Het sociaal-democratische kopstuk Lafontaine is uit de SPD gestapt en kondigt aan dat hij steun wil geven aan een lijst die opkomt tegen de neo-liberale koers van alle gevestigde partijen. De bekendheid van Lafontaine versterken de mogelijkheden voor een alternatieve lijst. De discussie moet echter gevoerd worden over de wijze waarop die kandidatuur (en een eventuele toekomstige parlementaire vertegenwoordiging) kan gebruikt worden om het verzet tegen de privatiseringen, sociale afbraak, werkloosheid,… te versterken.
De populariteit van Lafontaine kan gebruikt worden om de linkerzijde te versterken. De nieuwe linkse formatie WASG kan er gebruik van maken om als partij doorheen de verkiezingscampagne aan bekendheid te winnen, maar ook snel te groeien. De score bij de deelstaatverkiezingen in Noordrijn-Westfalen, waar de partij 2,2% behaalde, geeft aan dat er enorme mogelijkheden zijn. De WASG moet zich nu beginnen opwerpen als een nationale factor van belang.
Daar moet gebruik van gemaakt worden om duidelijk te maken dat de WASG ingaat tegen alle besparingen op de rug van de meerderheid van de bevolking. De WASG moet zich uitspreken tegen iedere regeringsdeelname met partijen die een politiek van besparingen en sociale afbraak voeren. Daarmee kan de partij de steun krijgen van miljoenen arbeiders, werklozen en jongeren en die steun beginnen organiseren.
Dat zijn zaken waaraan de WASG zich op een consequente wijze moet houden. Zoniet kan de partij snel verdwijnen. Dit betekent echter ook dat de partij niet zomaar kan voorbijgaan aan het verleden van Lafontaine die als minister-president op een “sociale” wijze het verdwijnen van duizenden jobs in de staalsector heeft begeleid, of die als SPD-voorzitter het repressief karakter van het asielrecht in het parlement heeft laten brengen.
Alliantie met de PDS?
De WASG heeft bij de verkiezingen in Noordrijn-Westfalen een veel beter resultaat behaald dan de PDS. Desalniettemin bleven beide partijen onder de kiesdrempel van 5% waardoor de discussie over een gezamenlijke lijst bij de nationale verkiezingen versterkt is. Er wordt daarbij gesteld dat een versplintering van de linkerzijde een rem betekent en dat er nood is aan een krachtenbundeling.
Het is belangrijk dat ingegaan wordt tegen de sociale afbraak. Op de dag dat Lafontaine een alliantie vroeg van de WASG en de PDS gingen net 11.000 arbeiders van het openbaar vervoer in Berlijn in staking tegen de regionale coalitie van SPD en PDS, die dreigt met een privatisering en een loonsverlaging van 6,5%. Een samenwerkingsverband met deze PDS zou het verzet in de bedrijven, wijken, scholen,… verzwakken in plaats van het te versterken.
Een alliantie met een partij die in verschillende deelstaten in de lokale regering zit en daarbij een rechts beleid voert (zoals in Mecklenburg-Vorpommern en Berlijn), zou een bedreiging vormen voor de uitbouw van de WASG in de bedrijven, de vakbonden en sociale bewegingen. Vooraleer er gesprekken met de PDS kunnen aangegaan worden, moet de WASG eisen dat die partij terugtreedt uit de regionale regeringen in het Oosten.
