Betoging Vlaamse Non Profit. 15 april, 10u Martelarenplein, Brussel
In december 2003 werd de nieuwe eisenbundel van de non-profit voorgesteld aan de militanten van het gemeenschappelijk vakbondsfront. 20.000 werknemers uit verscheidene sectoren van de non-profit werkten mee aan dit eisenplatform. 14 maanden later was er eindelijk een akkoord op federaal vlak. De gewestelijke sectoren blijven echter nog steeds in de kou staan.
Pamflet Polsslag, actieblad van strijdsyndicalisten in ACV en ABVV
|
Voor een PDF-versie van dit pamflet, klik op de afbeelding hieronder: |
De originele eisenbundel is omvangrijk en bevat dringende eisen zoals 25.000 extra jobs, uitbreiding van de 45+ regeling, een 36-urenweek, verhoging van de koopkracht (door betere verloning van de onregelmatige prestaties, een 13de maand, …), meer middelen voor opleiding, betere pensioenregeling, verlaging van de grens voor het oprichten van een vakbondsafvaardiging en het tegengaan van de commercialisering van de sector. Allemaal eisen die het mogelijk moeten maken om in een minder begoede sector als de non-profit betere loon- en arbeidsvoorwaarden te creëren.
Het federaal akkoord dat gesloten werd op 7 maart bevat zeker goede zaken (gelijkschakeling van arbeiders- naar bediendenstatuut, uitbreiding 45+ regeling), maar veel van de oorspronkelijke eisen komen er niet of in afgeroomde vorm in terug. De 13de maand werd een premie, enkel de onregelmatige prestaties voor nachten op zon- en feestdagen worden opgetrokken (van 50 naar 56%), er werden 7.230 extra voltijdse jobs gecreëerd en enkele onderdelen van het akkoord moeten nog via CAO worden bekrachtigd. Enkele dagen na het sluiten van het akkoord werd minister Demotte bovendien reeds teruggefloten door Reynders en Vande Lanotte die stelden dat hij zijn boekje te buiten ging door 100 miljoen euro extra te beloven.
Gewestelijke sectoren blijven op hun honger zitten
De sectoren die onder de bevoegdheid van de gewesten vallen hebben nog geen akkoord en blijven achter de oorspronkelijke eisenbundel staan. Langs de kant van de regeringen blijft het echter muisstil. Zowel op Waals, Brussels als Vlaams vlak. De Vlaamse regering blijft maar uitvluchten uitvinden om de onderhandelingen uit te stellen. In het begin wilde men wachten tot na de verkiezingen, daarna was er zogezegd nog geen mandaat om te onderhandelen en nu wil men wachten tot na de begrotingsonderhandelingen.
Het blijft echter niet bij een weigering tot onderhandelen. Alle traditionele partijen hebben het afgelopen jaar hun duit in het zakje gedaan wat betreft de aanvallen op de non-profit. Somers (VLD) en Byttebier (GROEN!) beweerden dat de wachtlijsten in de gehandicaptenzorg te wijten zouden zijn aan de oneigenlijke gehandicapten die op deze lijst staan. SP.a minister Vandenbroucke kondigde een loonstop aan voor het onderwijs en de non-profit voor een periode van twee jaar. Vervotte (CD&V) was er als de kippen bij om dit voorstel te steunen. Freya Van den Bossche (SP.a) weigerde te onderhandelen met een sector in staking.
Breek met de traditionele partijen!
De reeds verwaterde, maar nog steeds aanwezige link tussen de vak-bonden en de partijen van deze politici, SP.a en CD&V, brengt de werknemers geen stap vooruit, ook de werknemers van de non-profit niet. Daarom vinden wij dat er een volledige breuk moet komen tussen de vakonden en deze partijen. De aanvallen op de werklozen, jongeren en arbeiders blijven immers maar doorgaan. Kijk maar naar de afbouw van het onderwijs, het plan van de post om tegen 2009 600 kantoren te sluiten, de afschaffing van het brugpensioen onder het mom van de vergrijzing, stakingen bij Splintex, MIVB en vele anderen. Het zijn slechts enkele voorbeelden.
Maar ja, ondertussen moet toch iedereen al weten dat er geen geld is? Onzin, want terwijl wij inleveren zijn er anderen die met de buit gaan lopen. Zowel de winsten als de lonen van managers stegen nooit eerder op een manier als deze die we vandaag zien. Recente cijfers van het rechtse weekblad Trends tonen aan dat de 30.000 grootste bedrijven in België hun gezamenlijke winst verdubbelden in 2003 tot maar liefst 27,8 miljard euro. Dit is zo’n 300.000 oude Belgische frank per actieve inwoner. In de farmaceutische sector maakte Jansen Pharma in 2003 een nettowinst van 355 miljoen euro, of 100.000 euro (4 miljoen BEF) per werknemer… Er is dus wel geld voor recordwinsten en hoge managerslonen, maar niet voor de non-profit, de post, onderwijs en vele anderen.
Het is duidelijk dat er nood is aan een nieuwe brede arbeiderspartij. Een partij die opkomt voor de noden en behoeften van de ganse bevolking en dus ook voor deze van de non-profit. Deze partij moet groeien uit de basis van de vakverenigingen, want de vakbondsleidingen hebben de kapitalistische afbraaklogica reeds aanvaard. Ze beperken zich tot het ‘sociaal’ begeleiden van de herstructureringen. Als strijdsyndicalisten binnen de non-profit willen we meehelpen aan de uitbouw van zo’n nieuwe arbeiderspartij. Een partij die openstaat voor iedereen die wil vechten tegen de sociale afbraak en die zich verzet tegen iedere verdeling van de arbeiders, of het nu is op basis van racisme, seksisme of geloof. Een partij die de strijd aanbindt tegen het imperialisme en vecht tegen de vernietigingen van het milieu. Sluit je bij ons aan of contacteer ons: polsslagnonprofit@yahoo.co.uk
