De doorbraak van de Linkspartei en de WASG bij de verkiezingen is een enorm belangrijk feit. Voor het eerst sinds de periode na de Tweede Wereldoorlog (toen de KPD in het parlement zat), is er een sterke parlementaire fractie links van de SPD. 54 linkse parlementsleden kunnen een stem geven aan het verzet tegen sociale afbraak, oorlog,… De WASG-kandidaten op de open lijsten van de Linkspartei en de kandidatuur van Oskar Lafontaine maakten een verschil waardoor het politieke landschap in Duitsland drastisch is veranderd.
Artikel op basis van een standpunt door Sascha Stanicic van Sozialistische Alternative
Nu komt het erop aan om deze stap vooruit te benutten en het verzet tegen de sociale afbraak, ontslagen en oorlog te versterken door te bouwen aan een sterke politieke vertegenwoordiging voor de arbeiders, werklozen, jongeren en gepensioneerden. Dat zal noodzakelijk zijn omdat een volgende regering een verder offensief zal voeren tegen alle sociale verworvenheden. Daartegen zal er nood zijn aan een verzet op straat, in de bedrijven,… en ook aan een sterke politieke partij van arbeiders en hun gezinnen. Het is dan ook positief dat Lafontaine na de verkiezingen opriep om ons te organiseren en om actief te worden.
De parlementaire fractie kan een belangrijke rol spelen in het organiseren van het verzet tegen het neoliberaal beleid. Het parlement kan gebruikt worden als een tribune om het verzet een stem te geven en dit te versterken. De autoriteit van de parlementsleden kan gebruikt worden om op te roepen voor betogingen en stakingen. Ze kunnen hun materiële middelen aanwenden om protestacties praktisch te organiseren.
Wij denken dat de parlementaire fractie zich onmiddellijk moet concentreren op drie punten:
1. Een intrekking eisen van het besparingsprogramma Hartz IV in het parlement, ondersteund door een nationale betoging.
2. Het voorstellen van een minimumloon van 1.500 euro per maand en de vakbonden vragen om die eis te ondersteunen met actiedagen in de bedrijven
3. Deelname en praktische ondersteuning van de geplande actieconferentie van sociale bewegingen op 19 en 20 november en de conferentie van linkse vakbondsmilitanten op 1 oktober.
Geen steun aan de regering!
Een deel van de arbeiders heeft op de SPD gestemd om een regering onder leiding van de christen-democraten te vermijden. Er is de vraag of de Linkspartei mogelijks een roodgroene minderheidsregering vanuit de oppositie zou steunen of minstens tolereren. Dat kan volgens ons slechts een optie zijn indien de SPD volledig breekt met haar asociaal beleid. Gysi en Lafontaine hebben terecht gesteld dat ze geen roodgroene regering zullen ondersteunen indien aan het huidig beleid wordt vastgehouden.
Tegelijk moet echter ook gewaarschuwd worden dat een grote coalitie van sociaal-democraten en christen-democraten geen “minder” kwaad is. Het kan zijn dat het tempo van besparingen onder een rechtse regering groter zou zijn, maar ook een grote coalitie zal een neoliberaal beleid voeren.
Potentieel is niet volledig benut
Tot voor enkele weken haalde de Linkspartei in de peilingen tot 12%. Het resultaat van 8,7% geeft dus aan dat het potentieel niet volledig benut is. In het westen van Duitsland haalde de partij nipt geen 5% en in het oosten werd ze maar de derde grootste partij. Hoe komt dit?
De WASG was en is nog steeds het dynamische onderdeel van de verkiezingsalliantie. Zonder de WASG zou de PDS er niet in geslaagd zijn om meer te worden dan een regionale partij uit het oosten van Duitsland. Een aantal elementen waren daarbij belangrijk: de WASG is een echte nieuwe politieke formatie, heeft geen verantwoordelijkheid in een beleid van sociale afbraak en bovendien is de WASG verbonden met vakbondsactivisten en sociale bewegingen. Dit heeft de overwinning van de Linkspartei mogelijk gemaakt. De PDS daarentegen sleept nog steeds haar verleden met zich mee als opvolger van de SED (de officiële partij van Oost-Duitsland onder het stalinisme) en het regime waar die partij voor stond.
De SAV is actief betrokken in de uitbouw van de WASG en stelde de afgelopen maanden dat een onafhankelijke kandidatuur van de WASG in West-Duitsland een beter resultaat zou opleveren dan een alliantie met de PDS. Bij de regionale verkiezingen in Noordrijnland-Westfalen haalde de WASG in mei 2,2%. Toen was de partij nog onbekend en had ze bijzonder weinig middelen (zowel financieel als op vlak van activisten). Bovendien was dit voor het toetreden van Lafontaine. Heel wat mensen stelden dat ze wel bereid waren om voor de WASG te stemmen, maar niet voor de PDS.
Nu was er bovendien een vrij beperkte campagne van de Linkspartei die zich concentreerde op verkiezingsaffiches zonder duidelijke inhoud. Zo waren er geen duidelijke slogans voor het intrekken van Hartz IV en Agenda 2010, voor het aanpakken van de banken en multinationals, tegen ontslagen,… Dat heeft niet bijgedragen tot een actieve mobilisatie van activisten. Hierdoor kwam de Linkspartei nog te veel naar voor als zomaar een nieuwe partij zonder veel dynamiek en begeestering. Een deel van het potentieel ging hierdoor verloren.
De betrokkenheid van de PDS in de regionale regeringen van Berlijn en Mecklenburg-Vorpommern, waar een asociaal beleid wordt gevoerd, was een ander probleem dat naar voor kwam. Wij eisten steeds dat er een duidelijke breuk zou komen met het beleid dat daar op regionaal vlak wordt gevoerd.
Wat te doen?
Lothar Bisky, de voorzitter van de Linkspartei, stelde dat hij wil dat het tot een snelle fusie komt met de WASG. Daarbij zal er heel wat discussie zijn over de regionale verkiezingen in Berlijn in de herfst van 2006. De Berlijnse WASG-afdeling wil met een eigen lijst opkomen tegen de regionale regering van SPD en PDS/Linkspartei. Zolang de PDS actief deelneemt aan een beleid van besparingen, aanvallen op de openbare diensten en privatiseringen, is een gezamenlijke verkiezingsdeelname van de linkerzijde niet mogelijk. Dit is geen louter Berlijns probleem, het doet de vraag stellen welk soort partij we nodig hebben.
De SAV roept alle activisten van de WASG en de PDS/Linkspartei op om actief deel te nemen aan het discussieproces over de opbouw van een nieuwe linkse partij in Duitsland. Zo’n partij is nodig tegenover het huidige beleid en zal een consequent programma moeten aannemen en verdedigen. Dit betekent concreet dat er in de PDS/Linkspartei een breuk moet komen met haar regeringsdeelname in Berlijn en Mecklenburg-Vorpommern. We willen een partij die actief deelneemt aan het verzet tegen het neoliberale beleid en echte alternatieven aanbiedt. Daarom komt de SAV op voor de opbouw van een socialistische arbeiderspartij.
