Op betogingen, stakingen en protestacties ontbreekt het doorgaans niet aan mensen die een beeld van het protest willen brengen. Het zijn vaak deze geïmproviseerde journalisten die het moment van strijd het beste vatten, hun foto’s en videobeelden geven doorgaans een beter beeld van de sfeer van strijd dan de informatie die we via de gevestigde media krijgen. Het is een uitdaging om er vervolgens voor te zorgen dat foto’s en video’s ook buiten het eigen netwerk van vrienden en collega’s verspreid geraken. Dat is een uitdaging waar Collectif Krasnyi op inspeelt, een collectief waarvan we regelmatig foto’s in onze krant en op onze website publiceren. We spraken met Laure Miège van Collectif Krasnyi, die ook lid is van LSP.
Artikel uit de novembereditie van ‘De Linkse Socialist’. Website van Collectif Krasnyi
Van waar komt Collectif Krasnyi?
“Het collectief werd opgezet bij de gebeurtenissen die eind 2011 in de gevestigde media als ‘de rellen van Matonge’ werden voorgesteld. Bij die betogingen is het idee ontstaan. Een van de fotografen die aan de basis van het project lag, ontmoette er een andere fotograaf. Ze werden samen opgepakt en beslisten hun foto’s te delen via een collectief. Ze wilden door middel van hun foto’s een andere realiteit laten zien dan wat dagelijks in de gevestigde media kwam. Bij die ‘rellen’ was wat wij zagen heel anders dan het beeld dat er achteraf van in de gevestigde media werd gegeven. De Congolese betogers werden gecriminaliseerd en ondergingen een harde repressie met brutaal politiegeweld.
“Collectif Krasnyi is deel van het verzet. We willen een tegengewicht bieden aan de vooringenomen informatie die centraal staat bij de mediabedrijven die uiteraard geen neutrale visie op de actualiteit brengen, maar een standpunt. Doorgaans is dat het standpunt dat vertrekt van de belangen van de ‘machtigen’ in deze wereld, zowel door de wijze waarop thema’s worden behandeld als de keuze voor welke thema’s aan bod komen.
“We willen met ons collectief beelden brengen die in dienst staat van de mensen die we fotograferen. We willen geen fotografie die ‘kunstzinnig’ beweert te zijn, maar eigenlijk enkel van belang is voor wie de foto neemt en niet voor de mensen die gefotografeerd worden.”
Jullie hebben dus geen ‘neutrale’ visie…
“Voor ons bestaat neutraliteit niet. Niemand kan beweren neutraal te zijn. Enerzijds omdat we mensen zijn en dus allemaal onze ervaringen en kijk op de zaken hebben. Maar ook omdat het uitgangspunt dat we in beeld brengen of dat ons evident lijkt, een eigen keuze is. Op die manier kan eenzelfde thema dat zogezegd neutraal wordt geboden op totaal verschillende manieren in beeld gebracht worden. Die realiteit kan niet ontkend worden.
“Jammer genoeg zitten de gevestigde media vandaag steeds meer in de tang van hun belangrijkste financiers, met name de overheid of de rijke geldschieters die de aandelen controleren. Om kwaliteitsvolle informatie te brengen, is er veel tijd nodig en moet er aan echt onderzoek worden gedaan en moet er gepraat worden met de mensen over wie het gaat. Tijd kost geld en dus krijgen we snelle hapklare maar weinigzeggende berichten in de traditionele media. Hoe vaak gebeurt het niet dat we artikels lezen waarin alle informatie zorgvuldig werd geselecteerd uit de berichten die door de grote nieuwsagentschappen zoals Belga of AFP terbeschikking werden gesteld?
“Wij willen onze kijk brengen, maar proberen vooral het woord te geven aan diegenen die vandaag vaak doodgezwegen worden in de gevestigde media. We willen de mensen die in strijd gaan of de slachtoffers die tegenover de economische en politieke machthebbers staan in beeld brengen en aan het woord laten.”
Baseren jullie zich op historische voorbeelden vanuit strijdbewegingen?
“Er zijn natuurlijk heel wat voorbeelden die een inspiratiebron vormen en die de onderdrukten, de mensen die in verzet gingen, de stille meerderheid, of hoe je hen ook omschrijft, in beeld brachten. Dat is het geval met Capa, sommige fotografen van Magnum, de Medvedkine-groep. Er zijn nog anderen, maar die zijn vaak weinig bekend. We willen met ons collectief ook diegenen bijeenbrengen die net als ons sociale bewegingen willen versterken.”
Zijn er reportages waar jullie specifiek erg fier op zijn?
“Dat is moeilijk te zeggen. In het collectief zijn er natuurlijk verschillende smaken. Maar als er toch een reportage moet gekozen worden, zou ik verwijzen naar wat we brachten van de Spaanse mijnwerkers van Asturië. Dat was een van de mooiste ervaringen voor alle leden van het collectief.”
Wat onthou je uit de contacten met arbeiders in strijd, stakers,…? Hoe worden jullie onthaald op acties?
“Doorgaans worden we heel goed onthaald door mensen in strijd. Het begint vaak met een zeker wantrouwen, maar dat verandert eens de mensen begrijpen dat we geen selectief beeld willen brengen maar hen net aan het woord laten. Dat wordt overigens snel begrepen, want wij blijven meestal enkele uren op acties of stakingsposten en niet een paar minuten zoals de gevestigde journalisten. We werden steeds goed ontvangen en het is telkens een aangename verrassing, een rijke uitwisseling waar we veel uit leren.”
Hoe nemen jullie beslissingen en hoe werken jullie?
“We hebben statuten opgemaakt en werken aan een tekst om onze werking en onze inhoudelijke koers vast te leggen. We willen iedereen een grote vrijheid laten inzake de thema’s die aan bod komen en de manier waarop dit gebeurt. De rode draad blijft natuurlijk dat we mensen in strijd centraal stellen.
“We vormen nog een klein netwerk en kunnen dus de tijd nemen om te discussiëren. Als er toch een snelle beslissing moet genomen worden, kan een meerderheid dat natuurlijk doen en wordt achteraf een discussie gehouden.”
www.collectif-krasnyi.be – Het collectief omvat momenteel: Karim Brikci-Nigassa, Nelson De Vos, Pierre Vanneste, Laure Miège, Pablo Ortega, Marieau Palacio.
Reacties zijn gesloten.