Hoe strijden tegen seksisme en homofobie?
De afgelopen periode was er in de media heel wat debat over homofobie naar aanleiding van de Franse discussie over het homohuwelijk en adoptie. Er werd vaak gesteld dat deze kwestie in ons land al lang geregeld is. Dat betekent echter niet dat homofobie is verdwenen, integendeel. Vorig jaar waren er nog twee dodelijke slachtoffers van homofoob geweld. De reportage ‘Femmes de la rue’ die in Brussel werd gedraaid, wees ook op de aanwezigheid van seksisme in onze samenleving. Hoe kunnen we de strijd tegen seksisme en homofobie aangaan?
Sinds 2006 kunnen koppels van hetzelfde geslacht kinderen adopteren in ons land. Op vlak van legale rechten, loopt ons land voorop. Maar de dagelijkse realiteit bestaat nog steeds uit homofobe beledigingen, discriminatie bij aanwerving, geweld en zelfs doden. Hetzelfde zien we met de officiële gelijkheid tussen mannen en vrouwen die niet kan verhinderen dat er een verschil in de lonen bestaat (voor een bedrag van 24%) en dat seksistische opmerkingen nog vaak voorkomen, net zoals er nog steeds sprake is van verkrachtingen en geweld.
Het antwoord van de politieke verantwoordelijken is erg beperkt. Zo stelde de minister van Gelijke Kansen, Joëlle Milquet, voor om de rokjes van de hostessen tijdens het Autosalon wat langer te maken. Alsof vrouwen hierdoor plots niet meer als lustobject worden voorgesteld, waarbij ze er mooi moeten uitzien om de commercie te stimuleren. De minister stelde anderzijds voor om GAS-boetes in te zetten tegen seksisme op straat. Dat is in dezelfde straten waar bijzonder seksistische reclameaffiches perfect legaal rondhangen.
De situatie voor homo’s en lesbiennes is niet fundamenteel anders. Tegenover homofobie komen de politici ook niet verder dan GAS-boetes. Er is in ons land een officieel actieplan tegen homofobie waarin een verbetering van wetgeving tegen discriminatie wordt voorgesteld, ‘sensibilisering’ en meer hulp voor slachtoffers. Maar er wordt niets concreet gedaan. En hoe kunnen jongeren gesensibiliseerd worden als er nog steeds geen algemene seksuele opvoeding wordt voorzien op school en de middelen voor onderwijs volkomen ontoereikend zijn. Het betekent dat veel jongeren hun informatie vooral vanop het internet halen, met nefaste gevolgen voor hun zelfbeeld en meer ruimte voor homofobe en seksistische vooroordelen.
Wij verzetten ons tegen de pogingen om antiracisme, antiseksisme en antihomofobie los van of zelfs tegenover elkaar te plaatsen. Iedere vorm van discriminatie moet bestreden worden. In de strijd tegen onderdrukking is eenheid tussen alle onderdrukten het sterkste wapen en de beste methode om effectief stappen vooruit te zetten.
Dat is waarom wij opkomen voor eenheid van vrouwen en mannen, hetero’s en LGBT’s (lesbiennes, gays, biseksuelen en transgenders), werkenden en werklozen, Belgen en migranten, mensen met en zonder papieren,… in de strijd voor echte jobs, degelijke huisvesting, goede openbare diensten,… Doorheen een gezamenlijke strijd voor dergelijke fundamentele rechten kunnen we een einde maken aan alle vormen van discriminatie die ons verdelen en aan de pogingen om via het aanwijzen van een zondebok de echte verantwoordelijken voor de sociale tekorten uit de wind te zetten.
