door Christian (Leuven)
De besparingen hebben ook Leuven bereikt. Het gemeentebestuur stapt mee in de neoliberale besparingslogica en laat de gewone bevolking opdraaien voor de crisis. Voor een begroting die de behoeften van de bevolking centraal stelt, hebben de gevestigde politici niet de moed. Daartoe zouden ze immers de middelen moeten halen waar ze zitten, bij de banken en de multinationals.
Het Leuvense bestuur stelt dat het meerjarenplan 2014-2019 en de begroting 2014 een toekomstvisie inhouden waarbij wordt gekozen voor “het minimale behoud van de huidige tewerkstelling en geen vermindering van de dienstverlening.” Er wordt beweerd dat er geen verhoging van de personenbelasting en de onroerende voorheffing op de agenda staat, en dat er evenmin niuewe algemene belastingen komen.
Dat klinkt positief, maar het bestuur wil wel voor 700.000 euro besparen en dat geld wordt bij ons gezocht. Het gebeurt onder meer door de prijs van een grote huisvuilzak te verhogen van 2 tot 2,25 euro. In 2007 – eveneens een jaar na de gemeenteraadsverkiezingen – ging die prijs van 1,49 naar 2 euro per zak. Een GFT-sticker wordt 10 euro duurder: 50 in plaats van 40 euro. Gezinnen met een laag inkomen kunnen een aantal gratis zakken krijgen, maar dat volstaat niet om het asociale karakter van deze prijsstijging teniet te doen. Verder worden de drie gratis toegangsbeurten tot het containerpark geschrapt. Het grofvuil wordt niet meer thuis opgehaald (voorheen gebeurde dit zes keer per jaar). Er moet nu 25 euro gestort worden voor de plaatsing van een container waarbij nog eens 5 euro per begonnen halve kubieke meter moet betaald worden.
Natuurlijk betekent dit een vermindering van de dienstverlening, zeker voor diegenen met een laag inkomen. Het stadsbestuur beweert dat dit niet tot een grote toename van het sluikstorten zal leiden. Maar dat valt te betwijfelen, het is nu naast wildplassen al de voornaamste bron van GAS-boetes in Leuven. Samen met de stijgende prijzen voor afvalophaling worden ook de boetes op sluikstorten verhoogd. Het argument dat duurdere prijzen de bevolking leren om verantwoord met het milieu om te gaan, is uiteraard flauw. Moest het milieu echt een drijfveer zijn, dan zouden de grote bedrijven die afval produceren aangepakt worden.
Ook op andere vlakken stijgen de prijzen in Leuven. Parkeren wordt duurder, zowel voor het betalend parkeren als voor de bewonerskaart. Een lidkaart van de bibliotheek werd dubbel zo duur, zwemmen wordt duurder en de tarieven voor tal van administratieve stukken in het stadskantoor stegen. Door het niet vervangen van personeelsleden wordt op verschillende bestuursniveaus bespaard. In Leuven zou dit in 2014 al 205.000 euro moeten opbrengen. Het is duidelijk dat dit enkel kan door te besparen in de dienstverlening. Daarnaast wordt er 55.000 euro gehaald uit een verhoging van de concessieprijzen voor begraafplaatsen en urnen met 25%.
Het gaat meestal om relatief kleine bedragen, maar samen maakt dit een groot verschil. Zeker in tijden van loonbevriezing. Voor de ‘moeder van alle verkiezingen’ van 25 mei houden de politici zich nog wat in. Nadien zullen ongetwijfeld meer algemene en meer diepgaande besparingen op alle bestuursniveaus volgen. We moeten de strijd tegen de neoliberale logica nu al beginnen te organiseren, ook op lokaal vlak. Op 28 april is LSP van plan, samen met anderen, een actie aan de gemeenteraad te houden tegen de GAS-boetes en voor meer middelen en openbare dienstverlening, in plaats van de huidige besparingen en afbouw.
