Standpunt door Kshama Sawant, gemeenteraadslid in Seattle en lid van Socialist Alternative
Als socialist denk ik dat democratische rechten niet kunnen bestaan of ontwikkelen in een staat met permanent toezicht op iedereen. In de afgelopen jaren hebben de veiligheidsdiensten hun mogelijkheden van toezicht en binnenlandse spionage fors opgedreven. Tegelijk werd een militarisering van de lokale politiekrachten doorgevoerd. Beide ontwikkelingen zijn onaanvaardbaar en stemmen niet overeen met de noden van de werkende bevolking. We moeten daarop reageren.
Recent bracht ik voor het eerst als enige een tegenstem uit over een voorstel in de gemeenteraad. Het ging om een voorstel om gezichtsherkenning gemakkelijker mogelijk te maken. De bijdrage van 1,6 miljoen dollar van dienst Homeland Security gaat naar het Washington State Fusion Center dat gegevensuitwisseling coördineert tussen de politie, de NSA (National Security Administration) en private bedrijven die aan de “strijd tegen terrorisme” deelnemen.
Ten eerste ben ik er tegen dat de politie van Seattle nog meer mogelijkheden krijgt met nieuwe technologieën op een ogenblik dat politiegeweld en brutaliteiten een probleem zijn in deze stad. Een onderzoek van het ministerie van Justitie stelde in 2011 dat de politie van Seattle in 20% van de gevallen overdreven geweld gebruikt. Het rapport wijst ook op discriminatie als de agenten mensen op straat stoppen. Het is net daar dat de gezichtsherkenning zou toegepast worden.
Politiegeweld is niet onze enige bekommernis. Door deze technologie van gezichtsherkenning door te voeren en bijkomende middelen te voorzien voor het Washington State Fusion Center speelt Seattle een actieve rol in het versterken van de binnenlandse spionage van de NSA, het gaat om onwettige en niet te rechtvaardigen toezicht.
Er wordt beweerd dat enkel de strijd tegen het terrorisme van tel is bij deze beslissing. Maar deze Fusion Centers en hun ondersteunende agentschappen – Homeland Security, NSA en anderen – hebben steeds activisten en sociale bewegingen gevolgd in opdracht van zowel de federale regering als de grote bedrijven. De ene revelatie na de andere van klokkenluiders als Edward Snowden, Julian Assange en Glenn Greenwald toont aan dat dergelijke toezichtprogramma’s expliciet opgemaakt zijn om de politieke en economische dominantie van de VS te behouden en om ook ieder binnenlands verzet de kop in te drukken.
Zo waren er onthullingen van de Joint Threat Research Intelligence Group (JTRIG) die aantonen dat de NSA en andere agentschappen tactieken gebruikt die erop gericht zijn om activisten te ondermijnen. Het gaat om tactieken zoals wat ze een ‘honey-trap’ noemen waarbij een activist in een romantische affaire wordt meegesleept en vervolgens bedreigd om de openbaring ervan, het gebruik van de accounts van een activist op sociale media om schadelijke boodschappen naar medestanders te sturen of nog het onderzoeken en uitbuiten van breuklijnen in actiegroepen. (JTRIG, “The Art of Deception: Training for Online Covert Operations”). De heersende elite moet dergelijke aanstootgevende methoden gebruiken omdat ze niet in staat zijn om onze sterke ideeën op directe wijze tegen te spreken.
De massale verspreiding van toezicht, afluisterpraktijken en online spionage begon al onder de regering van Bush. Maar het werd bijzonder sterk uitgebouwd onder Obama waarbij gebruik kan gemaakt worden van gegevens van grote bedrijven als Google, Facebook, Apple, YouTube, Skyope, AOL en andere grote telecombedrijven.
Obama beweerde dat zijn regering de “meest transparante regering uit de geschiedenis” zou zijn. In 2008 moedigde hij de klokkenluiders zelfs aan en had hij het over “daden die getuigen van moed en patriottisme… die moeten aangemoedigd worden in plaats van de kop ingedrukt zoals onder Bush” (The Guardian, 7 juni 2013). In de praktijk heeft de regering van Obama meer klokkenluiders vervolgd dan alle vorige presidenten samen. Toen Edward Snowden duizenden documenten onthulde waaruit bleek dat op veel grotere schaal werd gespioneerd dan voorheen werd aangenomen, ging Obama over tot een publieke verdediging van de spionageprogramma’s en stelde hij dat er kleine hervormingen nodig waren om de praktijken te legaliseren.
De Democraten bewijzen eens te meer dat ze vooral de politieke en economische dominantie van de elite van de big business willen verdedigen en niet de basisrechten van de gewone burgers. Enkel een nieuwe partij van de werkende bevolking waar de grote bedrijven geen invloed op hebben, kan de strijd tegen deze spionagesamenleving organiseren en de basis leggen voor een andere samenleving. Doe mee met de strijd tegen de dictatuur van de big business en bouw mee aan een beweging voor democratisch socialisme!
