Het offensief van regering en patronaat tegen het stakingsrecht begint concrete vormen aan te nemen. In Zedelgem werd vanmiddag een stakingspiket gebroken door een deurwaarder die op basis van een eenzijdig verzoekschrift van de patroon een dwangsom oplegde van 1.000 euro per uur per werkwillige die werd tegengehouden.
Geert Cool
De verklaring van Patrick Dewael dit weekend dat er moet opgetreden worden tegen stakingen, is niet onopgemerkt voorbijgegaan. De patroons bereiden zich voor om door middel van een ondemocratische procedure dwangsommen op te leggen. Daarbij wordt gewerkt met eenzijdige verzoekschriften, wat betekent dat de tegenpartij (de vakbonden) niet aanwezig zijn in het proces en ook niet gehoord worden door de rechter. Op basis van een eenzijdig verzoekschrift bekomen de patroons dwangsommen die ze kunnen laten opleggen indien werkwilligen niet kunnen passeren.
Dat is een aantasting van het stakingsrecht. Het stakingsrecht is een onderdeel van het collectief arbeidsrecht en daarbij wordt doelbewust gepoogd om zo weinig mogelijk gerechtelijke inmenging te dulden. De collectieve verhoudingen tussen arbeiders en patronaat zijn immers afhankelijk van de krachtsverhoudingen tussen beide klassen en inmenging van buitenaf maakt toekomstige onderhandelingen steeds moeilijker.
Dat weerhoudt de patroons er nu niet van om toch over te gaan tot het inzetten van deurwaarders die met dwangsommen dreigen. Dit werd deze middag duidelijk bij Case New Holland in Zedelgem. Zowat 150 militanten hielden daar het bedrijf geblokkeerd in het kader van een 24-urenstaking. Bij het bedrijf werken ongeveerd 1.800 mensen. De deurwaarder kwam de staking breken na een vonnis van de arbeidsrechter te Brugge.
Voka, de extremistische patroonsorganisatie, was er als de kippen bij om een dergelijke ondemocratische procedure als voorbeeld naar voor te schuiven. Reeds jarenlang worden vakbondsmilitanten geconfronteerd met patroons die hun vrienden bij het gerecht inschakelen om acties te breken. Er is nog nooit een ernstig syndicaal antwoord gekomen op de schandalige procedures op eenzijdig verzoekschrift. Misschien moet van de gelegenheid gebruik gemaakt worden om ook die procedures aan te pakken doorheen de huidige beweging tegen het neoliberaal offensief tegen de (brug)pensioenen.
Ook de politici scharen zich achter een anti-stakingsbeleid. Patrick Dewael stelde dat vakbondsacties op de openbare weg niet zouden kunnen. Op de private wegen mag dit ook niet, dus mogen stakingspiketten op zich niet meer? Dewael wil het recht om actie te voeren compleet ondermijnen. Hij heeft gemakkelijk praten: zijn mening wordt gretig overgenomen door de regeringsgezinde media van de televisie en de dagbladen. De standpunten van het vakbondsfront worden systematisch afgebroken door de media en de politici. Hoe moeten zij hun standpunt naar voor brengen als Dewael en co kunnen bepalen hoe het protest er mag uitzien?
De politici en patroons willen een harde confrontatie aangaan door het stakingsrecht op zich aan te pakken. Dit moet scherp beantwoord worden, bijvoorbeeld door het versterken van de stakingsacties op 28 oktober. Een succesvolle betoging op 28 oktober, als begin van een langdurige beweging, kan de krachtsverhouding in de samenleving duidelijk maken…
