Franstalig extreemrechts kent een geschiedenis van splitsingen en onderlinge strijd tussen erg kleine groepjes. Het Front National kwam vooral in het nieuws met schandalen en interne afrekeningen. De ineenstorting van de electorale steun voor het Front National en zijn diverse uitlopers, deed sommigen denken dat het einde van Franstalig extreemrechts nabij is. Ondertussen heeft het kleine extreemrechtse groepje Nation evenwel geduldig gebouwd op een iets stabielere basis.
Artikel door Clem (Brussel) uit de februari-editie van ‘De Linkse Socialist’
In december hield Nation een congres met naar eigen zeggen een 100-tal aanwezigen. Er zijn pogingen om tal van lokale afdelingen uit te bouwen en figuren uit diverse extreemrechtse kringen werden aangetrokken, onder meer van het vroegere FN, Nouvelle Wallonie Alternative of Solidarité Unitaire. Bij de gemeenteraadsverkiezingen haalde Nation enkele goede resultaten, onder meer met 1500 stemmen in Charleroi en 4,5% in Evere. Nation is de extreemrechtse groep die het meest probeert in te spelen op sociale thema’s. De formatie haalt uit naar de media als ‘marionet van het systeem’, naar het ‘neoliberale kapitalisme’ die van de mensen ‘consumptie-schapen’ maakt ‘om de winsten van de multinationals te spijzen’. Nation beweert op te komen voor een ‘degelijk minimumpensioen’. Maar vervolgens wordt alles eraan gedaan om de woede af te leiden van de echte verantwoordelijken.
Er wordt gewezen op de ‘globalisering’ (IMF, EU, multinationals) als reden voor de crisis, maar tegelijk wordt vooral uitgehaald naar de “wilde immigratie” die tot een sociale dumping leidt. Het zijn echter niet de migranten die voor deze dumping verantwoordelijk zijn, zij zijn ook niet verantwoordelijk voor de levensvoorwaarden in de landen die ze ontvluchten. Nation weigert echter om de echte verantwoordelijken aan te pakken, namelijk de grote bedrijven.
Dat speculanten miljoenenwinsten boeken door op vastgoed te gokken en daarmee de prijzen de hoogte injagen, daar rept Nation met geen woord over als het spreekt over het tekort aan betaalbare woningen. Dat rijke profiteurs als Bernard Arnault naar ons land komen om belastingen te ontduiken, is evenmin een probleem voor Nation. Neen, het zijn de arme migranten, de holebi’s of de vrouwen die voor het recht op abortus opkomen die door Nation verantwoordelijk worden gesteld voor de crisis.
Bij Nation heerst een sympathie voor de gewelddadige methoden van Gouden Dageraad en Jobbik, ook al zijn ze nog heel voorzichtig. Het gevaar is reëel en moet bestreden worden. Dat kan het beste door de antiracistische en antifascistische strijd te verbinden met de sociale kwestie en de strijd tegen het besparingsbeleid. Dat is waarom wij campagne voeren met slogans als ‘Jobs, geen racisme’ en ‘Alles wat ons verdeelt, verzwakt ons’.
