Een goede 80-tal betogers vormde gisteren voor de Antwerpse gemeenteraad een wachtrij. Het was een protest tegen de lange wachtlijsten voor zowat iedere dienst in de stad. Van kinderopvang over onderwijs, sociale woningen en gezondheidszorg tot andere stedelijke diensten. Overal stapelen de tekorten zich op. Het bestuur onder leiding van De Wever doet daar telkens nog een schepje bovenop met nog minder middelen en extra afdankingen.
Het Antwerpse bestuur wil hard besparen en daartoe aarzelen De Wever en co niet om krachtig op te treden. Bos- en zeeklassen moeten eraan geloven. Antwerpenaren moeten extra betalen voor water (terwijl vorig jaar bij 1586 gezinnen het water afgesloten werd omdat ze de facturen niet konden betalen!). Stedelijke dienstverlening wordt afgebouwd (zo sluiten vier van de vijf stadskantoren in het district Antwerpen of verdwijnt het informatieblad ‘De Nieuwe Antwerpenaar’). Voor het aanpakken van de tekorten op vlak van sociale huisvesting, kinderopvang, onderwijs of gezondheidszorg zijn er uiteraard geen middelen.
Om de lange wachtlijsten aan te klagen en dus ook het asociale beleid van het gemeentebestuur werd gisteravond een wachtrij aan de gemeenteraad gevormd. Het initiatief werd gedragen door een bonte verzameling van activisten en militanten, ook vanuit politieke hoek met leden van Rood! LSP was met een tiental leden op de actie aanwezig om dit uitstekende initiatief te ondersteunen. Onder de ruim 80 aanwezigen waren er geen vertegenwoordigers van de in de gemeenteraad verkozen oppositie.
Antwerpen heeft nood aan een krachtige verandering, namelijk een breuk met het asociale beleid dat de tekorten opstapelt en een steeds groeiende laag van de bevolking uit de boot laat vallen. Voor sociale maatregelen zijn er vandaag altijd te weinig middelen, voor prestigeprojecten en de belangen van de diamantairs of grote aandeelhouders gelden andere regels. Die worden in de watten gelegd, straks wil het bestuur zelfs de kinderopvang aan de winsthonger van Sodexho overlaten.
Om krachtige verandering te bekomen, moeten we de oppositie krachtig organiseren. Het eenmaken van de verschillende slachtoffers van het besparingsbeleid is daar essentieel voor. Het uitwerken van een alternatief op het besparingsbeleid door de middelen te zoeken waar ze zitten, zal eveneens belangrijk zijn.
