Op woensdag 3 april verzamelden een 50-tal activisten op het Astridplein in Antwerpen. Daar was er een solidariteitsactie met het protest van de Indische studenten in de deelstaat Tamil Nadu naar aanleiding van de genocide onder de Tamil-bevolking in Sri Lanka. Het officiële ‘einde’ van de oorlog is inmiddels bijna vier jaar geleden en het aanhoudende lijden van de Tamil-bevolking dreigt in de doofpot te verdwijnen. Op regionaal vlak hebben de studenten van Tamil Nadu daar verandering in gebracht. Hun acties genieten dan ook een enorm respect binnen de gemeenschap van Tamil-vluchtelingen.
De tienduizenden doden zijn nog niet vergeten en de roep naar een onafhankelijk onderzoek naar de oorlogsmisdaden blijft overeind. De beweging van Indische studenten heeft een belangrijk nieuw kenmerkt: de jongeren nemen hun eigen strijd en eisen zelf in handen. Ze laten dit niet over aan van bovenaf georganiseerde initiatieven van corrupte politici die op het ogenblik van de genocide niets deden om de Indische betrokkenheid hierbij te stoppen en nu niet verder komen dan louter symbolische maatregelen.
De beweging begon met acht jongeren die in hongerstaking gingen. Een hongerstaking is een vaak voorkomend actiemiddel in India. De actie van de acht werd al gauw stopgezet onder druk van bovenaf, maar het zorgde er wel voor dat de geest uit de fles was. Tienduizenden studenten volgden het voorbeeld en gingen in actie. Concrete beelden van oorlogsmisdaden en een discussie over het Indische standpunt in de VN Mensenrechtenraad. Daar stemde India uiteindelijk voor een flauwe resolutie die ook de steun van de VS en tal van Europese landen, waaronder België, genoot. Met deze resolutie wordt de kwestie van een ernstig onderzoek naar de oorlogsmisdaden begraven.
Het falen van de officiële ‘internationale gemeenschap’ en het feit dat de jongeren in Tamil Nadu hun strijd zelf in handen nemen, zijn belangrijke nieuwe elementen die ook in de diaspora moeten bediscussieerd worden. De solidariteitsactie gisteren in Antwerpen was daar mee een aanzet toe. Het initiatief ging uit van Tamil Solidariteit mee op vraag van Indische jongeren uit Tamil Nadu en er kwam heel wat steun uit de lokale Tamil-gemeenschap.
Aan het station werden pamfletten verdeeld waarin de situatie in Sri Lanka werd uitgelegd met de vraag naar steun. De actie was uitdrukkelijk gericht op een extern publiek omdat er hier weinig geweten is van wat er in Sri Lanka is gebeurd en nog altijd gebeurt. De actievoerders moesten daarbij op grote afstand van het station blijven, het plein vlak voor het station blijkt immers geen publieke ruimte te zijn maar eigendom van de NMBS. Het ziet er misschien uit als een publieke ruimte en het wordt ook zo gebruikt, maar het is wel degelijk privaat terrein.
Op het einde van de actie werd een protestbrief aan het Indische consulaat overhandigd. Enkele jongeren wilden het voorbeeld van de studenten in Tamil Nadu volgen met een hongerstaking. Na een collectieve discussie hierover werd evenwel beslist om samen een goed georganiseerde actie te houden in plaats van een individuele en geïsoleerde actie (met bijkomende praktische problemen zoals het koude weer en de afwijzing van de aangevraagde toelating). Het feit dat jongeren uit de Tamilgemeenschap ook hier hun strijd voor gerechtigheid zelf in handen willen nemen, juichen we toe.
Op 13 april zal in het kader van Socialisme 2013 verder gediscussieerd worden over de studentenbeweging in Tamil Nadu. Op 1 mei nemen we deel aan de stoet in Antwerpen, op 18 mei is er een herdenkingsoptocht voor de gevallen slachtoffers in de oorlog en begin juni organiseren we een dag van Tamil Solidariteit.
