Fnac. Een bittere pil voor de arbeiders

FNAC, vandaag een onderdeel van de groep PPR (Pinault Printemps Redoute), is sinds 1981 in België aanwezig. In 2003 realiseerde het Belgische filiaal (Brussel, Antwerpen, Gent, Luik, Leuven, Wijnegem) een winst van 4 miljoen euro, dat volledig aan de aandeelhouders werd uitgekeerd. In 2004 werd een verlies geboekt. De directie legde daarop een “herlanceringsplan” op dat de arbeiders pijn zal doen. We hadden een gesprek met de BBTK-hoofddelegee Irène Kaufer.

Guy Van Sinoy

Waaruit bestaat het “herlanceringsplan”?

“Een verlies aan jobs (25 voltijdse equivalenten), een nieuw verloningssysteem gebaseerd op prestatie in plaats van op anciënniteit, 5% van het personeel krijgt een contract van bepaalde duur, 5% interimmers, 25 dagen per jaar waarop de werkgever het uurrooster kan opleggen zonder akkoord van de arbeider. Het is dus geen echt plan van herlancering van de commerciële activiteit, waar er problemen zijn door de tekorten op vlak van de informatica en de logistiek. Het is een herstructureringsplan om de arbeiders te laten betalen (door de daling van de loonmassa en meer flexibiliteit) voor de fouten van het bestuur.

Hoe reageerden de vakbonden en de arbeiders?

“Op 15 april zijn we in gemeenschappelijk vakbondsfront per bus naar Parijs getrokken om de directie te ontmoeten en een protestactie te houden samen met onze collega’s van FNAC Champs-Elysées, die elke zaterdag betogen voor betere lonen. Op 21 april hebben de arbeiders van het depot in Evere, dat rechtstreeks geviseerd wordt door de herstructurering, het werk neergelegd en een pikket opgetrokken. De directie van de FNAC heeft onmiddellijk gereageerd door beroep te doen op de rechtbank met een procedure in kortgeding. De rechter besliste een dwangsom van 5.000 euro per uur op te leggen aan elke staker op het pikket! In die condities is de staking doorgegaan, maar zonder pikketten.”

Heeft de staking zich naar andere vestigingen uitgebreid?

“Ja, vooral in de vestiging in Brussel. Het personeel van de zetel in Luik, dat rechtstreeks wordt geviseerd door de herstructurering, heeft ook aan acties deelgenomen. Ondertussen heeft de directie als voorwaarde voor iedere discussie het einde van de staking geëist. Drie ontmoetingen werden dan ook door de directie geannuleerd: de eerste omdat de arbeiders van het depot nog staakten, de tweede omdat ik tijdens een personeelsvergadering gesproken had over het idee van een staking, de derde omdat ik erover gesproken had in de pers.”

Hoe is het conflict geëvolueerd?

“De directie van FNAC heeft de tussenkomst van een sociaal bemiddelaar gevraagd, die voorstelde om het herlanceringsplan voor te leggen in een referendum per post. De vakbondssecretarissen hebben dit voorstel aanvaard. Omdat enkele arbeiders ondertussen hadden beslist het bedrijf vrijwillig te verlaten, was het streefdoel om 25 voltijdse equivalenten weg te knippen bereikt zonder ontslagen. De directie verklaarde in de pers dat als het neen het haalde in het referendum, men zetels zou sluiten, te beginnen met de minst rendabele (duidelijk Luik). In de zes afdelingen samen heeft 75% het “herlanceringsplan” aanvaard. De directie en de kaders hebben gestemd, wat abnormaal is want ze worden niet geraakt door het loonverlies. De arbeiders kunnen kiezen tussen het nieuwe loonsysteem (op basis van prestatie) en het oude, maar dat laatste is zo gewijzigd dat ze nauwelijks nog beter is dan het nieuwe. Voor sommige categorieën arbeiders zal dit tegen het einde van de carrière een loonverlies van ongeveer 500 euro per maand betekenen!”

En de toekomst?

“Er is geen enkele garantie. Het akkoord voorziet dat de directie “praat over de mogelijkheid nieuwe zetels te openen”, zonder enig engagement. Het akkoord stelt ook dat er geen economische ontslagen zullen komen… op voorwaarde dat de rendabiliteitsstreefdoelen in de komende jaren worden behaald.”

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie