Algemene staking 7 oktober
Regering, patroons, de verzamelde pers en de ACV-top hadden anders gehoopt. Toch zijn ze, tussen de beschuldigingen en de dreigementen door, verplicht toe te geven dat de ABVV-staking van 7 oktober een onuitgegeven succes is geworden. Dat kan uiteraard niet alleen uitgelegd worden door de talloze wegblokkades, zonder brede steun zou het ABVV nooit in staat geweest zijn deze krachttoer op haar eentje te realiseren.
Eric Byl
Wat een verschil met de voorgaande jaren. Iedere vakbondsafgevaardigde had je toen verteld dat een staking zonder het ACV niet kon. Deze staking zal het zelfvertrouwen van de ABVV-militanten alvast versterkt hebben, ook om er desnoods alleen voor te gaan.
De voorbereiding liet nochtans te wensen over. Het klopt dat het ABVV halverwege september uit haar wieken schoot, maar tot dan hadden we het ABVV in het eindeloopbaandebat veel te weinig gehoord. We vermoeden dat de ABVV-top op die manier de al te liberale SP.a en PS-“partners” niet teveel voor de voeten wou lopen. Zoals nu blijkt, was dat een vergissing van formaat.
Bovendien is het liefst 12 jaar geleden dat er nog eens op een ernstige manier werd gestaakt. Voor veel militanten was dit hun eerste staking. De noodzaak van piketten moet nog opnieuw worden aangeleerd. Het sluiten van vormingscentra zoals Melreux of het nalaten van een degelijke ideologische vorming, hebben eveneens hun sporen nagelaten.
Sinds het vertrek van Mia Devits waait er echter – in de woorden van een BBTK-secretaris – een nieuwe wind door het ABVV. Eindelijk heeft men de moeite genomen om naar de basis te luisteren. Eindelijk heeft men een staking voorbereid in plaats van ze te saboteren. Hopelijk kan op dit elan verder gegaan worden en kan er orde op zaken gesteld worden daar waar de ABVV-top nog steeds in de zak van de patroons zit, zoals bij De Post en Belgacom.
Binnen het establishment is het ABVV nu geïsoleerd. Ook de SP.a en de PS bevinden zich overduidelijk in het andere kamp. Onder de bevolking kan het ABVV echter rekenen op enthousiasme. Volgens een enquête van de VUM-groep zou ruim 40% van de Vlamingen (laat staan in Brussel en Wallonië) de staking goedkeuren. Dat is ruim meer dan het aantal leden van het ABVV en trouwens ook ruim meer dan wat het ABVV scoort in sociale verkiezingen. Bij diegenen die enkel een diploma lager secundair hebben, loopt de steun op tot 55%, bij universitairen daalt dat tot 21%.
De regering daarentegen, met de steun van de verzamelde pers, academici, patronaat en een deel van het ACV, heeft slechts 25% van de Vlamingen kunnen overtuigen dat haar aanpak van het eindeloopbaandebat de juiste is.
Cortebeeck probeerde staking te breken
Men beweert dat het ABVV verdeeld is, maar eigenlijk bedoelt men dat de ABVV-leiding niet bereid is de neoliberale agenda door het strot van de basis te rammen. Dat ligt enigszins anders bij het ACV. Liefst 140.000 euro had de leiding ervoor over om de staking te breken, de stakingsaanzegging voor 10 oktober werd geannuleerd, de ACV-top heeft eigenlijk de regering overeind gehouden. De syndicale verdeeldheid wordt door sommigen aan de rechterzijde aangegrepen om het stakingsrecht te ondermijnen. Ze willen onder meer piketten op de openbare weg verbieden. Aangezien dat ook op privé-eigendom is verboden, betekent het in feite een forse beknotting van ons stakingsrecht.
In realiteit is het ACV veel meer verdeeld dan het ABVV. Op alle ACV-vergaderingen waar wij aanwezig waren, was de kritiek van de basis vernietigend. Op het terrein werd de verdeeldheid aan de top beantwoord met eenheid aan de basis. Zelfs in de leiding zijn er verschillen merkbaar tussen Cortebeeck die in de media verklaarde dat we nu eenmaal langer zullen moeten werken, en Gilbert De Swert die dat standpunt weerlegt in zijn boek “50 Grijze Leugens”.
Wij mogen ons niet laten meesleuren in de verdeel-en heerspolitiek. We zijn aangenaam verrast door de nieuwe houding van de ABVV-top, maar zullen waakzaam blijven en daartoe ons syndicaal netwerk verder opbouwen. We moeten deze staking aangrijpen om de krachtsverhouding in de bedrijven op te bouwen, de breuk van de vakbonden met respectievelijk SPa en CD&V op de agenda te plaatsen en de nood aan een nieuwe, van het patronaat onafhankelijke arbeiderspartij te promoten.
