Veel werkende mensen kreunen onder de stijgende energieprijzen. Je merkt het aan het gezinsbudget: onze koopkracht wordt steeds meer in de tang genomen. Wie aan de pomp gaat tanken, betaalt zich tegenwoordig blauw. De prijs voor een vat olie verdubbelde op een jaar tijd van rond de 35 dollar naar – op zijn recente hoogtepunt – boven de 70 dollar! Economen stellen dat een prijs van rond de 60 dollar per vat de consument jaarlijks 270 euro meer kost. Dit door de meerkosten voor benzine, stookolie, etc.
Peter Delsing
Hoe komt het dat de olieprijzen zo instabiel zijn geworden? Telkens wanneer er in een gevoelige regio incidenten plaatsgrijpen – de orkaan Katrina, oorlog en terrorisme in het Midden-Oosten,… – wordt er op de spanning tussen vraag en aanbod gewezen. Er is natuurlijk een grotere vraag naar energieproducten. Maar dat kon allang worden voorzien. De realiteit is dat er in de VS al 25 jaar geen nieuwe olieraffinaderij werd gebouwd. De producenten uit het Midden-Oosten waren in hetzelfde bedje ziek. Ook in de landen van de OPEC waren de kapitalisten niet bereid om het probleem van onderinvesteringen aan te pakken.
Grote vraag bij een beperkt aanbod betekent voor deze aasgieren dat de prijzen stijgen. En vooral: dat de kassa van hun winsten rinkelt! De arbeiders en hun gezinnen betalen de rekening.
Regering tot toegevingen gedwongen
De regering-Verhofstadt was gedwongen om maatregelen te nemen. Arbeiders van Cockerill, Arcelor,… gingen de straat op in september tegen de hoge energieprijzen. De transporteurs dreigden met acties en blokkades. Zeker tegen de achtergrond van de loodzware discussie over het brugpensioen was de regering gedwongen om een aantal toegevingen te doen. Er kwam een korting van 17,35% op BTW en accijnzen van stookolie die tijdens de tweede helft van 2005 werd aangekocht. De transporteurs kregen hun accijnzen sneller terugbetaald.
Dat was nodig, maar is niet voldoende. De olieprijzen zullen volgens specialisten de komende jaren op hetzelfde niveau blijven, als ze al niet verder stijgen. Het zakenbedrijf Goldman Sachs sluit een stijging tot 105 dollar per vat niet uit! Tijdelijke maatregelen zijn niet voldoende. In veel gezinnen gaat bijna 10% van het inkomen naar de energiefactuur.
De vakbondsleiding moet, willen we onze koopkracht herstellen, eisen dat de prijsstijgingen van benzine, diesel,… terug in de index worden opgenomen. In twee jaar tijd is de prijs van stookolie, wat nog wel werd verrekend in de index, bijna verdubbeld. Schandalig genoeg eisten de patroons van Agoria dat stookolie niet meer zou worden meegeteld in de index!
Energieprijzen moeten in de index!
We moeten in het offensief tegen deze arrogantie. Het geld moet worden gehaald waar het zit: bij de bazen en de grote aandeelhouders. De vakbondsleiding moet de aanvallen van de patroons beantwoorden met een actieplan.
Naast de verdediging van onze pensioenen, moet ook de discussie over onze koopkracht terug worden geopend. De energieprijzen moeten opnieuw in de index, onze lonen moeten reëel omhoog!
Daarnaast komen we op voor de afschaffing van de BTW op mazout en andere verwarmingsmiddelen en een onmiddellijke bevriezing van de prijzen.
Stop de zakkenvullerij van de oliemultinationals: voor een nationalisering van de oliebedrijven onder arbeiderscontrole!
