De Gentse schepen Karin Temmerman verdedigde haar beleid van ‘stadsvernieuwing’ in de krant De Morgen. Ze stelde daarbij dat diegenen die protesteren tegen de afbraakprojecten en de verdringing van de armere bevolking uit de volkswijken, "totaal geen voeling hebben" met wijkbewoners. Temmerman vernoemde LSP als zo’n groepering. Als reactie op het beleid van Temmerman en de arrogante wijze waarop ze dit beleid verdedigt, publiceert LSP-Gent een open brief die ook verdeeld wordt in een aantal volkswijken.
LSP-Gent
OPEN BRIEF AAN DE BEWONERS VAN DE BRUGSE POORT
Beste wijkbewoners,
Met deze brief reageren we op uitspraken van schepen Karin Temmerman (SP.A) in de krant De Morgen, over o.a. het stadsvernieuwingsproject Zuurstof voor de Brugse Poort. Ze beweert daarin weinig begrip te hebben “voor groeperingen als LSP (Linkse Socialistische Partij) die totaal geen voeling hebben met de wijkbewoners, maar ze hebben opgejut tegen het stadsbestuur door hen misleidende informatie te geven.” Verder beweert zij dat er aan Zuurstof voor de Brugse Poort een hele inspraakronde vooraf ging, namelijk met de buurtraad. En dat het project geen sociale verdringing zal teweegbrengen.
Vandaag zijn de huizen gesloopt en starten de werken aan het park. We hebben in de realiteit kunnen vaststellen dat het stadsbestuur er alles aan gedaan heeft om de huizen tegen een zo goedkoop mogelijke prijs aan te kopen, zonder de eigenaars en huurders te wijzen op hun rechten bij onteigening. Sommige van de minst mondige bewoners hebben dan ook een te lage vergoeding voor hun onteigening ontvangen.
Eerst en vooral willen wij onze verontwaardiging uiten over het feit dat Temmerman kritische buurtbewoners die actief waren of steun boden aan het actiecomité Stop de Afbraak afschildert als stommeriken “opgejut met misleidende informatie van LSP”. Hieruit blijkt nogmaals hoe Temmerman betuttelend neerkijkt op de mensen uit de wijk die kritiek durven geven op haar beleid.
Welk soort stadsvernieuwing?
Karin Temmerman blijkt schrik te hebben van een open debat over de stadsvernieuwingspolitiek van de Stad Gent. Nochtans is het essentieel dat huidige politiek in vraag gesteld wordt. Indien het stadsbestuur verder gaat met haar projecten zal het een belangrijke impact hebben op de huidige bewoners van Gent. De laatste jaren wordt in de pers het ene na het andere grootse project aangekondigd. Een constante in die projecten is de poging van het stadsbestuur om het karakter van Gent fundamenteel te veranderen. Het moet een jonge, hippe, culturele stad worden, waar hoger opgeleiden en de betere tweeverdieners hun gading vinden. Op zich kan niemand hier iets op tegen hebben. Maar wat gebeurt er met de minder kapitaalkrachtige huidige bewoners, die zich de nieuwelofts en luxe-appartementen niet kunnen permitteren? De vrees dat er een sociale verdringing zal plaatsvinden, is allesbehalve ongegrond.
Voor ons kan stadsvernieuwing pas ten goede komen van de volledig bevolking indien het gecombineerd wordt met een massale investering in betaalbare huisvesting voor iedereen. Enkel op deze manier kan de overheid garanderen dat de vernieuwing niet ten koste van de huidige bewoners gebeurt. Ons verzet tegen de huidige politiek wordt dan ook onverminderd verdergezet.
Temmerman: “LSP heeft geen voeling met de wijk”
Zeer verrassend is de beschuldiging dat LSP geen voeling zou hebben met de wijkbewoners. Temmerman hoeft er maar de kiezerslijsten op na te slaan, dan zou ze zien dat de LSP-woordvoerders in het comité stuk voor stuk wijkbewoners zijn, voor zover hun woning toen nog niet gesloopt was. Verschillende LSP-leden hebben de getroffenen van het begin tot het bittere einde bijgestaan in hun strijd om een eerlijke vergoeding te ontvangen. LSP heeft trouwens een bloeiende afdeling in de wijk, in tegenstelling tot de “traditionele” partijen. Laat ons ook eens bekijken hoeveel van de 51 gemeenteraadsleden in de Brugse Poort wonen, men zal er weinig vinden.
Wij begrijpen dat linkse socialisten die zich buiten de SP.A organiseren, haar een doorn in het oog zijn, maar onze leden in de Brugse Poort daarom afschilderen als tweederangsburger die geen voeling hebben met de wijk is toch wel propaganda van de laagste plank. Nochtans zijn wij de enigen die in open wijkvergaderingen, waarop alle mensen uit de omgeving welkom waren, in samenwerking met deskundigen een alternatief plan hebben ontworpen. Een plan waarvoor 8000 mensen een petitie tekenden om het in een referendum aan de bevolking voor te leggen. Het alternatieve park zou groter geweest zijn dan wat er nu komt en er zou een groot budget overgebleven zijn voor renovatie en eventuele nieuwbouw. Wij hoeven van Temmerman geen lessen te krijgen in betrokkenheid.
Wie gaf misleidende informatie?
Als er van misleidende informatie sprake was, dan kwam die steevast van Temmerman en het stadsbestuur zelf. In publicaties van de stad was er voortdurend sprake van krotwoningen. Op die manier probeerde ze haar project verkocht te krijgen aan de Gentse bevolking. Een belediging voor de bewoners, die jarenlang met veel zorg hun huisje hadden onderhouden, in tegenstelling tot de huisjesmelkers die hun panden lieten verkrotten zonder dat het stadsbestuur er iets aan deed.
Misleidende informatie werd ook gegeven over de zogenaamde herhuisvesting. Wat de stad aanbood, voldeed meestal niet aan dezelfde kwaliteit als de huizen die werden onteigend. Sommige bejaarden moeten nu de verkoopprijs van hun huisje de komende tien jaar terugbetalen aan huurgelden voor een “sociaal” huurappartement. Anderen moesten huisdieren en hobby’s opgeven omdat deze niet toegelaten of mogelijk zijn in de blokken waarnaar ze werden verwezen. De gezinnen zonder papieren, wiens kinderen veilig speelden in de sités, moesten gewoon oprotten en op zoek gaan naar andere leegstaande panden.
Welk soort inspraak?
En dan wat de inspraak betreft. De buurtraad werd inderdaad om advies gevraagd over verschillende afbraakprojecten in de wijk. De buurtraad, die verondersteld wordt de spreekbuis te zijn van de wijk, werd schandelijk door het stadsbestuur ingeschakeld om de geadviseerde plannen geheim te houden voor de rest van de wijk, tot we voor voldongen feiten werden gesteld! Gelijkaardige ervaringen hoorden wij ook in het Rabot, waar mensen zich verzetten tegen het project Bruggen naar het Rabot. Met inspraak bedoelt dit stadsbestuur blijkbaar een georkestreerde schijnvertoning van een niet verkozen geselecteerd gezelschap van mensen die de machthebbers naar de mond praten en dit angstvallig proberen te verbergen voor de rest van de bevolking.
Sorry, maar wij hebben een andere visie op inspraak en democratie. In werkelijkheid hebben de LSP-leden in de wijk de initiatieven genomen die het stadsbestuur had moeten nemen. Wijkvergaderingen bijeenroepen, de verschillende visies met elkaar in debat brengen, een plan ontwikkelen. En als er dan toch moest gesloopt worden had men de betrokkenen eerst een aantrekkelijk alternatief kunnen aanbieden waarbij ze ook profiteerden van de investeringen in de wijk.
Betaalbare huisvesting voor iedereen. Dat was onze slogan twee jaar geleden en blijft vandaag meer dan ooit noodzakelijk.
Want ondertussen blijven de huur- en koopprijzen in de wijk stijgen wegens de woningschaarste. Voor elke huurwoning zijn er voldoende kandidaten die de hoge prijs wel kunnen of willen betalen. Tussen 1993 en 2003 verdubbelden de prijzen voor koopwoningen in Gent. De woningen in de Brugse Poort zullen wellicht boven die gemiddelde stijging zitten. Als dat geen sociale verdringing is! Zolang er een tekort is aan degelijke en betaalbare huisvesting én de wachtlijsten bij de sociale huisvestingsmaatschappijen zo lang zijn, kan een wijkvernieuwing niet anders dan de prijzen verder de lucht injagen en de zwaksten verdringen.
LSP pleit al jaren voor massale investeringen in degelijke en betaalbare sociale huurwoningen. Maar als je eerst een blok plat smijt om er later een paar nieuwe appartementen te bouwen, werk je de sociale verdringing alleen maar in de hand. Dit is geen misleidende informatie. De resultaten laten zich in de praktijk zien en worden bevestigd door diverse wetenschappelijke studies. Het is om dit te verdoezelen dat het stadsbestuur met stadsgeld een dure propagandacampagne opzette en de criticasters afgeschilderde als leugenaars “zonder voeling met de wijk”. Dit zijn dictatoriale praktijken, waarbij het stadsbestuur de tegenstanders net datgene verwijt wat ze zelf eigenlijk doet.
Enkele cijfers:
Het aandeel private huurders dat meer dan 20% van zijn/haar inkomen aan huur besteedt is in de periode 1976-1997 gestegen van 12.9% naar 51.4%.
Enquetegegevens tonen aan dat de gemiddelde algemene woonkost van huishoudens over de periode 1976-1997 met 95% is gestegen, terwijl het gemiddelde beschikbare inkomen en de welvaart van de huishoudens over dezelfde periode steeg met 6 à 19%.
Van de 2 miljard euro overheidsgeld dat in Vlaanderen op jaarbasis naar huisvesting gaat, gaat 1.5 miljard euro naar eigendomsverwerving. 40% gaat naar de 20% rijkste gezinnen, terwijl de 20% armste gezinnen slechts van 10% van de voordelen kunnen genieten.
Wil je meebouwen aan een linkse oppositie in Gent, contacteer ons op: 09/232.13.94. lspgent@telenet.be
