22,3% van de Belgische jongeren zit zonder werk
Als er meer politici over hangmatten beginnen of over werklozen die niet willen werken, dan kan je er gif op nemen dat een verdere aanval op de uitkeringen niet veraf is. Momenteel liggen de werklozen effectief onder vuur. De uitkeringen gaan sneller naar beneden en het aantal werklozen dat geschrapt wordt, neemt toe. Bij gebrek aan antwoorden op de werkloosheid, worden de werklozen aangepakt.
Onder jongeren is werkloosheid een enorm probleem. Maar liefst 22,4% van de Belgische jongeren onder 25 jaar die geen school lopen, zitten zonder werk. Op een jaar tijd groeide het jongerenwerklozenleger met 11,5% aan waardoor er nu 61.000 jongeren in de wachtrij voor een job en een toekomst staan. Gaat het om een plotse opstoot van luiheid onder de jonge generatie? Als we de logica van de gevestigde politici volgen, is dat de enige verklaring. Wie naar de economische situatie van crisis, afdankingen en besparingen kijkt, weet beter. Bij het begin van de crisis in 2008 bedroeg de werkloosheidsgraad onder jongeren 18%.
Jonge werklozen kunnen niet verweten worden dat ze niet naar werk zoeken. Er was een onderzoek onder jonge werklozen door interimkantoor Adecco, een bedrijf geleid door Patrick De Maeseneire die bekend staat als fiscale vluchteling in Zwitserland en voorstander van de afschaffing van de eindejaarpremie en het dubbel vakantiegeld in ons land. Kortom, iemand die Charles Michel niet snel als een bolsjewiek zou omschrijven. Uit de studie onder 1.116 werkloze jongeren bleek dat ze gemiddeld 8,6 maanden moeten zoeken om werk te vinden. De studie gaf ook aan dat de jongeren heel actief naar werk zoeken met gemiddeld 12 sollicitaties per maand en hebben gemiddeld dus pas bij de 103de sollicitatie prijs. Maar liefst 93% verklaart gemotiveerd te zijn om te solliciteren, maar die motivatie neemt met de maanden af. Met 22 tot 40 kandidaten per openstaande job, is dat niet verwonderlijk. Een Deense studie toont aan dat wie na de studies niet meteen werk vindt, twee keer zoveel kans heeft om 15 jaar later nog werkloos te zijn en dat het loon van deze jongere 14% lager ligt dan het gemiddelde.
Als jongeren na hun intensieve zoektocht werk vinden, is dat doorgaans tegen slechte voorwaarden en lage lonen. Tussen 1999 en 2009 namen de lonen in ons land gemiddeld met 3,1% toe, maar voor jongeren was er een daling met 1,3%. De gemiddelde lonen van jongeren liggen 58% onder het nationale gemiddelde.
Dat heeft niet alleen met anciënniteit te maken, maar ook met het soort jobs voor jongeren. Er wordt niet alleen over het Duitse model van lage lonen en mini-jobs (in werkelijkheid vooral ‘mini-lonen’) gesproken, er worden ook concrete stappen in die richting gezet.
De aanval op de werklozen die nu bezig is, zal dat versterken. De uitkeringen worden sneller naar beneden getrokken tot een heel eind onder de armoedegrens. Bovendien wordt sneller tot het schorsen van uitkeringen overgegaan. Door de werklozen aan te pakken, wordt de werkloosheid niet bestreden maar wordt een algemene aanval op alle arbeids- en loonsvoorwaarden ingezet.
