“Ik werd geboeid in een combi gegooid en werd er herhaaldelijk geslagen door de politieagent die ik vroeg naar de redenen voor onze arrestatie (..) Mijn vriend werd meegesleurd en geslagen. Hij heeft een gebroken pols, een blauw oog en blauwe plekken op de rug. Toen we vastzaten, kwam er nog een andere agent die me toeriep: ‘vuile homo’” (Le Soir op 12 augustus)
Artikel door Steph (Brussel)
Dit is een uittreksel uit de getuigenis van een van de twee slachtoffers van een nieuw geval van homofoob geweld door de politie van de zone Brussel-Elsene. De twee mannen werden opgepakt toen ze op 11 augustus van het Brussels Summer Festival kwamen. Was dit wangedrag van de politie of een uitdrukking van de dagelijkse realiteit voor de LGBT-gemeenschap (lesbiennes, gays, biseksuelen en transgenders)?
In ons land hebben homo’s en lesbiennes dan wel gelijke rechten inzake het huwelijk (en dat sinds 2003) en adoptie (2006), en er zijn zelfs wetten die homofobe daden bestraffen. Maar toch blijft homofobie bestaan. Iedere dag opnieuw zijn er tal van LGBT’s die het slachtoffer worden van verwijten, scheldwoorden en zelfs geweld in de familiale omgeving, op school, op straat of op het werk.
Natuurlijk telt ook de politie homofobe agenten in haar rangen, net zoals dit in andere sectoren het geval is. Het probleem is echter dat de politie de ‘verantwoordelijkheid’ toebedeeld kreeg om de veiligheid van LGBT’s tegen homofobe agressie te garanderen en ook de klachten van slachtoffers vast te stellen. Dit is een van de redenen waarom veel slachtoffers van homofobe agressie niet naar de politie gaan, ze vrezen daar geen gehoor te vinden, slechte reacties te krijgen of eens te meer het voorwerp van homofobe opmerkingen of slechte grapjes te zijn. We moeten hierbij wel opmerken dat er pogingen zijn om homofobie onder agenten te bestrijden, zo is er een initiatief van ‘Rainbow Cops’ – holebi’s bij de Belgische politie die hun collega’s sensibiliseren rond diversiteit en seksuele geaardheid.
Het bestaan van homofobie bij de politie toont aan dat we niet op hen moeten vertrouwen om ons te beschermen of te begeleiden na een geval van agressie. Nochtans bestaat het enige antwoord van de gevestigde partijen op homofobie uit meer ‘blauw’ op straat. In plaats van de oorzaken van homofobie aan te pakken, wordt er een individueel probleem van gemaakt. Als revolutionaire socialisten willen we de voedingsbodem van homofobie aanpakken. Waar komt de haat van bepaalde personen tegen anderen op basis van hun seksuele geaardheid of hun kledingkeuze vandaan?
Een economisch systeem gebaseerd op ongelijkheid, kan geen einde maken aan discriminatie. Het versterkt integendeel bestaande ongelijkheden en creeërt verdeeldheid waar die voorheen nog niet bestond. Hoe zouden we onder het kapitalisme een einde kunnen maken aan discriminatie als het systeem zelf wordt gedomineerd door een kleine minderheid die het grootste deel van de rijkdom controleert en zich verrijkt door de meerderheid van de bevolking dieper in de miserie weg te drukken? De belangen van de verschillende klassen zijn tegengesteld, de ene klasse wil de privileges behouden terwijl de andere de bestaande rijkdom wil verdelen. De bezittende klasse staat numeriek niet sterk en beseft dat, vandaar de pogingen om eenheid onder de massa’s tegen te gaan door verdeeldheid te zaaien of te stimuleren. Het is daar dat de oorsprong van homofobie moet gezocht worden. De heersende klasse doet er alles aan om verdeeldheid in stand te houden. Dat gebeurt maar al te vaak door een bijzonder stereotype beeld van LGBT’s te schetsen, bijvoorbeeld met het beeld van een rijk homokoppel dat interessant is voor luxemerken (de zogenaamde ‘pink market’). Alsof alle homo’s rijk zijn. Dezelfde media bestempelen lesbiennes nog vaak als vrouwelijke camionchauffeurs, de stoere manvrouw.
Naast stereotype beeldvorming zijn er overigens nog steeds achterhaalde methoden, zo is het mogelijk om transgenders (mensen die van geslacht veranderen) omwille van hun transitie te colloqueren. Extreemrechts en religieuze fundamentalisten – over alle godsdiensten heen – keren zich tegen rechten voor LGBT’s en pleiten voor meer discriminatie. Daarmee dienen ze de belangen van de kapitalisten.
In de strijd tegen homofobie moeten we ons eerst en vooral richten tegen die personen en hun organisaties die het ongelijke systeem in stand houden en beheren om de winsthonger van de kapitalistische klasse te voeden. Het establishment van gevestigde partijen doet dit op alle niveau’s, van het lokale tot het Europese niveau. Met hun besparingsbeleid wordt ongelijkheid versterkt en dragen de gevestigde politici een grote verantwoordelijkheid in het bestaan en versterken van allerhande vormen van discriminatie.
Dat is waarom het voor ons LGBT’s belangrijk is dat we ons politiek organiseren in de strijd tegen het kapitalisme en opkomen voor een economisch systeem gebaseerd op de verdeling van de beschikbare middelen door er democratische controle over te nemen. Het socialisme zal op zich geen einde stellen aan alle discriminaties, maar het is wel een noodzakelijke voorwaarde om komaf te maken met ongelijkheid.
