Op zaterdag 27 april voerde de politie in Elsene een gespierde actie om de gemeentekas te vullen. Op enkele uren tijd werden 148 GAS-boetes uitgedeeld door zogenaamde ‘vredesagenten’. Het ging voornamelijk om boetes wegens het op straat gooien van sigarettenpeukjes. Maar er waren ook boetes voor het planten van bloemen in de openbare ruimte, het uitlaten van een hond zonder leiband of nog voor te luide muziek in de wagen. Deze boetes criminaliseren de bevolking van Elsene en dienen enkel om de kas van de gemeente te vullen.
Het bestuur legt de bevolking van Elsene harde besparingen op. Daar komen de totaal willekeurige GAS-boetes nog eens boven op. De operatie van 27 april kwam amper drie dagen nadat het stadsbestuur stemde over een gemeentelijke begroting waarbij dit jaar nog voor 1,2 miljoen euro wordt bespaard bij het gemeentepersoneel, 30 voltijdse jobs worden geschrapt, twee sociale restaurants worden gesloten, de subsidies voor verenigingen met de helft afnemen, tal van nieuwe belastingen en retributies worden doorgevoerd,…
Omdat het gat in de begroting als gevolg van de speculatie van de banken nog niet volledig gevuld was, wordt het geld op een creatieve manier uit de zakken van de gewone bevolking gehaald. Dat is het doel van de GAS-boetes.
Tegelijk worden de boetes gebruikt om al wie zich verzet tegen het besparingsbeleid te criminaliseren en te vervolgen. De afgelopen maanden was er een sterke toename van het aantal boetes bij betogingen of zelfs voor het uitdelen van pamfletten op de openbare weg. De GAS-boetes zijn een aanslag op de vrije meningsuiting en op de actievrijheid.
Er waren al eerste acties tegen het besparingsbeleid in Elsene en ook tegen de GAS-boetes waren er acties in Brussel. We zullen met dit verzet doorgaan. We kunnen immers niet aanvaarden dat de jongeren en werkenden in onze gemeenten worden gecriminaliseerd. We aanvaarden niet dat iedere vorm van contestatie de kop wordt ingedrukt. We willen evenmin doorheen deze boetes of andere asociale maatregelen opdraaien voor hun crisis.
Er is nood aan een echt antwoord op de problemen: degelijke jobs, betaalbare huisvesting, goede en toegankelijke openbare diensten,… Een sociaal beleid zou de echte verantwoordelijken voor de crisis aanpakken in plaats van de slachtoffers ervan.
