In Leuven trokken onze leden naar verschillende stakersposten. Aan De Post en Inbev was er geen pikket. Bij De Lijn was er een beperkte groep. De militanten concentreerden zich op het industrieterrein Haasrode waar er meer dan 5.000 mensen werken. Het patronaat besliste om met dwangsommen en deurwaarders het stakingspikket te breken.
Karel Mortier
Op het stakingspikket in Haasrode viel er heel wat kritiek te horen op de banden met de “bevoorrechte” politieke partner SP.A. Aan de verschillende toegangswegen stonden stakers opgesteld, volgens het ABVV alles samen zo’n 400. Er was een delegatie van een 20-tal leden van de liberale vakbond en ook een aantal leden van de christelijke LBC.
De werknemers hadden weinig begrip voor de spelletjes tussen de leidingen van de verschillende vakbonden. De militanten waren voor eenheid. De aanwezige groene militanten werden overigens goed ontvangen door de militanten van het ABVV. Er werd duidelijk een onderscheid gemaakt tussen de leiding en de basis.
Er was een strijdbare sfeer, maar niet direct een idee over hoe het verder moet. Veel mensen zeiden wel dat men “iets” moest doen en dat men deze patronale arrogantie niet zomaar over zich heen kon laten gaan. Over wat dat “iets” betekent, heerst de grootst mogelijke onduidelijkheid. Op dat punt was er kritiek van ABVV-militanten op de leiding. Een aantal mensen klaagden over het gebrek aan informatie en de onduidelijkheid over de (toekomstige) strategie van de vakbond.
Zelfs een secretaris vertelde dat er in de toekomst toch moet worden nagedacht over de banden met de SP.a. Wij kregen heel wat sympathie voor onze aanwezigheid met een groep LSP-leden.
Er waren heel wat werkwilligen, vanaf 8 uur stond er een immense file met wachtende auto’s. Jammer genoeg bleken er een aantal gaten te zitten in de afsluiting van het terrein door de militanten.
Het patronaat reageerde bijzonder agressief en stuurde een deurwaarder op het stakingspikket af, gevolgd door een groepje werkwilligen die net uit een VLD-congres ontsnapt leken te zijn… De deurwaarder kon een dwangsom opleggen van 1.000 euro per staker zolang de blokkade duurde. De werkwilligen die zorgvuldig door de patroon waren geselecteerd moesten voor het oog van de camera’s het stakingspikket breken.
