Op de vakbondsbetoging van 21 februari liepen de metallo’s van ArcelorMittal en Ford Genk vooraan. Ze trokken de betoging tegen besparingen en afdankingen. Deze arbeiders eisten dat er meer zou gebeuren dan een wandeling van Brussel-Noord naar Brussel-Zuid. Opdat de woede niet in frustratie en demoralisatie zou omslaan, is er nood aan een strijdplan dat van onderuit bediscussieerd is. Op de betoging van de 21ste waren de Luikse staalarbeiders overigens al minder talrijk dan bij eerdere betogingen in Namen en Straatsburg. Toen vertrokken er 25 bussen vanuit Luik, nu waren het er slechts 10. De kracht van ons aantal is nochtans de belangrijkste waarop we ons kunnen baseren om het behoud van alle jobs af te dwingen
Artikel uit de maarteditie van ‘De Linkse Socialist’
13-14 april. Socialisme 2013
Werkgroep op zaterdag 13 april (15-17u30): Lessen van de strijd bij Ford en Arcelor: over de nood aan arbeidersdemocratie, arbeiderseenheid en de strijd voor nationalisatie onder arbeiderscontrole
Meeting op zaterdagavond met onder meer getuigenissen van Ford en Arcelor. Daarnaast ook sprekers als Daniel Piron (ABVV Charleroi) en Felipe Van Keirsbilck (algemeen secretaris CNE).
Meer info Klik op het logo hieronder
Het ‘Europese front’ tegen Mittal en de Task Force
“Mittal heeft de regeringen en de vakbonden steeds tegen elkaar uitgespeeld. Nu komt er een front van de Europese Commissie, de vakbonden en de lidstaten”, verklaarde de Franse minister Arnaud Montebourg. Het gaat om holle woorden waar we er al zo veel van gehoord hebben. De uitspraak van de Franse minister kwam er nadat de Europese Commissaris voor Industrie, Antonio Tajani (een voormalige woordvoerder van Silvio Berlusconi), aan Lakshmi Mittal had gevraagd om zijn herstructureringsplannen uit te stellen tot in juni, omdat er dan een Europees herstelplan voor de staalsector zou komen.
ArcelorMittal was er snel bij om te antwoorden dat een uitstel niet aan de orde was. Wat zullen onze gevestigde politici nu doen om de jobs in de sector te verdedigen? En waar blijft dat fameuze Europese plan voor de staalsector op een ogenblik dat de EU vooral bezig is met besparingen op te leggen?
In België werd een Task Force opgezet om alternatieven op de aangekondigde sluitingen te vinden. Deze groep verenigt de federale en Waalse regeringen, de vakbonden, het Forem (tegenhanger van de VDAB), zelfs vertegenwoordigers van zakenbank Degroof,… Voorlopig gaat alle aandacht naar de zoektocht naar een overnemer, ook al weigert Mittal om de productiemiddelen uit handen te geven. Zand in de ogen, meer is het niet.
De kracht van de arbeiders mobiliseren
We kunnen niets verwachten van politici die aan de ene kant een besparingsbeleid voeren en aan de andere kant beweren onze belangen te verdedigen. Als we hen tot concrete daden willen brengen, zullen we hun armen eerst moeten omwringen. Een mobilisatie van de gemeenschap zal daartoe belangrijk zijn en het potentieel is zeker aanwezig. Volgens een peiling van La Libre en de RTBF die op 22 februari werd gepubliceerd, staat 43% van de Belgische bevolking positief tegenover de “nationalisatie/regionalisatie om de activiteit voort te zetten” (36% in Vlaanderen, 52% in Brussel en 53% in Wallonië). Dergelijke cijfers – zelfs zonder dat een massacampagne hiervoor werd opgezet – zijn veelzeggend.
De metallo’s hebben betoogd in Namen, Straatsburg en twee keer in Brussel. Wanneer komt er een massale mobilisatie in Luik zodat ze hun familie, buren,… kunnen betrekken? Vandaag dreigt een aantal arbeiders gedemoraliseerd te raken. Op de werkvloer is de sfeer erg zwaar, ook al kan er tenminste op elkaars steun gerekend worden om met de onzekere toekomst om te gaan. Een massale betoging in Luik zou aantonen dat er een brede solidariteit bestaat onder de bevolking en zou ook toelaten om de strijd buiten de vestigingen van het bedrijf te brengen.
Van bij de aankondiging van de sluiting van de warme fase heeft LSP gepleit voor de bezetting van de sites om ze om te vormen tot hoofdkwartieren van een campagne voor de nationalisatie van de productiemiddelen onder controle van de arbeiders en als eerste stap in die richting. Het zou een uitstekende methode zijn om ervoor te zorgen dat de arbeiders niet alleen staan met hun problemen, maar samen de strijd aangaan voor het behoud van alle jobs maar dan niet om de zakken van Mittal verder te vullen.
Repressie en criminalisering van de metallo’s
In Namen en Straatsburg werd alles er aan gedaan om de Luikse staalarbeiders af te schilderen als een bende wilden met wie iedere discussie onmogelijk is. Op 29 januari in Namen viel de politie direct de betoging aan met onder meer een waterkanon. Er was geen enkele aanleiding voor deze aanval.
In Straatsburg werd op 6 februari betoogd. De bussen met betogers werden eerst gestopt om iedereen te fouilleren, de betogers werden van kop tot teen gefouilleerd zonder enige aanleiding. In Straatsburg zelf werden de metallo’s meteen omsingeld op een plein en was er geen enkele mogelijkheid om zelfs maar te betogen. De politie haalde bijna meteen het traangas boven en er werden ook flash-balls ingezet.
In beide gevallen hebben de metallo’s zich verdedigd. Dat werd door de media aangegrepen om de betogers af te doen als gewelddadig. De gouden palm van de schande ging daarbij zonder twijfel naar een journalist van de commerciële zender RTL die tevergeefs alles deed om te verklaren dat John David, een jonge metallo die onder het politiegeweld in Straatsburg een oog verloor, het slachtoffer was van geweld waar zijn collega’s voor verantwoordelijk waren.
