Eén van de belangrijke discussiepunten rond de EU is het sociaal element. Zelfs indien de Grondwet er niet komt, zal de EU meer competiviteit door het strot van de werkende bevolking en haar gezinnen willen jagen. De productie in Europa is steeds meer geïntegreerd waarbij bedrijven niet langer onafhankelijk zijn van elkaar, maar sterk verbonden zijn door het productieproces. Dit werd bvb duidelijk bij de staking van Opel-Bochum in oktober 2004 die snel andere vestigingen van Opel deed stilvallen. Dit maakt het perspectief van arbeidersstrijd op internationaal vlak reëel.
De vakbondsleiding, en in het bijzonder het Europees Vakverbond (EVV), speelt daar echter niet op in. Het EVV werkt mee aan de opbouw van de EU en beperkt zich tot het sporadisch aflaten van stoom in een Europese betoging, zoals op 19 maart in Brussel. Enkel onder druk van de aanwezige strijdsyndicalisten, voornamelijk van het Franse CGT, werd op deze betoging opvallend ingegaan tegen de Europese Grondwet. Dit zal niet naar de zin geweest zijn van de EVV-leiding en haar politieke partners, zoals voormalig ABVV-voorzitster Mia De Vits, die voor de Grondwet zijn. Het toont ook dat als we strijdbare vakbonden willen, een linkse oppositie nodig is om de huidige leiding en haar politiek in vraag te stellen.
Vanuit een aantal centrales begint de weerstand tegen de EU te groeien. Zo is er op 17 juni een betoging van ABVV-Brussel aan het Brusselse parlement. De vakbonden moeten zich uitspreken tegen de Europese Grondwet, maar ook tegen de maatregelen die vanuit de EU worden opgelegd. Daarmee zouden het ABVV en het ACV in conflict komen met SP.A en CD&V, die beiden enthousiaste aanhangers zijn van de Europese Grondwet waaraan ze actief hebben meegewerkt. Dit stelt de kwestie van een politiek verlengstuk voor strijdbewegingen.
Tegenover het aangekondigde besparingsoffensief van de Belgische regering, daarin ondersteund door de EU, moeten de vakbonden strijd organiseren tegen het neoliberale beleid.
De EU kan niet gedemocratiseerd worden, noch door een grondwet noch door een grondwetgevende vergadering. Enkel door het wegvegen van deze neoliberale unie kan gebouwd worden aan een samenleving die echt gebaseerd is op solidariteit tussen de arbeiders en de armen in Europa.
Dit kan enkel op basis van een vrijwillige samenwerking tussen de arbeiders en hun gezinnen in de verschillende Europese landen en op de opbouw van een samenleving waarin de sleutelsectoren van de economie niet langer in handen zijn van bankiers, magnaten en grote aandeelhouders. Een samenleving waarin de economie wordt gepland, beheerd en gecontroleerd door de arbeidersklasse, een socialistische samenleving.
Een socialistische federatie in Europa zou toelaten dat de enorme middelen en mogelijkheden aangewend worden voor de belangen van de meerderheid van de bevolking.
Om dit te bereiken, is er nood aan een politiek verlengstuk. Een strijdbare arbeiderspartij die zowel arbeiders, jongeren, werklozen als gepensioneerden verenigt in strijd.
LSP wil daaraan meebouwen, en dit op internationaal vlak doorheen het Committee for a Workers’ International (CWI). Werk met ons mee en sluit aan!
