Meer dan twintig jaar geleden werd de wet veranderd waardoor abortus niet langer strafbaar was. Voor velen is het ondenkbaar dat recht op abortus in twijfel wordt getrokken. Nochtans wil de Spaanse regering het recht op abortus beperken tot gevallen van bewezen verkrachting en ernstig gevaar voor de gezondheid van de vrouw. Dit voorbeeld toont dat onze rechten enkel behouden worden indien we ons organiseren en strijden om ze te verdedigen.
Onze rechten verdedigen ten opzichte van reactionaire ideeën!
De pro-life beweging organiseert zich doorheen heel Europa. Ze lanceerden een Europese campagne ‘One of us’, die meer dan 1.700.000 handtekeningen ophaalde in 19 Europese landen. Ze eisen op Europees niveau een financieringsverbod voor alle handelingen die menselijke embryo’s vernietigen. Ze richten zich in het bijzonder op wetenschappelijk onderzoek, ontwikkelingshulp en de gezondheidszorg. Ook in België groeit de pro-life beweging. Ze organiseren acties voor verschillende abortuscentra en een jaarlijkse ‘mars voor het leven’.
Ze baseren zich op de economische crisis en de gevolgen ervan om hun reactionaire ideeën te propageren. Ze klagen reële problemen aan zoals het gebrek aan opvangstructuren voor gezinnen met kinderen met een beperking. Maar ze gebruiken deze situatie om fundamentele rechten van de vrouw te beperken, zoals het recht om te beslissen over haar eigen lichaam. Hun ‘antwoorden’ zijn vals en gevaarlijk want het verbod op het recht op abortus zorgt er niet voor dat abortus verdwijnt, wel dat abortus gevaarlijker of zelfs dodelijk wordt.
De strijd voor het recht op vrije keuze is niet voorbij. Vandaag bestaat er nog geen materiële basis om een echte vrije keuze te garanderen. Het gebrek aan kinderopvang en scholen, aan publieke diensten en sociale huisvesting, aan degelijke jobs en toegankelijke kwaliteitsvolle diensten… duwt heel wat ouders in de armoede.
Om een echte keuze te garanderen, hebben we nood aan een samenleving waarin kinderen hebben niet gelijk staat aan verarmen. Dit zal ervoor zorgen dat vrouwen niet meer gedwongen worden om een abortus te ondergaan enkel vanuit financiële redenen.
De verdediging van het recht op vrije keuze is dus verbonden met de verdediging van sociale verworvenheden en publieke diensten, met de strijd tegen besparingen en eisen voor nieuwe verworvenheden zoals :
– een investeringsplan voor kinderopvang en publieke scholen
– een investeringsplan voor de bouw van sociale woningen
– algemene arbeidsduurvermindering: voor een 32uren-week zonder loonverlies en met bijkomende aanwervingen
– het verhogen van de uitkeringen
– gratis anticonceptie op alle leeftijden
Pro-life-militanten zullen nooit strijden voor dergelijke eisen. Ze staan voor de abortuscentra om de vrouwen die er binnengaan een schuldgevoel aan te praten. We kunnen niet toestaan dat ze hun ideeën verspreiden zonder dat er een antwoord op komt. We moeten ons organiseren om hun intimidatiemethodes ten opzichte van vrouwen te stoppen.
Voor het verbod van pro-life-acties aan abortuscentra !
Nood aan een actieplan tegen besparingen
Een dergelijk programma lijkt onhaalbaar in een periode van economische crisis. De traditionele partijen, die de belangen van het patronaat verdedigen, willen ons doen geloven dat er geen geld is en dat iedereen een bijdrage moet doen. Maar er is geld! Daar waar de meerderheid van de bevolking verarmt, is er een kleine minderheid die rijker wordt.
De regering Di Rupo lanceerde een besparingsplan voor 22 miljard euro. Centraal daarbij staan de afbouw van publieke diensten en een massale uitsluitingsgolf voor werklozen.
Maar de regering is terzelfdertijd in staat om 6 miljard uit te geven voor de aankoop van militaire vliegtuigen, om Belfius te herfinancieren voor 12,5 miljard maar ook om blijvende fiscale cadeaus uit te delen aan grote bedrijven. Het is nochtans aan de rijken, de echte verantwoordelijken, om de crisis te betalen! De nationalisatie van de banken en het creëren van een publieke, democratisch bestuurde financiële sector kunnen dit mogelijk maken. Het is mogelijk
door de sleutelsectoren van de economie in eigen handen te nemen, onder publiek, democratisch beheer.
Maar noch het patronaat, noch de politici zullen ons deze middelen geven. We hebben nood aan een sterk, opbouwend actieplan om onze sociale verworvenheden te verdedigen en nieuwe verworvenheden binnen te halen.
Het kapitalisme biedt geen enkele reële keuze
Om een echte vrije keuze te kunnen maken en om volledig over ons eigen lichaam te kunnen beslissen, hebben we nood aan een samenleving die gebaseerd is op de noden en capaciteiten van de de meerderheid van de bevolking en niet op winstbejag. Vaak zijn vrouwen, naast hun werk, verantwoordelijk voor de meerderheid van de huishoudelijke taken en de zorg voor kinderen, zieken, ouderen… De slogan ‘mijn lichaam, mijn keuze, mijn vrijheid’ concretiseren, zal enkel mogelijk zijn in een samenleving waar deze verschillende taken collectief worden gedragen. We hebben nood aan een socialistische samenleving waar de economie in dienst staat van de werkenden en hun gezinnen en niet omgekeerd.
Socialisme 2014
Werkgroep : Recht op abortus, Besparingsbeleid en Vrouwenrechten : Hoe vechten ?
Zaterdag 3 mei 10u-22u30 De Pianofabriek (Fortstraat 35 St-Gillis Brussel)
Met Paulis Aïsha (België) en Cabal Marisa (Spanje)
