Op 22 september betoogden een 40-tal mensen in Mechelen tegen de mogelijke uitwijzing van de Rus Alexandr Kousourov die reeds meer dan 5 jaar in Mechelen leeft. Onder de aanwezigen waren er ook enkele LSP-leden. We leggen uit wat ons standpunt over asielrecht is.
Bart Van Ransbeeck
In Oostenrijk werd rond het asielbeleid een voorstel gelanceerd door de christen-democratische ÖVP en het extreem rechtse BZÖ (de partij van Haider), die samen sinds 2000 een coalitie vormen. Concreet houdt het voorstel ondermeer in dat vanaf nu kinderen van allochtone ouders geen Oostenrijks paspoort meer kunnen krijgen als ze een schooljaar hebben moeten dubbelen. De enige eventuele uitweg is een inburgeringsexamen dat ondermeer een examen Duits op het niveau van 14-jarigen omvat, ook af te leggen door bv 9-jarige kinderen. M.a.w.: enkel slimme, “hardwerkende”, “ingeburgerde” allochtonen hebben de mogelijkheid om de Oostenrijkse nationaliteit te verwerven, wie niet aan deze vereisten voldoet, valt uit de boot.
Dat het Oostenrijks asielbeleid geen geïsoleerd geval is mag onder andere blijken uit het feit dat de Belgische regering het nodig achtte om Alexandr Kousourov uit te wijzen, een Rus die meer dan 5 jaar in Mechelen leefde, die zich hier heeft aangepast, een nieuw leven heeft opgestart. Op donderdag 22 september betoogden in Mechelen een 40-tal sympathisanten tegen deze uitwijzing, waaronder 3 leden van LSP/MAS.
Het is weerzinwekkend om enerzijds te merken dat de kloof tussen arm en rijk op wereldniveau nooit zo groot was als vandaag, dat de zogenaamde Derde Wereld onder druk wordt gezet om een hard-liberaal beleid te voeren en zijn grenzen moet openstellen voor Westerse multinationals, maar dat anderzijds het asielbeleid verscherpt wordt, dat autochtonen steeds meer worden opgezet tegen migranten omdat vluchtelingen een bedreiging zouden vormen voor onze sociale zekerheid, onze pensioenen, werkgelegenheid, gezondheidszorg etc.
We moeten natuurlijk de achterliggende reden begrijpen waarom mensen vluchten uit hun land, vooraleer we een oplossing naar voor kunnen schuiven voor de asielproblematiek. Om dit te begrijpen is het zonder enige twijfel van belang even stil te staan bij de logica dat het kapitalisme gebruikt. Oorlogen, verdeel- en heerstactieken, onderdrukking van gehele volkeren, aanvallen op de gezondheidszorg, pensioenen, uitkeringen,… De heersende elite lijkt niets te schuwen om haar belangen veilig te stellen, zelfs lokale burgeroorlogen in Afrika en Zuid-Amerika worden door allerhande multinationals gesteund, op voorwaarde natuurlijk dat ze winstgevend zijn.
Het is dan ook nauwelijks verwonderlijk dat ondanks de stijgende technologie en de stijgende bedrijfswinsten de kloof tussen arm en rijk toeneemt. De fundamenten van de “hoogontwikkelde, geciviliseerde” Westerse Wereld zijn begin vorige eeuw ontstaan, ten tijde van de kolonisatie. Hoewel de kolonisatie formeel gezien niet meer bestaat, blijft de onderdrukking van bepaalde volkeren hoogtij vieren.
Om dit goed te maken wordt er jaarlijks 50 miljard euro (er wordt gestreefd naar 0,7% van het BBP per Westers land) aan ontwikkelingshulp gegeven, hetgeen slechts een fractie is van de 950 miljard euro die in defensie wordt gepompt. Ook de 55 miljard dollar die aan bepaalde Afrikaanse landen werd kwijtgescholden tijdens de G8-top was verre van ontbaatzuchtig, tegenover deze toegeving stond onder meer dat deze landen een zogenaamd “good governance” moeten voeren, een eufemisme voor een overheid dat gericht is op de vrije markteconomie, privatiseringen, marktliberalisering etc. en daardoor de vrije hand geeft aan Westerse multinationals, waardoor armeren in een nog moeilijkere situatie terecht zullen komen. De zo hoog in het vaandel gedragen rechten op zelfbestuur en vrije meningsuiting worden blijkbaar aan de kant geschoven. Aangezien het de kapitalistische politiek is die verantwoordelijk is voor deze problematiek, kan men geen scheiding leggen tussen politieke en economische vluchtelingen.
Het moge duidelijk zijn dat kapitalisme, armoede en oorlogen creëert daardoor ook de kiemen van de vluchtelingenproblematiek in zich draagt. Daarom zal een hardere, rechtsere politiek tegen vluchtelingen, nooit de vluchtelingenproblematiek oplossen, omdat ze de voedingsbodem van deze problemen niet wegneemt, daarom is een eengemaakte strijd tegen kapitalisme nodig, een socialistische maatschappij waar de productie democratisch wordt gepland al naargelang onze behoeftes, is immers in ons aller belang.
