kleine minderheid van superrijken voor wie de crisis een opportuniteit biedt om de winsten nog verder de hoogte in te jagen.

Na 25 mei hebben de politici als marionetten van de grote werkgevers vier jaar de tijd om zonder verkiezingen over te gaan tot een aanval op alle sociale verworvenheden van de werkenden, sociale uitkeringstrekkers, jongeren,… We hebben die verworvenheden met harde strijd afgedwongen, nu liggen ze onder vuur. Als we zien hoe er al op onze kap bespaard is in een periode dat verkiezingen nooit veraf waren, dan moeten we wel ongerust zijn over wat er komt in de volgende vier jaar.

Volgens de gevestigde politici is het besparingsbeleid de enige optie. Ze beweren dat er geen andere keuze is. De afgelopen jaren kregen we al meermaals te horen dat iedereen een inspanning moet doen. Dat is een rookgordijn om de belangen van de superrijken te beschermen. Diegenen die beweren dat ze geen andere keuze hebben en ‘moeilijke’ beslissingen moeten nemen, hebben hun kant gekozen. Het ‘moeilijke’ element van hun beslissingen komt altijd op ons bord terecht.

In de vorige legislatuur is voor 21 miljard euro bespaard in zowat alle domeinen. De regering besliste ook om de uitkering van tot 55.000 werklozen vanaf 1 januari 2015 af te nemen. En dat terwijl er nu al 15 keer meer werkzoekenden zijn dan vacatures. Er wordt gesproken over ‘zachte’ besparingen, maar de 1,5 miljoen Belgen met een armoederisico leven in een harde situatie.

Terwijl wij verliezen, zijn er ook winnaars. De topmanagers van de grote overheidsbedrijven klaagden steen en been omdat hun jaarloon beperkt werd tot 290.000 euro. Eigenlijk werd de grens op 650.000 euro gelegd en zelfs dat bedrag wordt niet strikt toegepast. Dominique Leroy, de nieuwe topvrouw van Belgacom, is goed voor een jaarloon van meer dan 800.000 euro… De topmanagers vinden dat weinig, bij de bedrijven van de Bel-20 verdienden de topmanagers vorig jaar gemiddeld 2,2 miljoen euro of 11% meer dan een jaar voorheen. In deze kringen geldt er geen loonstop.

In de private sector eisen de grote aandeelhouders steeds meer fiscale cadeaus. Daartoe klagen ze over de grote loonlasten. Volgens de sociaaleconomische barometer van het ABVV deelden de niet-financiële bedrijven in 2011 maar liefst 11,3 miljard euro aan dividenden uit aan de aandeelhouders. Ze kregen 9,71 miljard euro overheidssteun in de vorm van lastenverlagingen, subidies en notionele intrestaftrek.

Het pamperbeleid voor de rijken gaat onverminderd verder, de besparingen worden afgewenteld op de gewone bevolking. Na de verkiezingen willen de vestigde politici daarmee verdergaan en nog een versnelling hoger schakelen. Het is dan ook hoog tijd om ons daarop voor te bereiden.

Samen bouwen aan een front van verzet!

Tegenover de besparingslawine is het meer dan ooit noodzakelijk om ons te organiseren. Om onze sociale verworvenheden te beschermen, zullen we samen moeten strijden voor vooruitgang. Daartoe moeten alle linkse krachten na de verkiezingen samenwerken en met een maximale betrokkenheid van onderuit een krachtsverhouding uitbouwen. Een dergelijk front van verzet tegen het besparingsbeleid zal nodig zijn!

Er is een steeds meer openlijke vorm van klassenstrijd bezig. Om die strijd te winnen, hebben we nood aan strijdbare ordewoorden en een actieplan gericht op een maximale mobilisatie door middel van opeenvolgende en opbouwende acties (betogingen, stakingen,…). Dat is de enige manier om te vermijden dat onze eisen enkel op papier bestaan. Laat ons strijden om te winnen, samen is dat mogelijk! Voor een verenigd front van verzet tegen het besparingsbeleid!

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie