Tegen kapitalisme, imperialisme en religieus fundamentalisme: uitingen van een aftands patriarchaal model!
Verslag en foto’s door Eric
Onder deze titel kwamen een kleine honderd hoofdzakelijk Koerdische en Iraanse vrouwenrechtenactivisten samen op de Gulden Vlieslaan te Brussel. Ze ontrolden een indrukwekkende fotocollage van wereldwijde voorbeelden van onderdrukking van vrouwen. Schokkende beelden van dichtgenaaide geslachtsdelen, besnijdenis en steniging, werden afgewisseld met beelden van prostitutie, huishoudelijk geweld, seksuele intimidatie, maar ook van armoede en gebrek aan voorzieningen als crèches etc. Foto’s uit landen waar vrouwen verplicht gesluierd zijn prijkten naast foto’s uit het Westen waar modellen zich uithongeren om te voldoen aan schoonheidsidealen. Daarmee werd grafisch geïllustreerd dat de rechten van vrouwen wereldwijd op allerlei mogelijke manieren onderdrukt worden. Wat al die vormen van onderdrukking met elkaar gemeenschappelijk hebben, is dat ze gebeuren binnen het kader van maatschappijen gebaseerd op uitbuiting en onderdrukking, maatschappijen die deel uitmaken van het wereldwijde kapitalisme waar geproduceerd wordt voor de winsten van een kleine elite ten koste van de behoeften van hele gemeenschappen.
In haar pamflet legt het organisatiecomité uit dat vrouwen twee derde van al het werk in de wereld verrichten, maar dat zij slechts 10% van de inkomsten krijgen en slechts 1% van al de goederen in handen hebben. 70% van de armen zijn vrouwen. Wereldwijd is een derde van de vrouwen slachtoffer van sociaal of huiselijk geweld. Verkrachting, moord, eergerelateerd geweld, gedwongen prostitutie, vernederingen, beledigingen en bedreigingen nemen sinds het begin van de crisis slechts toe. De seksindustrie en seksistische publicaties maken van het vrouwenlichaam een consumptiegoed. Elders worden vrouwen geconfronteerd met de Shariawet, legitimering van polygamie, genitale verminking, het herinstellen van publieke terechtstelling van vrouwen en uiteraard de alomtegenwoordige gedwongen hijab. Vrouwen gaan door regelrechte tragedies. Maar binnen deze twee reactionaire modellen, vormen de vrouwen een leger van arbeidsters dat onmisbaar is voor de werking van dit systeem van onderdrukking en uitbuiting. Samen met hun mannelijke collega’s vormen ze een kracht die de kapitalistische patriarchale belemmering van een vrij leven uit de weg kan ruimen en de opbouw van een democratisch socialistische maatschappij kan aanvatten.
Onder meer door de interessante fotocollage, maar ook omdat heel wat omstaanders, vooral vrouwen, zich bewust zijn van de situatie en enkele zelfs spontaan hun eigen ervaringen aan de actievoerders kwamen vertellen, werd de actie op sympathie en betrokkenheid onthaald. De verwijzing naar kapitalisme, imperialisme en fundamentalisme was daarbij helemaal geen belemmering. Verschillende Koerdische en Iraanse vrouwen namen het woord net als Anja Deschoemacker namens LSP.
