In mei 2005 kondigden 4 neo-fascistische groepen uit Europa aan dat ze een Europees Jongerenkamp zouden organiseren van 16 tot 18 september ergens in Griekenland. De vier groepen waren de NPD uit Duitsland, Forza Nueva uit Italië, Falanx uit Spanje en Chrisi Avgi uit Griekenland. De locatie voor het kamp werd angstvallig geheim gehouden.
Dit zou de eerste dergelijke bijeenkomst zijn. De centrale slogan van het kamp zou “Turkije uit de EU” zijn. Volgens de aangekondigde agenda was er een muziekfestival voorzien onder de titel “Hatewave” met nazigroepen uit Italië, Engeland, Duitsland en Griekenland. Op 17 september zou er een conferentie zijn en een bezoek aan een monument voor de slachtoffers van Meligalas – een regio waar de Griekse aanhangers van het nazisme zwaar werden verslagen door het Griekse verzet aan het einde van de Tweede Wereldoorlog. Er werd beweerd dat er op het internationale kamp tot 1.000 aanwezigen zouden zijn.
De Griekse CWI-afdeling, Xekinima, en de Griekse afdeling van Jongeren tegen Racisme (bij ons Blokbuster) ondernamen onmiddellijk actie. Er werd aan campagne opgezet om het nazikamp te stoppen. Er werd uitgelegd dat neonazis niet zomaar een “politieke groep” zijn, maar criminele bendes. Dat wordt duidelijk uit de acties van deze groeperingen.
De Griekse organisatie Chrisi Avgi was de afgelopen jaren verantwoordelijk voor meer dan 100 aanvallen (vechtpartijen, messteken, vergiftigingen,…) tegen migranten en linkse activisten. Een aantal leden van de groep werden gearresteerd en belandden in de gevangenis, waaronder hun leider die een bomaanslag pleegde op een bioscoop waar linkse films werden getoond. De penningmeester van de groep werd opgepakt wegens een gewapende overval. Maar toch lijkt de politie niet echt bezig met het volgen van deze groep criminelen.
Tijdens onze campagne moesten we antwoorden op heel wat liberale concepten, zoals het idee van “vrijheid van meningsuiting” door fascisten. Wij moesten uitleggen dat het niet om een mening gaat, maar om een groep criminelen. Het nazikamp werd geleidelijk opgenomen door progressieve journalisten in verschillende kranten en een links parlementslid stelde er een vraag over in het parlement.
De Griekse regering bewaarde vier maanden lang het stilzwijgen en deed alsof ze van niets wist of ze beperkte zich tot het gebruik van termen als vrije meningsuiting en de vrijheid om politieke meetings te organiseren.
Tegelijk begon de lokale bevolking van Pelopenese een campagne te organiseren tegen de plannen van de fascisten. Normaal zou het kamp doorgaan in de regio Peloponese. Dat werd onthuld door antifascisten die onderzoek deden naar het kamp.
De lokale gemeentebesturen namen dit op en verzetten zich tegen het nazikamp in hun buurt. Er waren bijeenkomsten van vakbonden, studentenvakbonden, het Grieks Sociaal Forum, politieke organisaties, antiracisten,… Xekinima en YRE namen deel aan de bijeenkomsten in verschillende steden in het land en stelden daar onder meer voor om gedurende 5 dagen massacties te organiseren in de buurten waar het kamp mogelijks zou plaatsvinden, om dagelijkse activiteiten te organiseren zoals meetings en concerten, om een stedelijke algemene staking van 3 uur te organiseren doorheen de lokale arbeidscentra (de stedelijke vereniging van vakbonden), om anti-fascistische lessen te organiseren doorheen de lerarenvakbond, om de wegen naar het nazikamp te blokkeren,…
De meeste andere linkse groepen, vakbonden,… hadden een ander standpunt. Een aantal organisaties had geen idee wat er zou kunnen gedaan worden. De meesten wilden wel iets doen, maar geen stakingen of blokkades.
Op een bijeenkomst in Kalamata in het zuiden van Peloponese werd beslist om 4 actiedagen te organiseren vanaf 12 september en met als hoogtepunt een grote meeting en concerten op 15 september – een dag voor de aankomst van de fascisten. Er werd beslist om een grote propagandacampagne te voeren om alle inwoners te bereiken en in te lichten over de rol van die organisaties en over wat het fascisme betekent. De lerarenvakbond ging akkoord met een stakingsactie van drie uur op 15 september en om lessen over anti-fascisme te houden op die dag.
Onder deze druk beslisten de fascisten om alternatieve lokaties te zoeken voor hun kamp. We ontdekten dat ze onderhandelden met kampplaatsen in het centrum en het noorden van Griekenland. Hierdoor vonden er ook in andere steden meetings plaats om te discussiëren over een antifascistische strategie. Onder druk van de acties moest de regering uiteindelijk reageren. Op 6 september werd aangekondigd dat het kamp zou worden verboden.
Dit is een voorlopige overwinning. De druk moet echter blijven tot op het einde. We mogen er niet op vertrouwen dat de regering ernstige maatregelen zou treffen om het kamp te stoppen. Mogelijhks zouden de fascisten een weg vinden om het “verbod” te omzeilen. Daarom zetten wij onze campagne verder zodat de antifascistische initiatieven niet afgezegd worden, maar doorgaan. Totnutoe kregen we heel wat positieve reacties en er zijn voorlopig geen initiatieven afgezegd omdat de regering plots (met enige vertraging) een antifascistische positie zou hebben ingenomen. Het is onder druk van massamobilisatie en actie dat we de fascisten kunnen stoppen!
