Wellicht kijkt Pieter De Crem, Crembo voor de vrienden, met enige jaloersheid naar zijn Russische collega Poetin. Die weet immers hoe hij tegenstanders kan aanpakken: door ze te criminaliseren en te vervolgen. De Crem wilde hetzelfde doen tegen militanten van Vredesactie die protesteerden tegen de oorlogsdrang van de minister van Defensie.
Op 14 november 2008 was er een protest van Vredesactie aan het ministerie van Defensie. Militanten ketenden zich vast terwijl anderen kleutervingerverf hanteerden om duidelijk te maken dat het ministerie bloed aan de handen heeft. De actie was gericht tegen de Belgische deelname aan de oorlog in Afghanistan. Die deelname gaat overigens nog steeds door. Terwijl België militairen naar Afghanistan stuurt omdat de situatie er niet veilig is, worden vluchtelingen eveneens teruggestuurd maar dan met het argument dat het er wel veilig zou zijn. Er is wel wat werk aan de winkel om de logica van de staatssecretaris van uitwijzingen en deportaties Maggie De Block op eenzelfde lijn te krijgen als de logica van de minister van oorlogsvoering en andere heldhaftigheden Pieter De Crem.
De actie van november 2008 schoot bij De Crem in het verkeerde keelgat. Hij diende een klacht in omdat de Belgische overheid schade had geleden. Twee militairen waren 4,5 uur bezig om het nepbloed te verwijderen, ze gebruikten voor 1,36 euro aan benzine alsook 0,6 euro voor het onderhoud aan de auto en de hogedrukreiniger verbruikte 10,3 liter per minuut. Slotsom: de minister eist 233,86 euro. Of ongeveer evenveel als zijn advocaat per uur vraagt. En hoeveel uren heeft die geklopt om deze rechtszaak voor te bereiden en het proces te voeren?
Natuurlijk gaat het er bij De Crem niet om dat de ‘schade’ wordt vergoed. Het is een poging om een precedent te scheppen en om het recht op actievoeren verder aan banden te leggen. De repressieve GAS-wetgeving volstaat blijkbaar niet. Het criminaliseren van protest en het monddood maken van al wie het niet met het gevoerde beleid eens is, daar gaat het om. Als De Crem in deze verkiezingscampagne zijn autoritaire neigingen in de verf wilde zetten, is deze rechtszaak alvast een meesterzet.
Onder druk van de publieke opinie, mee versterkt door de campagne die Vredesactie voerde, was er op de procesdag een verrassende ontwikkeling toen het parket de vrijspraak van Vredesactie vroeg. De advocaat van De Crem bracht hierna alsnog zijn argumenten. Een van de argumenten daarbij was dat behoorlijk bestuur verspilling verbiedt… En dat in een rechtszaak over het opkuisen van nepbloed, een ‘operatie’ die met een spons op een half uurtje geklaard kan worden. Een rechtszaak die een veelvoud van het opgeëiste bedrag van 233,86 euro zal gekost hebben aan de gemeenschap. En dan durft die minister spreken over verspilling?
Na de pleidooien van gisteren volgt op 13 maart een uitspraak. Mogelijk zal het in deze zaak niet tot een veroordeling komen, maar eens te meer is het baken opgeschoven. Het recht op actievoeren wordt onder vuur genomen, het recht op vrije meningsuiting wordt aan banden gelegd om protest tegen te gaan. Het establishment voelt aan dat het over steeds minder vertrouwen en autoriteit beschikt en het bereidt zich daarop voor door de repressie-instrumenten aan te scherpen. De GAS-boetes zijn daar een voorbeeld van, maar ook deze vervolging van vredesactivisten is er een van.
