De lijst van gemeenten waar fors wordt bespaard groeit aan: Antwerpen, Ath, Andenne, Colfontaine, Visé, Sint-Niklaas, Mechelen, Gent, Kortrijk,… Overal wordt geknipt in de uitgaven en wordt gesnoeid in het personeelsbestand. De besparingsgolf op lokaal vlak was overigens voorspelbaar. Een kroniek van een aangekondigde ramp.
Iedereen herinnert zich de problemen rond Dexia. Er werd publiek geld in de bank gestopt terwijl in het casinokapitalisme speculatieve winsten werden geboekt. Toen de zeepbel barstte, was het duidelijk dat ze in onze zakken zouden zoeken naar de middelen om hun spel verder te zetten. Van extra belastingen, ecotaksen, retributies tot GAS-boetes, wij moeten telkens meer betalen omdat zij verloren bij het gokken in hun casino’s.
Tegelijk worden de gemeentelijke diensten verder uitgehold. De afgelopen decennia sloeg de neoliberale logica al hard toe waardoor alles wat een beetje winstgevend was naar de private sector werd overgeheveld. De gemeenten behielden slechts een minimum aan diensten. Het is in die vitale diensten dat de lokale besparingspolitici nu dus nóg gaan knippen. Het verklaart onder meer waarom de kinderen van de gemeentescholen van Fontaine-l’Evêque (naast Charleroi) niet langer zwemlessen zullen krijgen nu het zwembad gesloten is. De stad Antwerpen sluit op haar beurt de voorzieningen voor bos- en zeeklassen.
Als onderdeel van de besparingswoede wordt ook het gemeentepersoneel gevraagd om een ‘kleine geste’ te doen. De jobzekerheid gaat verloren, vaste statutaire banen maken in het beste geval plaats voor onzekere contracten. In veel gemeenten gaan jobs volledig verloren. Er wordt vaak gezegd dat dit zonder “naakte ontslagen” gebeurt, maar voor iedere gepensioneerde die niet vervangen wordt is er een job minder voor het groeiende leger werklozen. Het aantal jobs dat verdwijnt, is groot. In Antwerpen gaat het om 1.400 jobs en in Gent om 435.
Het statuut van de ambtenaren ligt onder vuur als onderdeel van de aanval op alle sociale rechten van de werkenden. In Colfontaine wilde de gemeente 32 poetsvrouwen afdanken om ze na enkele boekhoudkundige omwegen terug aan te werven voor hetzelfde werk, maar dan wel voor een privaat bedrijf. Het maakt duidelijk hoe ‘onze’ politieke vertegenwoordigers ons willen laten opdraaien voor de crisis door onze lonen en arbeidsvoorwaarden aan te pakken. Met dergelijke maatregelen worden overigens nieuwe aanvallen voorbereid. Statutairen beschikken over een specifiek pensioenstelsel. Als het aantal statutairen drastisch afneemt, hoe zullen de pensioenen dan gefinancierd worden?
Het besparingsproces dreigt enkel aan snelheid en kracht te winnen. Het toenemende aantal sancties voor werklozen leidt tot een toevlucht bij de OCMW’s, wat de gemeentelijke financiën verder onder druk zet. Door de beperking in de tijd van de inschakelingsuitkeringen dreigen 55.000 werklozen in januari 2015 hun uitkering te verliezen. Dit zou duizenden mensen naar de OCMW’s duwen. Kortom, de gemeenlijke financiën zullen er niet beter op worden als het huidige beleid verdergezet wordt.
Het wordt hoog tijd dat er een krachtsverhouding wordt opgebouwd om de aanvallen op onze levensomstandigheden te stoppen. Die aanvallen vinden in alle gemeenten plaats alsook op andere beleidsniveaus. Zij organiseren onze miserie, dus moeten wij ons verzet organiseren. Er zijn kiemen van verzet in tal van gemeenten en steden, het komt er nu op aan om deze verder te ontwikkelen en te coördineren in een gezamenlijke strijd. Elk op zich zijn we allemaal verloren, samen staan we sterk. In onze strijd mogen we ons niet beperken tot het eisen van kruimels, in de samenleving zijn er voldoende middelen aanwezig. We moeten die in publieke handen nemen om degelijke openbare dienstverlening voor iedereen mogelijk te maken.
