Sint-Niklaas. Referendum toont brede steun voor verzet tegen privatisering

Het stadsbestuur van Sint-Niklaas wil in het kader van een besparingsoperatie de afvalophaling privatiseren. In plaats van dit met de stad te organiseren, zou een intercommunale verantwoordelijk worden om private bedrijven de afvalophaling toe te kennen met als doel te besparen. Dat betekent uiteraard dat personeel en dienstverlening onder vuur zouden komen. Het protest hiertegen kan op een brede steun rekenen. De vakbonden vertaalden die steun in een campagne voor een referendum waarbij ze een overgrote meerderheid ja-stemmen wonnen.

Artikel dat in onze oktoberkrant zal verschijnen

Het stadsbestuur van Sint-Niklaas, een coalitie van N-VA, SP.a en Groen, besliste echter om de uitslag van het referendum naast zich neer te leggen. Ze haalden als argument aan dat de opkomst van 17,6% van de stemgerechtigden te laag was. Dat 10.533 mensen het nodig vonden om te gaan stemmen, waarbij 8.868 mensen voor een stedelijke afvalophaling kozen, wordt genegeerd. Het stadsbestuur had er alles aan gedaan om de opkomst laag te houden: er werd opgeroepen om niet te stemmen en het aantal stemkantoren werd beperkt tot vijf.

De lokale SP.a, geleid door Freddy Willockx, levert de voorzitter van de intercommunale die de privatisering in goede banen moet leiden. Groen pleit in verkiezingsprogramma’s voor meer inspraak en betrokkenheid van de bevolking. Eens de partij aan de macht is, geldt een andere praktijk. De N-VA van burgemeester Lieven Dehandschutter benadrukte dat 85% niet stemde of tegen stemde. Met 4.329 voorkeurstemmen voor Dehandschutter kan opgemerkt worden dat ongeveer 55.000 inwoners van Sint-Niklaas niet of tegen hem stemden.

Het referendum zorgde ervoor dat de bonden actief campagne voerden om de steun die ze genoten te mobiliseren. Het is het eerste voorbeeld van een lokale strijd tegen het besparingsbeleid en dus van groot belang. Alle gemeenten en steden plannen besparingen. In Antwerpen werd al aangekondigd dat 1.420 jobs verdwijnen en dat wordt gesnoeid in onder meer de sociale sector. De gevolgen zijn groot: minder middelen voor jeugdwerk, afschaffing bos- en zeeklassen,… Met de campagne en het resultaat in Sint-Niklaas is duidelijk gemaakt dat een breed gedragen verzet tegen het besparingsbeleid mogelijk is.

Tegelijk werd duidelijk dat we daarbij niet op de officiële linkerzijde kunnen rekenen. Als analisten nog eens redenen zoeken waarom SP.a en Groen electoraal zo slecht scoren, kunnen ze in Sint-Niklaas snel een antwoord vinden: van een linkerzijde die vooraan staat in het negeren van een actieve campagne tegen privatiseringen, heeft rechts niets te vrezen. Terzijde kan opgemerkt worden dat extreemrechts verdeeld was: VB-medewerker Rob Verreycken voerde campagne om voor de privatisering te stemmen, de lokale VB-afdeling was tegen.

Een campagne met een referendum heeft sterktes maar ook beperkingen. De sterkte is in Sint-Niklaas ten volle benut: de bonden trokken naar de wijken en voerden een voorbeeldige actieve campagne. Maar ook de beperkingen kwamen tot uiting: een stadsbestuur kan een referendum naast zich neer leggen. Dat betekent echter niet dat de strijd verloren is. De steun van de afgelopen weken moet actief gemobiliseerd blijven met acties, betogingen en een uitbreiding van de strijd.

Naarmate meer gemeenten hun besparingen concreet invullen, kan het verzet ertegen aangegrepen worden om een breed front tegen de besparingen uit te bouwen. Dat kan op basis van een programma dat de oppositie tegen de lokale besparingsmaatregelen koppelt aan de overkoepelende eis voor meer middelen voor de lokale besturen om een antwoord te bieden op de vele tekorten (onder meer op vlak van kinderopvang, onderwijs, gezondheidszorg, infrastructuur, dienstverlening,…). Meer middelen zullen we niet krijgen door het lief te vragen, we zullen ervoor moeten strijden.

Is er geen andere optie dan besparen? Vanuit de heersende logica niet. Daar variëren de standpunten van zacht tot hard besparen, met eenzelfde resultaat als gevolg. In ons verzet tegen het besparingsbeleid moeten we alternatieven naar voor brengen: een lokaal beleid dat vertrekt van de belangen van de meerderheid van de bevolking en niet van de van hogerhand opgelegde tekorten. Met een mobilisatie in het kader van een democratisch opgesteld actieplan met een brede betrokkenheid van onderuit, met de actieve steun van vakbonden en linkse activisten, is het mogelijk om de druk op te voeren en een beweging uit te bouwen waarmee we overwinningen kunnen behalen.

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie