Bush en Blair zijn Irak binnengevallen zogenaamd om een “veiliger wereld” te creëren. Nu tonen de aanslagen in Turkije, Egypte, Londen en uiteraard dagelijks in Irak in al hun gruwel aan dat de wereld minder veilig is geworden. Blair blijft zich te pletter liegen: nu zouden de aanslagen in Londen niets te maken hebben met Irak, maar het resultaat zijn van de “barbaarse ideologie” van bepaalde moslims! Nochtans erkennen zelfs de inlichtingendiensten dat de bezetting van Irak een enorme woede hebben opgewekt bij moslims, bijgedragen hebben aan de grotere invloed van de politieke islam en steeds meer jongeren ertoe gebracht hebben een martelarendood te aanvaarden.
Jean Peltier
Blair maakt misbruik van de schrik voor aanslagen om een reeks ondemocratische maatregelen door te drukken. “Het terrorisme steunen en verheerlijken” zou strafbaar worden. Maar wat is terrorisme? Ook de arbeiders van AGC Splintex werden terroristen genoemd toen ze hun directie, die weigerde te onderhandelen, beletten haar kantoren te verlaten. Het vluchtelingenstatuut zou geweigerd worden aan éénieder “die heeft deelgenomen aan terrorisme of er in enige zin iets mee te maken heeft” (idem). Het voorarrest van verdachten door de politie zou verlengd worden. Speciale rechtbanken zouden worden opgezet om te oordelen over terroristische activiteiten. De Britse regering bereidt ook een definitie voor van “onaanvaardbaar gedrag” die van toepassing is op iedereen die “extreme standpunten in conflict met de cultuur van verdraagzaamheid van het Verenigd Koninkrijk” verdedigt.”
In de Verenigde Staten bestaat sinds 11 september (2001) een reeks vergelijkbare maatregelen, zoals de Patriot Act, dat werd gebruikt tegen vermoedelijke terroristen, maar ook tegen anti-oorlogsmanifestanten en militanten van de groene partij. Die maatregelen zijn een ernstige bedreiging voor eenieder die zich verzet tegen de politiek van Bush en Blair, zelfs indien ze, zoals wij, zich totaal verzetten tegen terrorisme en de aanslagen tegen de burgerbevolking veroordelen.
Het klimaat van schrik dat de regering-Blair en een groot deel van de media sinds 21 juli dagelijks cultiveren, verklaart de toenemende agressies aan het adres van Arabieren en moslims. Die vijandigheid, samen met de vermenigvuldiging van de identiteitscontroles en politieoperaties in migrantenwijken, kunnen de schrik en de woede van jonge moslims alleen maar doen toenemen en hen gevoeliger maken voor de argumenten van de politieke islam.
Het moslimintegrisme is een vervormd antwoord op de frustraties van een groot deel van de moslimbevolking, zowel in de ex-koloniale wereld als in Europa. Het is een ultra-conservatief en reactionair antwoord dat de onderdrukten verdeelt langs religieuze lijnen. De repressieve maatregelen van westerse regeringen die deelnemen aan de onderdrukking van die volkeren zijn hypocriet en gevaarlijk.
Enkel een echt socialistische politiek gericht op alle onderdrukten, onafhankelijk van nationaliteit of godsdienst, om samen te strijden tegen armoede, onrecht, discriminatie en imperialistische overheersing, kan jonge moslims losweken van integrisme en terrorisme. Enkel een verenigde beweging van de arbeiders rond een dergelijke politiek zal concreet een einde kunnen stellen aan al die horror.
Moord en leugens
Ondanks herhaalde pogingen van Scotland Yard om ieder onderzoek te verhinderen naar de dood van een jonge Braziliaanse elektricien, begint de waarheid stilaan door te dringen. Jean Charles de Menezes was geen terrorist, hij droeg geen lange jas om een gordel explosieven te verbergen, hij is niet gaan lopen in de metro om aan een controle te ontsnappen, heeft zich laten aanhouden door een agent zonder enig verzet en werd met zeven kogels in het hoofd terechtgesteld door een elitekorps op het ogenblik dat hij ging zitten!
Die moord is het onmiddellijk gevolg van de richtlijn “shoot to kill” (schieten om te doden) voor agenten die geconfronteerd worden met terroristen. Met het arsenaal aan repressieve maatregelen die Blair wil doordrukken, dreigt deze dood slechts de eerste te zijn van een reeks “vergissingen”.
