Het ongenoegen tegenover de willekeur en repressie die eigen zijn aan de Gemeentelijke Administratieve Sancties (GAS) is groot. Dat leidt tot protest, onder meer tot de betoging van 26 oktober. Na die nationale betoging zal het verzet niet stoppen, want ondertussen bespreken tal van gemeenten en steden al hoe ze de nieuwe nationale regels zullen toepassen.
Wordt de minimumleeftijd verlaagd tot 14 jaar en worden de maximumboetes opgetrokken? De willekeur van het GAS-systeem maakt dat iedere gemeente daar zelf over kan beslissen. Straks hebben we een encyclopedie aan wetboeken nodig om te weten in welke gemeente wat mag. Hier en daar worden de meest absurde elementen uit de GAS-reglementen gehaald in de hoop om het verzet te temperen. Maar het probleem beperkt zich niet tot absurde voorbeelden zoals boetes voor belletje trek of het laten schrikken van mensen. Neen, het volledige GAS-stelsel is absurd. Lokale besturen en GAS-ambtenaren kunnen zich als sheriff opstellen om zowat alles met een GAS-boete te beantwoorden. Alles wordt immers overlast. De lokale sheriffs bepalen wat zij als overlast beschouwen, schrijven de boetes uit en behandelen eventueel protest tegen de boete.
We moeten dus de strijd aangaan om het volledige stelsel van GAS-boetes weg te krijgen. In Gent wordt alvast gestart met een campagne die het stadsbestuur oproept om de stad GAS-vrij te maken. Het platform ‘Gent GAS-vrij’ organiseert op 25 november een actie aan de gemeenteraad en verspreidt raamaffiches. Het platform wordt door diverse organisaties ondersteund en is een erg nuttig instrument om de strijd tegen de GAS-boetes op lokaal vlak verder te voeren.
In ons verzet tegen de GAS-boetes willen we tevens alternatieven naar voor schuiven voor een sociaal lokaal beleid waarbij vormen van overlast worden aangepakt. Door te investeren in voldoende publieke toiletten, degelijke en voldoende publieke vuilnisbakken en regelmatige afvalophaling of door voldoende ontspanningsmogelijkheden (sportinfrastructuur, wijkcafetaria’s,…) te voorzien, zouden de steden en gemeenten de belangrijkste bronnen van overlast voor een groot stuk kunnen wegnemen.
De argumentatie dat GAS-boetes dienen om overlast aan te pakken, wordt steeds meer ontmaskerd als een excuus om vooral een nieuw middel te creëren waarmee de steden en gemeenten de kas kunnen vullen. Het lokale niveau wordt hard geraakt door besparingen waarbij gezocht wordt naar alternatieve inkomsten. Eens te meer worden die bij ons gezocht. Foutief parkeren (de belangrijkste bron van GAS-inkomsten in Oostende), bedelen, op een bankje zitten, een broodje eten of betogen. Alles is goed om GAS-boetes op te leggen. Wij stellen voor om de middelen te zoeken waar ze zitten, niet in onze zakken maar bij de grote bedrijven en de superrijken die de afgelopen jaren ondanks de crisis steeds rijker werden.
De strijd tegen de GAS-waanzin is niet alleen gericht tegen willekeur en repressie, het is ook een strijd tegen een systeem dat om de belangen van de kleine superrijke elite te behartigen de meerderheid van de bevolking niet alleen armoede, werkloosheid en miserie oplegt maar tegelijk ook Big Brother-gewijs volledig in de neoliberale pas laat lopen. Geef mee tegengas!
