“Jongeren zijn een belangrijke groep want ze vormen de toekomst van onze samenleving”. Die idee horen we vaak terugkeren. Maar welke toekomst heeft deze samenleving voor kinderen en jongeren? Als we de strijd niet aangaan, ziet onze toekomst er niet bepaald rooskleurig uit…
Artikel door Emily (Namen) uit de novembereditie van ‘De Linkse Socialist’
De gevestigde politici hebben het in hun verkiezingscampagnes vaak over jongeren. Ze willen uiteraard de stem van de nieuwe kiezers voor zich winnen. Politici trekken dan ook graag naar festivals waar veel jongeren samenkomen en waar ze graag populair overkomen. Inzake programma verschillen de gevestigde partijen amper.
De realiteit voor jongeren is minder plezant. We zijn een generatie die het minder goed heeft dan onze ouders. Het aantal kinderen dat onder de armoedegrens leeft, is indrukwekkend. Het gaat om 424.000 kinderen of een op zes. In Brussel loopt dat op tot 40% van de kinderen. De helft van de kinderen in eenoudergezinnen leeft in armoede. Opgroeien in armoede heeft veel gevolgen op alle vlakken. Alle experts zijn het erover eens dat deze kinderen vaker uit de boot vallen in het onderwijs en nadien minder kans op werk hebben, het onderwijs speelt geen rol inzake sociale emancipatie.
Daarnaast gaat de kwaliteit van de openbare diensten er constant op achteruit. Er is een gebrek aan plaatsen in de kinderopvang, onvoldoende infrastructuur voor sport en cultuur om voor iedereen toegankelijk te zijn, er is een groeiend tekort in de gezondheidszorg,… De zogenaamde ‘zachte’ besparingen betekenen in de reële wereld een harde werkelijkheid. Zo zijn er langs Franstalige kant minder subsidies voor het officiële onderwijs, is de schooltoeslag verlaagd en wordt bovendien het kindergeld gefederaliseerd zonder dat er voldoende middelen mee naar de regio’s gaan. Alle besparingen maken dat de ongelijkheid nog verder zal toenemen.
Werk vinden is voor veel jongeren een enorme uitdaging. Eind oktober hield de FOREM (de Franstalige tegenhanger van de RVA) een reeks jobbeurzen in Wallonië. Er waren duizenden deelnemers, maar het aantal beschikbare jobs was beperkt tot enkele tientallen. De FOREM verklaarde achteraf dat het erg tevreden was van de jobbeurzen. Tussen september 2012 en 2013 nam het aantal beschikbare jobs op de site van de FOREM met 25% af. Er waren 10.000 aanbiedingen voor 261.843 werkzoekenden (waarvan meer dan 61.000 jonger dan 25 jaar). Terwijl de politici spreken over het “activeren van werklozen”, moeten werkzoekenden vooral wachten op een toekomst. Gemiddeld duurt het 8,9 maanden voor iemand werk vindt.
Wij aanvaarden niet dat onze toekomst plaats moet maken voor de winsten van de superrijken. We moeten ons organiseren in de scholen om er in te gaan tegen de besparingen, maar ook tegen repressie. We moeten opkomen voor degelijke jobs en gratis en degelijke openbare diensten. Tegen het kapitalisme: verzet!
