Op 1 juli 2005 treedt de zogenaamde Europese spaarrichtlijn in werking. Deze wet wil een einde maken aan belastingontduiking door informatie uit te wisselen tussen de belastingsadministraties en banken van verschillenden lidstaten. De Duitse fiscus kan dan bijvoorbeeld op basis van informatie van hun collega’s in het buitenland makkelijker belasting heffen op het spaargeld dat Duitsers in andere landen hebben uitstaan. Nu is dit niet evident omdat de Duitse fiscus meestal niet op de hoogte is van de plaats waar Duitsers hun (zwart) geld beleggen in het buitenland en om hoeveel geld het precies gaat.
Karel Mortier
Ook fiscale paradijzen zoals Zwitserland, Liechtenstein, San Marino, de Nederlandse Antillen,…..zullen meewerken aan deze richtlijn. Er zijn echter 3 landen van de 25 lidstaten van de Europese Unie die niet willen meewerken aan deze richtlijn en een uitzondering hebben bekomen op de algemene regel. Die 3 landen, waaronder uiteraard België, willen vasthouden aan het bankgeheim en willen geen informatie uitwisselen over het geld dat onderdanen van andere EU lidstaten in bijvoorbeeld een Belgische bank hebben uitstaan. Die 3 landen zouden wel zelf een belasting heffen en dan, uiteraard anoniem, doorstorten naar de andere landen.
Het is nogal ironisch dat een land als België die als we sommige “progressieve” partijen en politici moeten geloven aan de kop staat van de strijd tegen de internationale fiscale fraude en de strijd tegen de “destabiliserende kapitaalstromen”, o.a omwille van de goedkeuring van de Tobin-taks in het Belgisch parlement als eerste land ter wereld, één van de 3 landen is, naast Oostenrijk en uiteraard Luxemburg, die een efficiënte Europese aanpak van fiscale fraude op internationaal kapitaalverkeer minstens gedeeltelijk saboteert door te weigeren om informatie uit te wisselen met de belastingsadministraties van andere landen en op die manier de deur open te laten voor buitenlanders om anoniem hun (zwart) geld te beleggen in België.
Het is nog ironischer dat een partij als de SP.a in haar argumentatie om de (deels mislukte) fiscale amnestie te verdedigen stelt dat met de toekomstige Europese spaarrichtlijn het voor Belgen niet langer interessant is om met (zwart) geld naar het buitenland te trekken omdat alle informatie toch zal worden doorgespeeld aan de Belgische fiscus, terwijl België zelf nu net één van die drie landen is die weigert om samen te werken met buitenlandse belastingsadministraties. Een Duitser kan nog steeds zonder veel problemen (mits het betalen van een belasting die anoniem zal worden doorgestort aan de Duitse fiscus) met zijn zwart geld terecht bij een Belgische bank terwijl een Belg die met zijn zwart geld naar Duitsland zou willen gaan onmiddellijk de Duitse fiscus op zijn dak krijgt die alle gegevens doorspeelt aan hun Belgische collega’s.
Even verder wordt de SP.a dan geconfronteerd met het probleem dat er nog 2 landen zijn die niet willen meewerken aan een efficiënte aanpak van de fiscale fraude maar dat wordt direct opgelost door te stellen dat -hoewel het net als in België perfect mogelijk blijft om als buitenlander zwart geld anoniem in Luxemburg/België/Oostenrijk te beleggen- het goedkoper is als Belg om in België te blijven. De vraag blijft dan uiteraard waarom de Belgische regering zo moeilijk doet en weigert om net als de 23 andere lidstaten informatie door te spelen aan hun buitenlandse collega’s?
Als het er op aan komt om wetten te stemmen zoals de Tobin-taks waarvan iedereen weet dat de kans dat die belasting er effectief ooit komt miniem is omdat alle EU-lidstaten akkoord moeten gaan dan worden kosten nog moeite gespaard. Als er echter een richtlijn moet worden omgezet die concreet iets zou veranderen dan geven diezelfde politici niet thuis en worden ze inzake “progressiviteit” bijna ingehaald door landen als Liechtenstein en Aruba. Nu, zo weten de aandeelhouders van Belgische banken zoals Dexia in ieder geval wel dat de (tien)duizenden euro’s die ieder jaar worden besteed aan het deskundig advies van politici-bestuurders zoals Frank Beke en Elio Di Rupo geen weggegooid geld is.
