Begin juli worden in het Schotse Edingburgh honderdduizenden betogers verwacht tegen de jaarlijkse bijeenkomst van de rijken, de G8. De autoriteiten en ook de organisatoren van de acties in Schotland zitten met de haren in het hoofd nu Bob Geldof plots een oproep gedaan heeft om met 1 miljoen mensen te betogen tegen armoede tijdens de G8-top in Gleneagles.
Gary Mulcahy
20 jaar na de Live Aid zullen er gratis concerten zijn in de 8 landen van de G8 om zo het "bewustzijn te versterken" rond de wereldwijde armoede. Ongetwijfeld zullen de groten van de popmuziek thema’s naar voor brengen zoals Aids, wereldwijde armoede en de vernietiging van het milieu. Dit zal de afkeer van brede lagen van de bevolking tegenover de politieke elite van de rijke landen versterken. Door de oorlog in Irak of de tsunami in Zuidoost-Azië, is de gevoeligheid voor internationale thema’s toegenomen en zijn meer mensen zich bewust van de wandaden van het globale kapitalisme.
In de 20 jaar sinds Live Aid is de kloof tussen rijk en arm op wereldvlak nog enorm toegenomen. 1 miljard mensen leeft met minder dan 1 dollar per dag, meer dan 2 miljard mensen heeft minder dan 2 dollar per dag. Tegelijk hebben de 200 rijksten ter wereld meer rijkdom dan de armste 2,4 miljard. Iedere dag sterven er 6.000 kinderen aan HIV/Aids omdat ze geen Aidsremmende geneesmiddelen ter beschikking hebben. De 10 grootste farmaceutische bedrijven in de VS maakten in 2002 alleen al 35,9 miljard dollar winst.
In 2002 hadden de tien rijksten ter wereld een personeel fortuin van 266 miljard dollar. Dat is vijf keer meer dan het totale bedrag van de jaarlijkse hulp van rijke aan arme landen. Dat bedrag volstaat ruimschoots om de verspreiding van Aids, malaria en andere infectieziekten te stoppen; de kindersterfte met twee derden te verlagen en het aantal vrouwen dat sterft bij geboortes te verminderen met drie vierden tegen 2050.
De voorbije jaren waren er massale betogingen tegen de G8 omwille van haar beleid ten dienste van de grote bedrijven en de banken. Het is dat beleid dat leidt tot massale armoede en uitbuiting. De G8 is mee verantwoordelijk voor het verdedigen van de "structurele aanpassingsprogramma’s" (SAP’s), die door de Wereldhandelsorganisatie, het IMF en de Wereldbank ingezet worden om de arme landen leeg te zuigen en de arbeiders er uit te buiten. Die programma’s laten leningen aan regeringen toe onder bepaalde voorwaarden, waaronder de privatisering van openbare diensten, deregulering voor bedrijven, het openen van de markten voor multinationals,… Dit beleid zorgt voor een grote verschuiving van rijkdom van de armen naar de rijken. Terwijl diensten worden geprivatiseerd en de multinationals met de winsten gaan lopen, komen miljoenen mensen dieper in de armoede terecht. De neoliberale agenda heeft de economie van heel wat landen om zeep geholpen, wat de schuldenlast van die landen enkel groter heeft gemaakt.
Terwijl Bush, Blair en de rest van de G8-kliek in een luxeverblijf zullen bijeenkomen in Gleneagles, wordt een ander soort verwelkoming voorbereid voor betogers tegen de G8. De brede omgeving van de G8-top zal met staaldraad worden afgezet, er zullen scherpschutters post vatten op het dak van het hotel, het afweergeschut zal paraat staan,… Het zal de belastingbetalers zo’n 150 miljoen pond kosten (230 miljoen euro) om de G8-top te houden.
Make Poverty History
De campagne ‘Make Poverty History’ is een alliantie van NGO’s, liefdadigheidsorganisaties, religieuze leiders, beroemdheden en tal van andere organisaties. Deze campagne roept de G8 en de regeringen op om de armoede aan te pakken door drie maatregelen: eerlijke handel, kwijtschelding van de schulden en betere hulp. Make Poverty History heeft de verschrikkelijke situatie van de meerderheid van de bevolking op de aarde correct beschreven, maar de eisen die de campagne naar voor brengt zijn jammer genoeg erg flauw.
De oproep voor "eerlijke handel, geen vrije handel", is gebaseerd op het idee dat een ‘eerlijke’ economie mogelijk is op basis van het kapitalisme en dat het mogelijk is om de levensstandaard van iedereen te verhogen terwijl nog steeds winsten worden gemaakt. Uitbuiting van arbeiders en van het milieu, vormt echter een fundamenteel onderdeel van het kapitalisme. De winsten komen voort uit de uitbuiting van de arbeiders. Als een patroon een werknemer langere werkdagen kan laten kloppen of de productiviteit kan opdrijven zonder de lonen te verhogen, dan zal die patroon meer winst maken. Meer winstgevende bedrijven kunnen uitbreiden en een groter deel van de markt inpalmen ten nadele van hun concurrenten. Dat gebeurt door het verhogen van de uitbuiting. Winst is het cruciale gegeven van het kapitalisme. Iedere stap om de balans te laten overhellen in de richting van de arme boeren en de arbeiders in de neo-koloniale wereld ten nadele van de winsten van de multinationals, zal op verzet stuiten bij de grote bedrijven en de banken. Om de condities waarin de arbeiders en armen leven en werken te verbeteren, is het nodig om te vechten tegen de grote bedrijven en de banken.
De G8 en de regeringsleiders vertegenwoordigen echter de belangen van de grote bedrijven en verdedigen het kapitalistisch systeem. Alle politieke leiders van de G8 worden financieel gesteund door multinationals die in ruil daarvoor gunstige wetgeving verkrijgen. Het lobbyen bij rechtse kapitalistische politici zal geen resultaat opleveren voor de arbeiders. Het zaait bovendien illusies dat we iets gemeen hebben met hen. Integenstelling tot veel verantwoordelijken van Make Poverty History en de NGO’s, zullen de meeste betogers tegen de G8 er niet van uitgaan dat ze daar zijn om druk te zetten op de G8, maar om er tegen te protesteren.
Kwijtschelding van de schulden
Eén van de thema’s die zal besproken worden op de G8-top is de schuldenlast. De structurele aanpassingsprogramma’s hebben de arme landen dieper doen wegzinken in de schulden. In de Afrikaanse landen ten zuiden van de Sahara geven de regeringen meer uit aan de afbetaling van de schulden aan de rijke landen (300 miljard dollar), dan aan gezondheidszorg en onderwijs voor de kinderen. Blair kondigde aan dat de schuldenlast een prioriteit wordt voor de G8-top. De retoriek van de Britse regering staat echter in een schril contrast met haar reële politiek. Groot-Brittannië beloofde in 1970 voor het eerst een stijging van haar budget voor ontwikkelingssamenwerking tot 0,7% van haar BNP. Vandaag bedraagt dit budget nog steeds 0,35%. Brown en Blair zijn allebei voorstander van een International Finance Facility om hulp te verlenen door leningen aan te gaan op de aandelenbeurzen. IFF zou de hulp blijven verbinden aan verdere liberaliseringen waardoor de schulden uiteindelijk zullen blijven toenemen.
De regeringen van de G8 werden recentelijk gedwongen om hun hulp te verhogen na de tsunami. Daarbij was er een indrukwekkende solidariteit van de gewone bevolking in heel de wereld. Maar zonder een democratische controle over de hulp, komt het meeste geld niet terecht bij de bevolking maar bij corrupte liefdadigheidsinstellingen of regeringskrachten. In de getroffen landen blijven intussen zowat 1 miljoen mensen dakloos. Eén bons van een liefdadigheidsorganisatie had voor zichzelf een huis voorzien ter waarde van 30.000 pond. Er zijn nog grote opslagruimtes met kledij, voedsel en medische voorzieningen die nooit aankomen bij de noodlijdenden.
Kwijtschelding van de schulden
Socialisten steunen de kwijtschelding van schulden. Dat zal op zich de imperialistische dominatie niet stoppen. De problemen van de neo-koloniale wereld zullen niet opgelost worden op kapitalistische basis. Er zijn genoeg middelen om de wereld te voorzien van een degelijke levensstandaard voor alle mensen. De technologie bestaat om te voorzien in de behoeften. Zolang de middelen echter in handen zijn van een kleine rijke minderheid, zal het menselijke leiden en de afbraak van het milieu verder gaan. Enkel als de arbeiders en de armen de middelen in eigen handen nemen onder democratische controle, kan er een planning opgemaakt worden die vertrekt van de noden van de samenleving. Dat veronderstelt een fundamentele breuk met het kapitalisme en de vestiging van een socialistisch geplande economie.
De enige kracht die een socialistische verandering kan teweegbrengen, is de arbeidersklasse. Die kan doorheen haar collectieve tussenkomst en haar rol in het productieproces het kapitalisme stoppen. We zien nu reeds een heropleving van de arbeidersbeweging in heel de wereld met scherpe conflicten in een aantal landen. Onze organisatie komt daar wereldwijd in tussen om te bouwen aan een socialistisch alternatief zodat effectief een einde kan gemaakt worden aan de armoede.
Waar wij voor staan
> Onmiddellijke kwijtschelding van de schulden.
> Hulp aan armere landen door subsidies in plaats van leningen.
> Geen neoliberale voorwaarden bij hulpverlening.
> Voor een onmiddellijke verhoging van de hulp naargelang de behoeftes.
> Democratische controle op de hulp en de verdeling ervan door verkozen comités van arbeiders, vakbonden en armen.
> Geen imperialistische inmenging in de neo-koloniale wereld.
> Steun aan de arbeiders en armen in hun strijd tegen corrupte kapitalistische regeringen in de neo-koloniale wereld.
> Afschaffing van het IMF, de Wereldbank, de Wereldhandelsorganisatie en andere internationale kapitalistische instellingen.
> Overname van de 500 grootste multinationals die de wereldeconomie vandaag domineren, waarbij deze onder arbeiderscontrole en arbeidersbeheer moeten worden geplaatst.
> Stop het kapitalisme. Voor de opbouw van een geplande socialistische economie om komaf te maken met armoede, honger en ziektes.
