Willekeur, repressie en klassenjustitie

Eens te meer komt het Antwerpse gerecht in opspraak. Waar het eerder ging om een bijzonder laks optreden tegenover diamantfraudeurs, gaat het nu om het mogelijk toedekken van het brutale en dodelijke politiegeweld waar Jonathan Jacob in een Mortselse cel het slachtoffer van werd. Het verschil tussen de aanpak van de fraudeurs en de psychotische jongeman is een uitdrukking van de willekeur die eigen is aan het gerechtelijk en politioneel optreden. Wie rijk is krijgt lekkers, wie arm is de roe.

Jonathan Jacob kwam in Mortsel in een politiecel om het leven nadat hij hardhandig werd aangepakt door het Bijzonder Bijstandsteam (BBT) van de politie. De man was psychotisch maar er was voor hem geen plaats in een lokaal psychiatrisch ziekenhuis. Hij belandde dan maar in een politiecel waar hij eigenlijk niet thuishoorde. De man was weerspannig. In plaats van medische begeleiding kreeg hij politiegeweld over zich. Met fatale gevolgen. De beelden van de fatale klappen werden op televisie uitgezonden en zorgden voor een schok. In plaats van iemand die ziek is medisch te verzorgen, werd hij morsdood geslagen. De verantwoordelijke agenten van het BBT werden niet geschorst. En er werden geen extra middelen uitgetrokken opdat iedereen met psychiatrische problemen een aangepaste medische begeleiding zou krijgen.

Bovendien is er een discussie ontstaan over een vervalst proces-verbaal. De vervalsing zou op het hoogste niveau zijn toegedekt. Procureur Dams die enkele weken geleden nog alle media haalde met zijn oproep om verdachte feiten meteen telefonisch te melden – bijvoorbeeld als een vreemde persoon zich ‘verdacht’ gedraagt of als iemand met een grote wagen rondrijdt – heeft blijkbaar geen probleem met minder conventionele methoden.

De Antwerpse procureur-generaal Liégeois, die zijn vrouw (met succes!) naar de rechter liet stappen om Yves Desmet van De Morgen te laten veroordelen wegens een kritisch standpunt over het functioneren van Liégeois waarbij hij de term ‘klassenjustitie’ had durven gebruiken, zag de kans mooi om zijn rivaal Herman Dams onderuit te halen. Op een persconferentie verklaarde hij dat er ‘bepaalde dingen achter de schermen’ gebeurd zijn en dat procureur Dams daar ‘persoonlijk bij betrokken’ was.

Er gebeuren wel meer dingen achter de schermen van het Antwerpse parket. Liégeois werd door onderzoekers die het grote schandaal van diamantfraude onderzochten beschuldigd van machtsmisbruik en valsheid in geschrifte. Nu beschuldigt hij Herman Dams van gelijkaardige feiten. De twee toplui staan daarmee effen: ze worden beiden beschuldigd van schriftvervalsing. Maar de gevolgen zijn natuurlijk wel anders. Waar het in het ene geval gaat om het toedekken van fraude door diamantairs die hierdoor vrijuit gaan, gaat het in het andere geval om het toedekken van een geval van brutaal politiegeweld met fatale gevolgen.

De reacties van de gevestigde politici zijn enkel gericht op mediabelangstelling. Er wordt voorgesteld om het dossier uit Antwerpen weg te halen, om de Hoge Raad voor Justitie meer middelen te geven of nog om de psychiatrische instelling die de opname van de jongeman weigerde aan te klagen. Ondertussen blijft iedereen op post en wordt niet eens de vraag gesteld hoe de samenleving moet omgaan met mensen die psychiatrische problemen hebben en daar nergens mee terecht kunnen. De Antwerpse burgemeester De Wever verdedigt de dodende agenten: "Deze agenten hebben voor het overige een uitstekende staat van dienst en de voorbije jaren is er geen enkel incident meer geweest." Oef, die agenten hebben de afgelopen drie jaar niemand anders gedood. Wat een geruststelling! Als ze nu maar niet met een regenboog t-shirt op het werk verschijnen, want dan zouden ze wel gesanctioneerd worden.

De willekeur zit ingebakken in dit systeem en wordt ook versterkt door methoden als de GAS-boetes. Momenteel is er op de sociale media ophef rond het feit dat een van de bedrijvigste sanctionerende ambtenaren niet alleen GAS-ambtenaar is geweest, maar intussen ook de spil van een juridisch adviesbureau dat diensten aanbiedt zoals het opstellen van een verdediging na een GAS-boete. Zelfs indien de betrokkene sinds kort niet meer actief is als GAS-ambtenaar doet het toch vragen opwerpen. Het voormalige hoofd van de dienst Openbare Orde (dat de GAS-boetes omvat) schreef zelf mee aan de politiereglementen die ze nadien zelf toepaste en waarbij ze zelf het verweer van wie een GAS-boete betwiste kon behandelen. Veel scheiding der machten komt er niet bij kijken. En nu gebruikt de betrokkene haar ‘expertise’ om zowel gemeenten bij te staan bij het opmaken van GAS-reglementen als wie het slachtoffer werd van de GAS-boetes die ze zelf mee in politiereglementen heeft geschreven.

Het gaat niet om individuele uitspattingen of rotte appels, maar om een systeem dat willekeurige repressie voor de armste lagen van de bevolking koppelt aan vriendendienstjes en privileges voor de elite. Wie op het Astridplein een blikje bier opent, loopt meer risico op een veroordeling (via een GAS-boete) dan wie miljoenen fraudeert, processen-verbaal vervalst of een jongeman de dood instuurt. Daar bestaat een woord voor: klassenjustitie.

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie